Το επίκαιρο βιβλίο της Ειρήνης Λεριού για το ευρώ και τη δραχμή

Εξαιρετική ήταν η παρουσίαση του βιβλίου της Ειρήνης Λεριού «Ευρώ ή Δραχμή? Μια συγκριτική μελέτη» η οποία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 1η Ιουνίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Τη συζήτηση άνοιξε ο καθηγητής κ. Αναστάσιος Τασόπουλος ο οποίος ευχαρίστησε τη κ. Λεριού για τη συμβολή της στο δημόσιο διάλογο πάνω σε καίριας σημασίας ζητήματα για τη πρόοδο της χώρας αλλά και τη πρωτοβουλία της να εκδώσει αυτό το βιβλίο που περιλαμβάνει τις προτάσεις της πάνω στο ζήτημα της οικονομικής συγκυρίας που ζει

σήμερα η Ελλάδα. Ενώ τόνισε πόσο σπουδαίο είναι από έναν νέο επιστήμονα να προβαίνει σε μια τέτοια πράξη υποστηρίζοντας ότι πιθανόν να είναι η μοναδική αυτή τη στιγμή στη χώρα που εκδίδει ένα τέτοιο βιβλίο σε μια τόσο νεαρή ηλικία.

Στη συνέχεια ακολούθησε η ομιλία της συγγραφέως και Υποψήφιας Διδάκτωρ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Ειρήνης Λεριού η οποία ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και τους ομιλητές και διατύπωσε το σκοπό του βιβλίου.

Η εισήγηση που κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του ακροατηρίου ήταν αυτή του κ. Κλεάνθη Κυριακίδη (Αντιπλοίαρχου το Πολεμικού Ναυτικού και Σύμβουλου του Υπουργείου Άμυνας). Ο κύριος Κυριακίδης υπογράμμισε ότι η συγγραφέας απαντάει ξεκάθαρα με επιχειρήματα και στατιστική ανάλυση στο ερώτημα ευρώ ή δραχμή, ενώ εκτιμά και τεκμηριώνει απόλυτα την άποψη της. Σύμφωνα με το κύριο Κλεάνθη Κυριακίδη : «Η σωστή αναλογία του ρεαλισμού και της αισιοδοξίας δίνει μια αίσθηση μέτρου. Αυτό το μέτρο διακρίνει τη γραφή της κ. Λεριού, μια γραφή τόσο απλή ώστε να είναι κατανοητή από τον πλέον απλό αναγνώστη και τόσο τεκμηριωμένη, ώστε να γίνεται αποδεκτή από τον σκληρότερο ακαδημαϊκό κριτή. Αυτός ο συνδυασμός καθιστά το πόνημα της κ. Λεριού εξαιρετικό όσο απαιτητικός και να είναι ο αναγνώστης.»

Παρόλο που το ερώτημα απαντάται, τελικά ακόμα και το δίλλημα «ευρώ ή δραχμή» καταλήγει να είναι ένα ψευδοδίλλημα με την έννοια ότι ανεξαρτήτως νομίσματος δε μπορείς να σταθείς στο διεθνές γίγνεσθαι χωρίς να είσαι ανταγωνιστικός. Ο κ. Κυριακίδης τόνισε ότι η συγγραφέας με αυτόν τον τρόπο διαχωρίζει το σύμπτωμα από την ασθένεια κι εξηγεί ότι εν τέλει το «ευρώ ή δραχμή» μπορεί να έχει τη σημασία του, αλλά δεν είναι το ζητούμενο. Το κλειδί επισημαίνει, σύμφωνα με τη κ. Λεριού, για την ανάπτυξη, είναι η ανταγωνιστικότητα και για την ανταγωνιστικότητα, η αναβάθμιση του οργανωτικού και θεσμικού πλαισίου. Ενώ στη σελίδα 70 του βιβλίου επισημαίνει ο κ. Κυριακίδης, αναφέρεται κάτι το οποίο θα έπρεπε να είναι αυτονόητο: « H απώλεια Διεθνούς Ανταγωνιστικότητας οδηγεί σε πρόβλημα δημοσιονομικού ελλείμματος.»

Στη συνέχεια ο κ. Κλεάνθης Κυριακίδης διαπίστωσε ότι η αντιμετώπιση της κρίσης για τη συγγραφέα απαιτεί μεγάλες θεσμικές αλλαγές και τις κατάλληλες γενικές και όχι μόνο πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες θα αναλάβουν την ευθύνη για τις αλλαγές αυτές. Συγκεκριμένα ο ίδιος ανέφερε τα εξής: «Επίσης η κ. Λεριού επιδεικνύει η ίδια ηγεσία μέσα από το βιβλίο, μάλλον – ας μου το επιτρέψει – ασυναίσθητα. Έχοντας την τύχη να παρακολουθήσω τρία σχετιζόμενα με την ηγεσία μαθήματα στο Harvard Kennedy School θα σας έλεγα ότι η κ. Λεριού παρουσίαζει την Ελλάδα ως ένα τέλειο case study για την έλλειψη ηγεσίας που μας έφερε σε οικονομικά αδιέξοδα και τέλμα.Σύμφωνα με τους καθηγητές μου Ρόναν Χάιφετζ και Ντην Ουίλιαμς σε όλες τις περιπτώσεις που αντιμετωπίζουμε προκλήσεις προσαρμογής, αυτός που ασκεί την Ηγεσία θα πρέπει να αναγκάσει την ομάδα του να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα και να μάθει να αναλαμβάνει ευθύνες τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα του μέσα από διαδικασία μάθησης. Η κ. Λεριού κάνει ουσιαστικά αυτή την υπόδειξη στη σημερινή ηγεσία. Ο Ηγέτης πρέπει να μάθει να προκαλεί ανισορροπία στο σύστημά του, ώστε να μην εφησυχάζει ο κόσμος και να αναγκάζεται να εξέρχεται από μια ζώνη άνεσης, μέσα στην οποία αδιαφορεί για την διαμορφωθείσα κατάσταση και αρνείται να προσαρμοστεί στην πρόκληση. Οι ψευτοηγέτες, αντίθετα, τρέφουν την ομάδα τους με ευχολόγια και αναθέτουν στα μέλη της λάθος έργα. Δεν μπορούν να έρθουν σε ρήξη με μια οδυνηρή πραγματικότητα, στην οποία έχουν κτιστεί συνήθειες, παραδόσεις και αφοσιώσεις. Πολλές φορές παρατηρούμε ότι το θανάσιμο για έναν Ηγέτη αμάρτημα της ευθυνοφοβίας καταστρέφει κάθε καλή προσπάθεια. Η ευθυνοφοβία, μπορεί να είναι διάχυση ευθύνης προς τον υφιστάμενο με ασαφείς οδηγίες, ή προώθηση ενός δύσκολου θέματος σε κάποιον προϊστάμενο. Στην Ελλάδα έχουμε εφεύρει και έναν τρίτο τρόπο: Αφήνουμε το πρόβλημα ως έχει για να το λύσει κάποιος άλλος στο μέλλον, το παραπέμπουμε στις καλένδες, για την ακρίβεια ad calendas Graecas, όπως έλεγαν οι Λατίνοι. Συνεπώς έχουμε και μια ηθική και πολιτικό-πολιτιστική κρίση, όπως ακριβώς την περιγράφει η συγγραφέας. Αυτά είναι θέματα που αγγίζει η ανάλυση της κ. Λεριού, που αναζητά αληθινή ηγεσία για την επίλυση της κρίσης και δεν μένει μόνο σε ευχολόγια. Δείχνει πολιτικές επιλογές και μάλιστα μέσα από μια πολύ σοβαρή μελέτη.»

Ενώ έκλεισε την εισήγηση του με τη μια ευχή, να δούμε από τη κυρία Λεριού περισσότερα πονήματα της στη συνέχεια, με την ίδια διαύγεια, σοβαρότητα και γλαφυρή πένα.

Τελευταίος μίλησε για το βιβλίο ο Πρώην Πρέσβης κύριος Αλέξανδρος Μαλλιάς ο οποίος μεταξύ των άλλων διατύπωσε τα εξής: «Το βιβλίο της Ειρήνης Λεριού είναι πρωτότυπο και επίκαιρο. Παρότι εκ πρώτης όψεως το βιβλίο είναι οικονομικό, κάνει ,εν τούτοις ,με προσεκτικά λόγια -πάντως πιο προσεκτικά απ αυτά που συνήθως χρησιμοποιώ απέναντι στην πολίτικη ιθύνουσα τάξη- μια συνολική κριτική με τη μορφή επιστημονικών διαπιστώσεων για την αποτυχία της να κατανοήσει ,να προβλέψει, να αποφασίσει και πάνω απ’ όλα να ασκήσει πολιτική.» Κάνοντας μια σημαντική αναφορά στη ναυτιλία εφόσον επισημαίνεται η σημασία της στο βιβλίο ο αξιότιμος κύριος Μαλλιάς τόνισε: «H Ναυτιλία είναι το ισχυρότερο διαχρονικά μέσο καταξίωσης της Ελλάδας. Σε κάθε συνάντηση μου στη Ουάσιγκτον έδειχνα τα στοιχεία που έφερναν την Ελλάδα στη κορυφή των ναυτικών δυνάμεων. Η Ειρήνη Λεριού υπογραμμίζει τη κομβική της σημασία. Οταν οι Έλληνες πολιτικοί συζητούν στην Ουάσιγκτον, στο Πεκίνο, στο Τόκυο και αλλού, προτείνω να ξεκινούν δείχνοντας τους πίνακες σε απόλυτους αριθμούς και ποσοστά της πρωτιάς της ναυτιλίας μας.»

Προς το τέλος της βιβλιοπαρουσίασης ακολούθησε συζήτηση μεταξύ των παρευρισκομένων και της συγγραφέως, η οποία απάντησε σε όλα τα ερωτήματα του ακροατηρίου προτείνοντας μεταξύ των άλλων οικονομικές πολιτικές και διευκρινίζοντας πολλές παρανοήσεις που έχουν επικρατήσει από εσφαλμένες διατυπώσεις κυρίως των Μ.Μ.Ε. αλλά και των περισσότερων πολιτικών προσώπων, τόσο για τις οικονομικές συνθήκες της χώρας όσο και για τις προοπτικές βελτίωσης αυτών.

Εμείς της ευχόμαστε να είναι πάντα τόσο έξυπνη, δημιουργική και δραστήρια και να μας χαρίσει και άλλα παρόμοια έργα, αξιοποιώντας τόσο τον ορθολογικό και καθαρό νου της, όσο και τη καλή πένα την οποία διαθέτει.