[ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ] Βουνά και δάση νυν και αεί

Κ αθώς αφήνει πίσω τον σεµνό Σταθµό Λαρίσης το τρένο για τον Βορρά, ψιθυρίζει, έλα να σου δείξω την αλήθεια. Υπόσχεση που τηρεί, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν χρειάζεται παρά µια γραµµή για να περάσει, δεν καταστρέφει γύρω του το τοπίο, όπως το αυτοκίνητο. Τρυπώνει, χώνεται, δεν αλλοιώνει τα πάντα, κι από το παράθυρο ο ταξιδιώτης είναι σα να διεισδύει σε κόσµους που δεν τον υποπτεύονται. Πρώτα περνά από τις φτωχογειτονιές της Αθήνας, ατάκτως ερριµµένες ένθεν κακείθεν της γραµµής, κι ύστερα από κάτι σαν καινούργιο κόσµο που βρίσκεται υπό διαµόρφωση, έναν κόσµο από βίλες στις υπώρειες πρώην ορέων και πρώην δασών.