Method in his madness*

Σιγά μην άφηνε την ευκαιρία να παρελάσει! Ο πρόεδρος είναι γεννημένος για να παρελαύνει. Eχει ωραίο παράστημα, είναι γυμνασμένος και, όπως έχουμε καταλάβει όλοι πλέον, είναι και επιδειξιομανής. Δεν είναι φανερό από τον τρόπο που του αρέσει να ντύνεται με εφαρμοστά ρούχα τύπου κολάν; Ο πρόεδρος τρελαίνεται να είναι το κέντρο της προσοχής, να τον κοιτάζουν, να τον θαυμάζουν, να τον χειροκροτούν.

Για την περίπτωσή του, ισχύει εκείνο που έχει πει η κόρη του Τέντι Ρούσβελτ για τον πατέρα της: «Ηθελε να είναι το μωρό σε κάθε βάφτιση, η νύφη σε κάθε γάμο και ο νεκρός σε κάθε κηδεία». Με τη διαφορά,

βέβαια, ότι ο Στέφανος δεν είναι Τέντι Ρούσβελτ – για να είμαι ακριβής, εκτός από τον εγωκεντρισμό δεν έχουν κάτι άλλο κοινό. Αν ο Στέφανος δεν είχε γεννηθεί ευκατάστατος, στην Εκάλη, δεν έχω αμφιβολία ότι θα ήταν το είδος του κακομοίρη που ψάχνει τη φήμη μέσα από τηλεοπτικά σόου για ταλέντα γενικώς.

Δεν συνιστά καμία έκπληξη επομένως ότι, μετά την ορκωμοσία του ως οπλίτη στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως, ο Στέφανος θα μετάσχει, καμαρωτός καμαρωτός, στην παρέλαση των νεοσυλλέκτων που γίνεται στη Θήβα. Για να είναι μια ολοκληρωμένη παράσταση, η παρωδία θητείας χρειάζεται ένα εντυπωσιακό, κατά προτίμηση μουσικοχορευτικό, φινάλε. Αν είχα εγώ τη σκηνοθετική επιμέλεια της παρωδίας, θα διάλεγα «Village People» ή «Bee Gees» για την υπόκρουση του φινάλε, αλλά και με την μπάντα του Πυροβολικού θα έχει γούστο…

Διασκεδάζουμε την πλήξη μας με το εξωτικό πτηνό Κασσελάκης, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όμως την ανθεκτικότητά του. Παραμένει άσχετος με την πολιτική πραγματικότητα, στην οποία έχει βρεθεί ως αρχηγός της αντιπολίτευσης (μόνο στην Ελλάδα αυτά…), επίσης αποδεικνύεται επικίνδυνα επιπόλαιος, ακόμα και για τον ίδιο τον εαυτό του – το διαπιστώνουμε, λ.χ., στη θολή υπόθεση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του στις ΗΠΑ.

Παρ’ όλα τα εμφανή μειονεκτήματά του όμως, ο Κασσελάκης είναι επίμονος, είναι πολύ μαχητικός και αντέχει. Προσωπικώς, δεν μου κάνει εντύπωση που καταφέρνει να περνάει το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις. Δύο λέξεις το εξηγούν πλήρως: Νίκος Ανδρουλάκης. Αντιθέτως, ο Στέφανος έχει μπρίο και τσαχπινιά. Το σπουδαιότερο δε είναι ότι κάνει πράγματα: διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ, για να φτιάξει κάτι μεταμοντέρνο και αμερικάνικο. Δεν ξέρω τι, για να είμαι ειλικρινής. Κατά πάσα πιθανότητα δε, ούτε ο ίδιος ο Κασσελάκης ξέρει. Τουλάχιστον, όμως, κινείται. Ατσαλα και άγαρμπα, συνεχώς με ατυχήματα, αλλά κινείται. Διαθέτει απύθμενο θράσος και δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τη χυδαιότητα για να προσελκύσει την προσοχή στο παιχνίδι της επικοινωνίας. Σε τελευταία ανάλυση, κατάφερε να επιβληθεί σε αυτόν τον Τσίπρα και να τον ρεζιλέψει.

Ματαίωσε την απόπειρα ανατροπής του, που είχε ευλογήσει αυτοπροσώπως ο Αλέξης και κατέδειξε το πραγματικό μέγεθος του εν λόγω «εθνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου». Μπορεί να μην καταλαβαίνει πολλά, αλλά έχει επίγνωση της αξίας αυτού που πέτυχε, εκλεγόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, και θα πολεμήσει λυσσαλέα για να το κρατήσει. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, λοιπόν, δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο να κατορθώσει ο Κασσελάκης να φτιάξει κάτι δικό του, σε μια αμερικάνικη εκδοχή του λαϊκισμού. Υπό την προϋπόθεση, ασφαλώς, ότι θα επιβιώσει των ευρωεκλογών.

Από την άλλη, ο Κραταιός Νικόλας πολιτεύεται σαν να διευθύνει μουσείο. Ενα μουσείο που δεν είναι δικό του, αυτός είναι ο νόμιμος διαχειριστής. Η συλλογή του μουσείου είναι μόνιμη, τίποτα δεν αλλάζει, εκτός από τις συνήθεις θλιβερές απόπειρες ανανέωσης στον τρόπο παρουσίασης των εκθεμάτων. Το ΠΑΣΟΚ είναι ακινησία, ένα μέρος στο οποίο ο χρόνος έχει σταματήσει. Ειδικά δε μετά την ηχηρή γκάφα με την άρνηση του ΠΑΣΟΚ στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, κάθε ελπίδα ότι μπορεί ο Ανδρουλάκης να εκπροσωπεί την ανανέωση έχει πλέον σβήσει.

Ο,τι μας έκρυβε για τον εαυτό του τόσο καλά και για τόσο καιρό αποκαλύφθηκε γυμνό σε όλους. Επομένως, ο κίνδυνος για το σύστημα, όπως το τρέχει η παρούσα κυβέρνηση, δεν μπορεί να προέλθει από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Ο Κασσελάκης, αντιθέτως, είναι ένα ερώτημα στο οποίο ακόμα δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση. Αν υπάρχει «μέθοδος μέσα στην τρέλα του», για να το πούμε σαιξπηρικά, αν δηλαδή καταφέρει κυρίως μέσω των social media να μαζέψει τους απολίτικους ψηφοφόρους σε κάτι δήθεν διαφορετικό, τύπου «Κινήματος των Πέντε Αστέρων», τότε ο Κασσελάκης είναι η σοβαρότερη απειλή. Γελάμε τώρα με τον Κασσελάκη, θέλω να πω, ελπίζω να η μας βγει ξινό…

* Μέθοδος μέσα στην τρέλα του. Παραφθορά των στίχων 205-206, στη δεύτερη σκηνή της δεύτερης πράξης του «Αμλετ».