Εκλογές για αρχηγό ζητούν κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ

Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πρώην Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε: «Όπως σας είπα, εγώ θα κάνω το καθήκον μου, όμως, αυτό δεν αρκεί.

Διάφοροι, εντός ή εκτός ΠΑΣΟΚ, θεωρούν ότι θα ήταν σκόπιμο, για πολλούς λόγους, να γίνει ένα πρόσωπο το εξιλαστήριο θύμα, αφορίζοντας

Εύκολο είναι, να είναι ο Γιώργος Παπανδρέου αυτός ο στόχος.

Επαναλαμβάνω: αυτό, όχι μόνο θα αποπροσανατολίσει, αλλά θα δημιουργήσει και ψευδαισθήσεις για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Κι αν δεν είμαστε ειλικρινείς για τα πραγματικά προβλήματα, αυτά που σήμερα πρέπει να αλλάξουμε, η χώρα θα πάει πίσω.

Ξέρω, επίσης, ότι ενόχλησα και ενοχλώ διάφορα εξωθεσμικά κέντρα και συμφέροντα. Αυτό θα το κάνω μια ζωή, από όπου κι αν βρίσκομαι. Ποτέ δεν έσκυψα και δεν θα σκύψω το κεφάλι. Και δεν δέχομαι την αιχμαλωσία της πολιτικής, με στόχο την παρασιτική επιβίωση κάποιων.

Αυτό τον αγώνα, θα τον συνεχίσω, για να υπάρξει ένα ευνομούμενο κράτος, η αυτονομία της πολιτικής - το στοίχημα της δημοκρατίας, που δεν είναι μόνο ελληνικό, δεν είναι μόνο «ΠΑΣΟΚικό», είναι και στοίχημα στην Ευρώπη και διεθνώς.

Ήταν αναπόφευκτη η προσφυγή μας, ρωτούν, στο μηχανισμό στήριξης; Θα μπορούσα κατ' αρχήν να πω ότι δεν θα χρειαζόταν μηχανισμός στήριξης, ούτε μνημόνιο, αν τα πεπραγμένα της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν τόσο καταστροφικά.

Αλλά παρά τον τραγικό απολογισμό της Νέας Δημοκρατίας, θα μπορούσα να πω ότι, ναι, μπορούσαμε να αποφύγουμε την προσφυγή στο μηχανισμό, με την εξής προϋπόθεση: κάποια στιγμή στις αρχές του 2009, η χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το 2008 και η οποία διέσχισε τον Ατλαντικό, άρχισε να επηρεάζει τότε την Ευρώπη, και τα επιτόκια δανεισμού των περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης άρχισαν να ανεβαίνουν.

Ποια ήταν η στάση της Γερμανίας τότε, από τον σοσιαλδημοκράτη Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, για να σταματήσει αυτή τη μικρή φωτιά, που φαινόταν να ξεκινάει; Συγκυβερνούσε τότε το SPD στο μεγάλο συνασπισμό. Ο τότε Υπουργός Οικονομικών Στάινμπρουκ και προκάτοχος του Σόιμπλε, διεμήνυσε στις αγορές το εξής απλό: «ό,τι κι αν προβλέπουν οι συνθήκες», έτσι το είπε, «η Ευρωζώνη θα στηρίξει όποιο μέλος αντιμετωπίσει πρόβλημα».

Αυτή η αρχική αποφασιστικότητα της Ευρωζώνης ήταν αρκετή για να ηρεμήσει τις αγορές, που πίστεψαν ότι η Ευρωζώνη θα συμπεριφερθεί ως ενιαίο και αλληλέγγυο σύνολο χωρών, για να πέσουν τα επιτόκια δανεισμού. Και αυτό έγινε. Αυτή η αποφασιστικότητα δεν υπήρξε στην ελληνική κρίση.

Δεν βοήθησε, βεβαίως, και η καταβαράθρωση του κύρους της χώρας επί Νέας Δημοκρατίας, ούτε η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στην Γερμανία. Μια ρητή και σαφής δέσμευση νωρίς, ότι θα σταθεί αλληλέγγυα η Ευρώπη, βεβαίως και η Γερμανία, θα είχε ηρεμήσει πιθανότατα τις αγορές, και η Ελλάδα θα συνέχιζε να δανείζεται κανονικά, αλλά πολύ πιο ομαλά, και θα έριχνε το βάρος στις προσαρμογές που θα έπρεπε να κάνει.

Μια τέτοια δήλωση ήρθε, αλλά πολύ αργ