1986 - Ο ταξιτζής

Αν το τραγούδι «Ο ταξιτζής» με τον Στράτο Διονυσίου γραφόταν σήμερα και κάποιος το τηρούσε με συνέπεια και στίχο - στίχο, μπορεί και να το ξανασκεφτόταν. Πρώτον, γιατί η προτροπή «Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή...» μπορεί να γέμιζε χαρά και ικανοποίηση τον οδηγό που χρειάζεται να δουλεύει 10, 12 ή 14 ώρες ημερησίως για να βγάλει το μεροκάματο, όχι όμως και τον επιβάτη - πελάτη αφού θα πλήρωνε ουκ ολίγα. Δεύτερον, η πολυήμερη απεργία των ταξιτζήδων που βιώνουμε αυτές τις ημέρες δεν θα άφηνε περιθώρια για «τυφλή» κούρσα στον απελπισμένο ήρωα του λαϊκού τραγουδιού. Ισως θα έπρεπε να το ξανασκεφτεί και να το 'κοβε με τα πόδια - και εν μέσω αστικού καύσωνα.Για την ιστορία, το τραγούδι «Ο ταξιτζής» με τον Στράτο Διονυσίου συμπεριελήφθη στον ομώνυμο δίσκο του Στράτου, ο οποίος κυκλοφόρησε το 1986. Οι στίχοι ανήκουν στον Βασίλη Παπαδόπουλο και η μουσική στον Τάκη Μουσαφίρη, ενώ δεν άργησε να γίνει σουξέ και να χορεύεται ζεϊμπέκικο στις πίστες και στα σκυλάδικα σε μια ενδιαφέρουσα χρονιά που τα έχει όλα - και πολλά δυσάρεστα: Μουντιάλ με το «Χέρι του Θεού» Μαραντόνα, Τσερνόμπιλ, δολοφονία Ούλοφ Πάλμε και φονικό σεισμό στην Καλαμάτα. Ο στιχουργός Βασίλης Παπαδόπουλος - δοκιμασμένος στα σουξέ και με πολλές επιτυχίες όπως το «Μια ζωή μέσα στους δρόμους» με την Αλεξίου - αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» πώς εμπνεύστηκε το τραγούδι: «Το εμπνεύστηκα από έναν χωρισμό. Είναι μια υπαρκτή ιστορία, είναι βιωματικό τραγούδι, άμα δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το γράψεις. Μόλις το διάβασε ο Στράτος και το άκουσε απ' τον Μουσαφίρη είπε: "Είναι πολύ δυνατό κομμάτι". Νωρίτερα μαζί με τον Στράτο και σε μουσική Τάκη Σούκα είχαμε κάνει άλλη μία επιτυχία. Το "Ποιος το είπε για τους μάγκες", σαν απάντηση στον Μανώλη Ρασούλη και στο "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια" που είχε πει ο Παπάζογλου. Μετά τον "Ταξιτζή" ξενιτεύτηκα για λίγο στην Αυστραλία λόγω κάποιων απογοητεύσεων». «Ο ταξιτζής» λατρεύτηκε απ' τον κόσμο αφού περιέγραφε κάποιον απελπισμένο ερωτικά που ζητούσε χείρα βοήθειας από έναν επαγγελματία του δρόμου. Και μάλιστα από έναν επαγγελματία που πολλές φορές παίρνει - αυθαίρετα τις περισσότερες - τον ρόλο ψυχολόγου, φιλοσόφου, ιστορικού, υπουργού και αναλυτή των ανθρωπίνων σχέσεων και δεν έχει σχέση με τον «Ταξιτζή» του Σκορσέζε που ζητάει εκδίκηση για τα δικά του τραύματα στο Βιετνάμ. «Ο ταξιτζής» του Διονυσίου έχει ως πρωταγωνιστή τον ταξιτζή - στήριγμα για τον ήρωα του τραγουδιού. Είναι πάντως αξιοσημείωτο πως ο στιχουργός Βασίλης Παπαδόπουλος επανήλθε με ίδια θεματική και έξι χρόνια μετά με το τραγούδι «Πήγαινέ με πάλι πίσω, ταξιτζή» που αυτήν τη φορά το ερμήνευσε ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος: «Πήγαινέ με πάλι πίσω, ταξιτζή / Πρέπει να θυμάσαι την περίπτωσή μου / Είμ' αυτός που ένα βράδυ σου 'χε πει / "Μια βαλίτσα όλη κι όλη η ζωή μου». Ο ήρωας απελπισμένος επιστρέφει και ζητάει τη βοήθεια πάλι ενός ταξιτζή. Επιβεβαιώνοντας πως για τον στιχουργό - και για τον κόσμο - ο ταξιτζής υπήρξε κάποτε ο ανώνυμος φορέας της αλληλεγγύης. Ή απλά κάποιος που άκουγε τον πόνο τους.