Αυτό το «χταπόδι» δεν τρώγεται με τίποτα

«Πάει, θα πνιγεί το ζώον!..» αναφώνησε έντρομη η ηλικιωμένη γυναίκα και άρχισε να τρέχει από την αμμουδιά προς τα γειτονικά βραχάκια. Εκεί, λίγα μέτρα πιο μακριά, ξεπρόβαλαν από το νερό δύο ξερακιανές άτριχες γάμπες με τις πατούσες κοκαλωμένες. Ο παππούς είχε βουτήξει στη ρηχά, μπας και πιάσει κανένα χταπόδι με το παλιό ξύλινο καμάκι του. Και την ώρα που η ηλικιωμένη σύζυγος είχε αρχίσει να του πετά ό,τι λιθάρι έβρισκε μπροστά της, φωνάζοντας με τεντωμένο το χέρι «βγες έξω που να σε πάρει...», ο παππούς ξεκόλλησε από τον βυθό και έβγαλε έξω το κεφάλι. Οι λουόμενοι που ανησύχησαν και έτρεχαν προς τα βραχάκια για να ανελκύσουν τον αναποδογυρισμένο παππού πήραν βαθιά ανάσα. Σάστισαν όμως μόλις αντίκρυσαν το κεφάλι του ατρόμητου παππού. Δεν ήταν ότι η μάσκα που φορούσε είχε φθάσει στο στόμα αλλά ότι στο ξεμαλλιασμένο του κεφάλι είχε θρονιαστεί - ύστερα από άνιση μάχη - μία μηλιδόνα! Το περιστατικό συνέβη πριν από αρκετά χρόνια σε μια μικρή παραλία κοντά στο Λαύριο, τότε που μπορούσε κανείς εύκολα να βρει χταπόδι σε μικρή απόσταση από την ακτή. Το πώς βέβαια κατάφεραν οι λουόμενοι να ξεκολλήσουν το χταπόδι με τα μακριά πλοκάμια από το κεφάλι του παππού είναι μια άλλη ιστορία. Ενας πήγε να τραβήξει το χταπόδι από την κουκούλα και πήρε σβάρνα και τον γέρο μαζί, άλλος του είπε να χτυπήσει το κεφάλι του σε μια πέτρα μήπως και ζαλιστεί το χταπόδι. Τελικά, επέλεξαν μια μέση λύση και το απόγευμα η μηλιδόνα κατέληξε στη σχάρα. Ο μεζές όμως δεν ήταν ικανοποιητικός γιατί η μηλιδόνα μπορεί μεν να μοιάζει πολύ με το κοινό χταπόδι (Octopus vulgaris), έχει όμως κάποιες σημαντικές μορφολογικές διαφορές, πέρα από το χρώμα της που φέρνει προς το πορτοκαλί. Κυρίως όμως δεν είναι τόσο νόστιμη. Το κρέας της είναι σκληρό και άνοστο. Αν τη βάλει κανείς δίπλα σε ένα κοινό χταπόδι, θα παρατηρήσει ότι τα πλοκάμια της είναι πιο μακριά και πιο λεπτά ενώ κάθε πόδι έχει μία σειρά από βεντούζες αντί για δύο. Πιο λεπτή και μακριά είναι επίσης και η κουκούλα της. Η μηλιδόνα δεν φθάνει σε μήκος όσο το κοινό χταπόδι και ένα μέσο μέγεθος μπορεί να είναι τα 40 εκατοστά. Ωστόσο ζει στα ίδια μέρη, όπως τα βραχάκια, ο αμμώδης ή λασπώδης βυθός και τα λιβάδια ποσειδώνιας. Τρέφεται με καρκινοειδή, μαλάκια ή μικρά ψαράκια. Οπως και τα υπόλοιπα χταπόδια, η μηλιδόνα δεν αντέχει το περιβάλλον με μικρή αλατότητα. Ουδέποτε θα τη συναντήσει κάποιος σε υφάλμηρα ή γλυκά νερά. Αντιθέτως, μπορεί να επιβιώνει σε ένα μεγάλο εύρος θερμοκρασιών, από 10 βαθμούς Κελσίου και πάνω, και θεωρητικά να φθάσει σε βάθος 200 μέτρων, πράγμα λίγο σπάνιο.