Οχι στο κόμμα του Δημοσίου

Το πολιτικό μας λεξιλόγιο πάσχει από λέξεις που ερμηνεύονται λανθασμένα. Για παράδειγμα, η αγορά είναι συνώνυμο του νεοφιλελευθερισμού και το κράτος αντανακλά πάντα τα κεκτημένα των πολιτών. Αυτές οι παρεξηγημένες έννοιες μας εμποδίζουν να δούμε καθαρά τον πραγματικό ρόλο των αγορών και του κράτους όπως τον αντιλαμβάνεται η σύγχρονη Κεντροαριστερά. Και όμως αυτό σήμερα είναι απόλυτα αναγκαίο, καθώς η κρίση μας επιβάλλει να επαναδιατυπώσουμε τις βασικές αξίες της πολιτικής μας. Η Κεντροαριστερά είναι μια πολιτική ένωση που στοχεύει στην ενίσχυση εκείνων των θεσμών οι οποίοι συμβάλλουν στην πραγματική εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, μέσα όμως από τον σεβασμό των δημοκρατικών διαδικασιών και των κανόνων της ελεγχόμενης αγοράς. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία υποστηρίζει την ελεύθερη αλλά όχι την ασύδοτη αγορά. Σε αυτό το πλαίσιο στηρίζει κάθε υγιή και ελπιδοφόρα ιδιωτική πρωτοβουλία και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Αυτή όμως η αποδοχή της ελεύθερης αγοράς ως πυλώνα των δημοκρατικών και φιλελεύθερων κοινωνιών δεν έχει τίποτα το κοινό με τον νεοφιλελευθερισμό. Η σοσιαλδημοκρατία επιδιώκει την εξομάλυνση των ανισοτήτων που δημιουργεί η ελεύθερη αγορά μέσω του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους και του κράτους πρόνοιας. Η κρατική παρέμβαση και ο έλεγχος δεν πρέπει να συγχέονται με τον κρατισμό. Μπορεί ο κρατισμός και ο νεοφιλελευθερισμός να φαντάζουν ως τα δύο άκρα αντίθετα, στην ουσία όμως εκφράζουν τις πλευρές του ίδιου νομίσματος. Παράγουν και οι δύο ανισότητες, με διαφορετικό είναι αλήθεια τρόπο, αλλά στην ίδια ένταση. Ο νεοφιλελευθερισμός παραγνωρίζει το γεγονός ότι η λεγόμενη ελεύθερη αγορά δημιουργεί τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες και ανισότητες ευκαιριών. Ο ελληνικός κρατισμός, με τη σειρά του, παρήγαγε ανισότητες στο επίπεδο της κοινωνίας μεταξύ όσων είχαν σίγουρη και ασφαλή εργασία και όσων εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα σε συνθήκες ανασφάλειας και, πολλές φορές, σε ανεξέλεγκτες συνθήκες εργασίας και σε κακοπληρωμένες εργασίες. Παράλληλα οικοδόμησε μια εσωστρεφή ιδιωτική οικονομία στηριγμένη εν πολλοίς σε άκριτες επιδοτήσεις και αδιαφανείς συμβάσεις με το Δημόσιο. Ο ελληνικός κρατισμός όμως είχε και τις εσωτερικές του αντιθέσεις, αφού στον δημόσιο τομέα υπήρχαν θέσεις καθόλου προνομιούχες, χωρίς δυνατότητες ανέλιξης και κακοπληρωμένες, και θέσεις εργασίας, κυρίως στις ΔΕΚΟ, σχετικά ασφαλείς και με ιδιαίτερα υψηλές αμοιβές. Θα μπορούσα να μετριάσω την κριτική μου στον κρατισμό, αν αυτός προσέφερε πραγματικά ποιοτικές υπηρεσίες στους πολίτες. Και εδώ όμως τα πράγματα δεν είναι καλά, αφού όλοι γνωρίζουν ότι οι πολίτες αναγκάζονται να προσφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα για υπηρεσίες που υποτίθεται παρέχει ο δημόσιος τομέας. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία δεν είναι υπέρ του κρατισμού, ωστόσο παρεμβαίνει στήνοντας κοινωνικούς θεσμούς ώστε να μειώνει τις ανισότητες σε όλα τα επίπεδα. Θα έλεγα μάλιστα πως για αυτήν - επειδή ακριβώς η φτώχεια συνδέεται περισσότερο με τη στέρηση δυνατοτήτων των πολιτών να επιτύχουν τους σκοπούς τους και λιγότερο μ