Ανασφάλιστη η δημόσια τέχνη

«Το Δημόσιο δεν ασφαλίζει την κινητή και ακίνητη περιουσία του σε ασφαλιστικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις» αναφέρει η επίμαχη διάταξη του νόμου και προστίθεται πως «κατ' εξαίρεση επιτρέπεται η ασφάλιση μόνο των κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων του που βρίσκονται στο εξωτερικό».Επιφυλακτικοί εμφανίζονται νομικοί κύκλοι ως προς τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας διάταξης, επισημαίνοντας πως εγείρονται και ερωτήματα ως προς ενδεχόμενη παραβίαση της αρχής της ισότητας. «Αυτό που δεν έχω ασφαλίσει εδώ στην Ελλάδα, με ποια λογική θα το ασφαλίσω όταν το στείλω για έκθεση στο εξωτερικό» είναι μία από τις απορίες που διατυπώνονται, ενώ σε ανάλογο μήκος κύματος κινείται και η επισήμανση πως η πρώτη απαίτηση όταν έρχονται συλλογές από το εξωτερικό είναι να υπάρξει ασφάλιση των έργων, ενώ δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για την περιουσία του ελληνικού Δημοσίου.«Δεν γνωρίζουμε αν ήταν ασφαλισμένοι οι πίνακες της Πινακοθήκης. Αν δεν ήταν και υπήρχε η δυνατότητα είναι εγκληματική αμέλεια. Εκτός αν πουν ότι ήθελαν να τους ασφαλίσουν αλλά δεν είχαν τη δυνατότητα ή δεν είχαν τα απαιτούμενα χρήματα» σχολίαζαν χαρακτηριστικά. «Είναι μείζον ζήτημα εάν για παράδειγμα στο νεόδμητο Μουσείο της Ακρόπολης, που περιλαμβάνει αμύθητη περιουσία, ισχύει το ίδιο καθεστώς» τονιζόταν.Σε αρκετές περιπτώσεις ωστόσο φορείς του Δημοσίου - μεταξύ των οποίων δήμοι, πανεπιστήμια αλλά ακόμη και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων - έχουν προχωρήσει σε διαγωνισμούς για την ανάθεση της ασφάλισης των περιουσιακών στοιχείων τους. Ενδεικτικό είναι πως το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων τον περασμένο Ιούνιο προκήρυξε διαγωνισμό όχι μόνον για την ασφάλιση της ακίνητης περιουσίας του αλλά και για το σύνολο του μηχανογραφικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Με νεότερες διατάξεις προβλέφθηκε πάντως η ασφάλιση της ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων. «Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου τα ακίνητα των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης ασφαλίζονται υποχρεωτικά σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις παροχής υπηρεσιών» αναφέρεται σε νόμο που ψηφίστηκε το 2007.Το θέμα της ασφάλισης των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου είχε απασχολήσει εξάλλου και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία σε απόφασή της το 1985 απειλούσε με παραπομπή την Ελλάδα. Με το καθεστώς που ίσχυε την περίοδο εκείνη όλα τα περιουσιακά στοιχεία ασφαλίζονταν αποκλειστικά σε ελληνικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις, γεγονός που η Κομισιόν θεώρησε ως επιβολή περιορισμών στη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς και της δυνατότητας ασφαλιστικών εταιρειών άλλων κρατών-μελών να συνάψουν συμβόλαια.Για τον λόγο αυτόν δεν απέκλειαν νομικοί κύκλοι να θεσπίστηκε η διάταξη του 1995 περί μη ασφάλισης των περιουσιακών στοιχείων. «Με την κατάργηση της υποχρεωτικότητας, δίνεται η δυνατότητα ο κάθε φορέας να επιλέξει μόνος του εάν θα προχωρήσει σε ασφάλιση της περιουσίας του και με ποιον πάροχο» σημείωναν.