«Ανίκανοι για μεταρρυθμίσεις»

Καταπέλτης για τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης είναι η έκθεση του ΟΟΣΑ, με στελέχη του Οργανισμού να επισημαίνουν σε δηλώσεις τους ότι τα χρονικά περιθώρια για μια ριζική και καθολική αναδιάρθρωση του Δημοσίου είναι πλέον ελάχιστα.Υπουργοί που δεν συντονίζονται, υπάλληλοι οι οποίοι συχνά έχουν ελάχιστη επαφή ακόμη και με συναδέλφους τους στην ίδια υπηρεσία, νεκρά τμήματα που διαθέτουν μόνον προϊσταμένους και απουσία των απαραίτητων οργανωτικών υποδομών αποτελούν μερικές μόνον από τις διαπιστώσεις του ΟΟΣΑ.«Ο κεντρικός κυβερνητικός μηχανισμός δεν έχει έως τώρα ούτε τις δομές ούτε τις ικανότητες για μεγάλες μεταρρυθμίσεις», αναφέρει σε δηλώσεις της στην εφημερίδα «Die Welt» η Καρολάιν Βάρλεϊ, διευθύντρια του τμήματος αξιολόγησης των κυβερνήσεων στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ και μία από τους συγγραφείς της έκθεσης, και προσθέτει: «Η κυβέρνηση δεν έχει ούτε την εξουσία, αλλά ούτε και τις κατάλληλες μεθόδους για να αναγκάσει τα νευραλγικά υπουργεία να ακολουθήσουν ενιαία πολιτική».
ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ. Στην έκθεση γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στον μεγάλο αριθμό των υπηρεσιακών μονάδων σε κάθε υπουργείο, όπου επισημαίνεται ότι κατά μέσον όρο διαθέτει 439 διαφορετικά τμήματα, πολλά από τα οποία αποτελούνται μόνον από τον προϊστάμενο και δεν έχουν καθόλου υπαλλήλους, ενώ άλλα διαθέτουν δύο-τρεις υπαλλήλους. Για τον λόγο αυτόν εξάλλου ο ΟΟΣΑ εισηγείται να γίνει δραστική περικοπή οργανικών μονάδων σε ποσοστό που μπορεί να ξεπεράσει το 50%.Αιχμές αφήνει ο Οργανισμός και για την πολυπλοκότητα της νομοθεσίας. Ειδικότερα, μέσα σε 15 χρόνια αναφέρει ότι εκδόθηκαν περίπου 17.000 νόμοι, προεδρικά και υπουργικά διατάγματα με τα οποία τροποποιούνται αρμοδιότητες. Τη δυσλειτουργία του Δημοσίου εντείνει και η έλλειψη συστημάτων καταγραφής και επεξεργασίας δεδομένων. «Η διοίκηση δεν συνηθίζει να κρατάει αρχεία και δεν έχει τη δυνατότητα να αντλεί πληροφορίες από βάσεις δεδομένων όπου υπάρχουν», σημειώνεται στην έκθεση.
ΑΣΥΝΤΟΝΙΣΤΟΙ. Παράλληλα, επισημαίνεται ότι τα υπουργεία εμφανίζουν αδυναμία ιεράρχησης των δράσεων και παρουσιάζουν τεράστια προβλήματα συντονισμού. Ακόμη όμως και όπου υπάρχει συντονισμός μεταξύ υπηρεσιών γίνεται στη βάση προσωπικών πρωτοβουλιών και εμπειρίας, και όχι λόγω της ύπαρξης συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου. «Οι έλληνες κρατικοί υπάλληλοι έχουν ελάχιστη επαφή με τους συναδέλφους τους σε άλλα υπουργεία ή ακόμη και με εκείνους του ίδιου υπουργείου», υπογραμμίζεται.