Τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων

«Έργμασιν εν μεγάλοις, πάσιν αδείν χαλεπών»…

(Στα μεγάλα έργα είναι δύσκολο να είναι όλοι ευχαριστημένοι)

Σόλων

Και πως άλλωστε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν στον ελλαδικό παράδεισο η ιθύνουσα τάξη μας διαβεβαίωνε επί σειρά ετών ότι όλα πάνε καλά; Πως να αντιδράσει ένας πληθυσμός ημιμαθής που ζούσε για τα εύκολα λόγια, τις εύκολες πράξεις, το εύκολο πολιτικό σύστημα και το καταρρέων κράτος;

Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα τι πραγματικά συμβαίνει. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια σφοδρή σύγκρουση συνειδητού και ασυνειδήτου,

όπως θα έλεγε ο πατέρας της ψυχανάλησης Ζίγκμουντ Φρόιντ, αλλά έχοντας χάσει και το εγώ και το υπερεγώ …

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία 3 χρόνια ακούσαμε πολλά, μας προβλημάτισαν άλλα τόσα και πληγωθήκαμε από αυτά που χάσαμε. Η θλίψη που διαχέεται γύρω μας και μέσα στο σπίτι μας αποτελεί την καθημερινότητα μας. Στην αρχή νιώσαμε μόνοι και προδομένοι, μετά είδαμε πως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία ζουν παράλληλες ιστορίες με τις δικές μας και είπαμε ότι κάτι «μυρίζει» στο βασίλειο της Ευρώπης, ένα νέο Ράιχ βρίσκεται προ των πυλών και έτσι αναζητήσαμε σωτήρες της πολιτκής και της δημοσιογραφίας.

Το πρόβλημα μας όμως παραμένει ίδιο. Όλοι παρουσιάζουν σημάδια ημιμάθειας ή επιλεκτικής μνήμης. Αλήθεια πόσες φορές έγινε επίκληση της «Σισάχθειας». Ας πουμε λοιπόν ποια είναι η μεταρρυθμιστική κίνηση του Σόλωνα. Στα τέλη του 7ου-αρχές του 6ου αι. π.Χ., ορισμένοι Αθηναίοι είχαν αναγκαστεί να εκχωρήσουν τη γη τους σε πλούσιους γαιοκτήμονες, στους οποίους υποχρεώνονταν να πληρώνουν ενοίκιο με τη μορφή μέρους των παραγόμενων αγαθών.

Η  νομοθεσία του Δράκοντα  επέτρεπε στον πολίτη, όποτε υπήρχε ανάγκη, να εγγυηθεί βάζοντας ως ενέχυρο το άτομό του. Στην περίπτωση όμως που οι όροι της συμφωνίας δεν ακολουθούνταν, τότε κινδύνευε να υποδουλωθεί και να πουληθεί μακριά από την πόλη του. Η οικονομική κατάσταση αρκετών φτωχών Αθηναίων πολιτών, που δεν είχαν καμιά πολιτική ισχύ, επιδεινωνόταν διαρκώς και πολλοί από αυτούς είχαν ήδη καταλήξει να πουληθούν ως δούλοι. Αυτή η κατάσταση οδήγησε σε οικονομική και κοινωνική κρίση, την οποία ο Σόλων, όταν εξελέγη στα 594/3 π.Χ., προσπάθησε να εκτονώσει.

Από τις βασικές οικονομικές του μεταρρυθμίσεις ήταν η σεισάχθεια και η κατηγοριοποίηση των πολιτικών προνομίων με βάση την περιουσία του κάθε πολίτη. Η «Σεισάχθεια»  δημιουργήθηκε όχι για να καταργήσει τη δουλεία, αλλά για να απελευθερώσει τους δούλους από χρέος. Όμως, όπως ο κάθε νόμος έχει ένα παραθυράκι, έτσι και οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα άφηναν δύο εξαιρέσεις: ο κηδεμόνας άγαμης γυναίκας που είχε χάσει την παρθενία της είχε το δικαίωμα να την πουλήσει για δούλα, και ένας πολίτης μπορούσε να αφήσει έκθετο ένα ανεπιθύμητο νεογέννητο.

Αυτή είναι η Σισάχθεια που τόσο πολύ ακούσαμε τις προηγούμενες μέρες. Αλλά ας αφήσουμε λίγο την ιστορία και ας επανέρθουμε στο σήμερα. Υπάρχει πραγματικά μια ντροπή για κάθε κοινωνία, και αυτή δεν είναι άλλη