Η χρυσή εποχή της αστρονομίας

Στον αστερισμό του Κύκνου, 600 έτη φωτός μακριά από τη Γη, βρίσκεται ένας κόσμος που μοιάζει με τον δικό μας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο έχουμε ανακαλύψει μέχρι τώρα. Σε αυτόν τον πλανήτη οι άνθρωποι ενδεχομένως θα μπορούσαν να επιβιώσουν και - γιατί όχι; - να απολαμβάνουν τα μπάνια τους. Χωρίς να φοβούνται το κρύο ή την υπερβολική ζέστη. Η ανακάλυψη του πλανήτη Κέπλερ 22b, από το ομώνυμο διαστημικό τηλεσκόπιο, αποτελεί το επιστέγασμα μιας σειράς ιστορικών ανακαλύψεων που έγιναν πρόσφατα.Πρόκειται για ανακαλύψεις που έχουν επιφέρει επανάσταση στις γνώσεις μας για το Σύμπαν αλλά και για τις μεθόδους που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να το κατανοήσουμε επαρκέστερα. Μέχρι και πριν από λίγες δεκαετίες, οι αστρονόμοι θεωρούσαν το Σύμπαν ένα παγωμένο μέρος από πετρώματα, σκόνη και αέρια, το οποίο φιλοξενούσε μερικά δισεκατομμύρια γαλαξίες.Τώρα όμως ανακαλύπτουν συνεχώς κόσμους που μπορεί να μοιάζουν με τον δικό μας, πλανήτες με δύο ήλιους, υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στην καρδιά γαλαξιών που μπορούν να καταπιούν ολόκληρα ηλιακά συστήματα και ακόμη, εδώ δίπλα, στη δική μας διαστημική γειτονιά, λίμνες από αέρια και σκοτεινές υπόγειες θάλασσες σε πλανήτες που μπορούμε να δούμε με απλά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια.Σήμερα οι κοσμολόγοι πιστεύουν ότι το Σύμπαν διαστέλλεται συνεχώς από ένα μυστήριο δυναμικό πεδίο που λέγεται «σκοτεινή ενέργεια» και, πολύ περισσότερο, ότι όλος αυτός ο ανυπολόγιστος αριθμός πλανητών, αστεριών και γαλαξιών δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μικρό μόνο κομμάτι ενός ασύλληπτου συνόλου που αποκαλείται Πολυσύμπαν και περιλαμβάνει παράλληλους με τον δικό μας κόσμους.Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, πολλοί ειδικοί θεωρούσαν ότι, εκτός από τη Γη, το ηλιακό μας σύστημα είναι ακατάλληλο για να φιλοξενεί ζωή. Η άποψη αυτή μπορεί να είναι η σωστή, αλλά κανείς δεν ξέρει αν ισχύει πολύ πιο μακριά από εμάς. «Ηδη γνωρίζουμε την ύπαρξη ενός ήλιου που περιβάλλεται από τουλάχιστον έξι πλανήτες. Και την ύπαρξη ενός πλανήτη που περιφέρεται γύρω από ένα ζεύγος αστεριών», λέει ένας από τους κορυφαίους κοσμολόγους, ο Μάρτιν Ρις. «Αν ζούσε κανείς εκεί, θα έβλεπε δύο ήλιους στον ουρανό. Τις επόμενες δεκαετίες θα ανακαλυφθεί σίγουρα ένας τεράστιος αριθμός πλανητών και κάποιοι ίσως να αποδειχτούν δίδυμοι αδελφοί της Γης. Μπορεί να φιλοξενούν πολύ πιο ενδιαφέρουσες μορφές ζωής από εκείνες που ευελπιστούν οι πιο αισιόδοξοι να βρουν στον Αρη ή στον Τιτάνα, ένα από τα φεγγάρια του Κρόνου».