PowerPoint

Να ξεκινήσω με μία καταγγελία κατά του Στέφανου Κασσελάκη. Η πρόσκληση προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν παρουσιάσεις με PowerPoint δεν είναι διόλου συμπεριληπτική καθώς δεν αναφέρεται σε εκείνους που δουλεύουν με Mac. Το πολιτικά ορθό θα ήταν να σημειώσει ότι οι παρουσιάσεις μπορούν να γίνουν και με Keynote. Αυτά για την αποκατάσταση της τάξης.

Και τώρα στα σοβαρά: το πρόβλημα με το PowerPoint

δεν βρίσκεται στην απαίτηση του προέδρου, αλλά στο χάχανο που μας βγήκε όταν πληροφορηθήκαμε τη σχετική προτροπή. Διότι μας φαίνεται εντελώς παράταιρη, ως σουρεαλιστική, η εικόνα ενός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε οθόνη προβολής διαγραμμάτων και γραφιστικών απεικονίσεων. Και δυστυχώς το ίδιο πιστεύουν και εκείνοι. Ομως η απαίτηση του Κασσελάκη μόνο παράλογη δεν είναι. Για να κάνεις μία σοβαρή παρουσίαση χρειάζεσαι έρευνα, παράθεση στοιχείων, διαγραμματική απεικόνιση των στόχων. Και ναι, το να μπορείς να συνθέσεις μία προβολή στοιχείων με PowerPoint είναι, στους καιρούς μας, βασική προϋπόθεση για κάποιον που θέλει να κάνει πολιτική.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει ούτε μία συγκροτημένη πρόταση πολιτικής που να εδράζεται σε στοιχεία και μελέτη κοινωνικού ή οικονομικού περιβάλλοντος. Απλώς αρθρώνει ευκαιριακό αντιπολιτευτικό λόγο, περίπου ως σχολιαστής της επικαιρότητας. Παίρνει τον λόγο των τρολ και τον καλουπώνει σε πολιτική γλώσσα, συχνά αναχρονιστική με κώδικες και αναφορές από τον προηγούμενο αιώνα. Το αποτέλεσμα είναι μία οχλοβοή διαμαρτυρίας που μπορεί να λειτουργεί στα social media, αλλά στον πραγματικό κόσμο δεν πιάνει μία.

Ο Κασσελάκης δεν τους ζήτησε και κάτι εξωφρενικό πέρα από το να γίνουν σαφείς όταν αρθρώνουν άποψη και πρόταση περί πολιτικής. Εκ των πραγμάτων, η λογική ιδέα του προέδρου μπορεί να εκθέσει, για άλλη μια φορά, ολόκληρο το κόμμα. Οταν ακούς βουλευτές να μουρμουρίζουν, ισχυριζόμενοι ότι αυτοί αφουγκράζονται τον λαό και τις ανάγκες του και βρίσκουν σχεδόν προσβλητική την απαίτηση για PowerPoint, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι οι άνθρωποι έρχονται από άλλες δεκαετίες. Τουλάχιστον ας το δουν ως ευκαιρία για να μάθουν κάτι.

Η Περιφέρεια των stars

Ο Νίκος Χαρδαλιάς μοίρασε ρόλους στη νέα διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής. Και έδωσε ορισμένες θέσεις σε ανθρώπους που έχουν γίνει γνωστοί για σπουδαία άλλα πράγματα, πλην όμως δεν έχουν να επιδείξουν την παραμικρή σχέση με την Αυτοδιοίκηση. Κάποιοι, βέβαια, είναι ιδανικοί, οι καλύτεροι που θα μπορούσε να βρει για τη δουλειά. Ας πούμε ο Κωνσταντίνος Μαρκουίζος («Ιαβέρης» Junior) που ανέλαβε την οδική ασφάλεια.

Ομως όσα και αν γνωρίζει ο Σάκης Κατσούλης για τη Νέα Γενιά και τη νεανική επιχειρηματικότητα, η συμμετοχή του στο σχήμα μάλλον παραπέμπει στη δημοφιλία που του χάρισε η νίκη στο «Survivor». O Μιχάλης Ζαμπίδης που ανέλαβε τον αθλητισμό, ξέρει από ρινγκ και μόνο για ρινγκ. Την Αλληλεγγύη την ανέλαβε ο συμπαθής ηθοποιός Θανάσης Βισκαδουράκης. Επίσης είναι ακατανόητο τι θα προσφέρει ο Εμμανουήλ Σφακιανάκης (ο εθνικός cyber-αστυνόμος) στη διαδικτυακή ενημέρωση. Βέβαια θα δούμε τους ανθρώπους και θα τους κρίνουμε. Αν έχουν τον απαραίτητο χρόνο να ασχοληθούν με τα καθήκοντά τους…

Ο gay James Bond

Για σχεδόν μισό αιώνα ο Ζεράρ ντε Βιλιέ έγραφε μυθιστορήματα με κεντρικό χαρακτήρα τον Μάλκο Λίνκε ή αλλιώς SAS. Ο Μάλκο ήταν ξανθός με ιδιαίτερα μάτια και σκοπός της ζωής του ήταν να ανακατασκευάσει το κάστρο που είχε κληρονομήσει. Διατηρούσε μία μόνιμη σχέση, πλην όμως σε κάθε βιβλίο παρίστανε τον καλό τον μύλο που τα αλέθει όλα. Είναι θέμα χρόνου να στηθεί μία μεγάλη πυρά για να κάψουμε αυτά τα βιβλία τσέπης.

Το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου έθεσε ειδική σήμανση σε δύο ταινίες του James Bond, με τον Σον Κόνερι, επικαλούμενο φυλετικά στερεότυπα και σεξουαλικές επιθέσεις. Σημειώνει ότι πρόκειται για μυθοπλασία, από άλλη εποχή κ.λπ. Δεν είναι η πολιτική ορθότητα που ενοχλεί εδώ. Είναι που θεωρούν τους θεατές των ταινιών ηλίθιους. Μέχρι να δούμε, επιτέλους, τον gay Bond και να ισορροπήσουν κάπως τα πράγματα.