Το «φροντιστήριο» που δεν έγινε

Η λέξη «φροντιστήριο» (των βουλευτών) για την «ισότητα στον γάμο», η οποία έρχεται εκτάκτως στο Υπουργικό Συμβούλιο, ενόχλησε τους επιτελείς σε Μαξίμου και ΝΔ, ενόσω προσπαθούσαν γενικώς (και συνεχίζουν) να υποβαθμίσουν τις υπαρκτές ζυμώσεις για το θέμα. Ακόμα και πρωθυπουργικοί συνεργάτες που δεν συνηθίζουν τις δημόσιες τοποθετήσεις ένιωσαν την ανάγκη να ξεκαθαρίσουν on camera ότι δεν υπάρχουν ούτε «φροντιστήρια» ούτε… μασάζ, αλλά ενημέρωση. Συζητήσεις υπουργών – βουλευτών – κομματικών στελεχών πράγματι γίνονταν και πριν από τον προωθούμενο

νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια, αν και μια σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι αυτές προγραμματίζονταν αφότου έβγαινε στη δημόσια σφαίρα ένα «μεγάλο» νομοσχέδιο προς επίτευξη μεταξύ άλλων κοινής επικοινωνιακής γραμμής.

Ας πούμε, δεν είχε χρειαστεί ως τώρα ένα PowerPoint που να… υπενθυμίζει στους βουλευτές ότι μια πρωτοβουλία – όπως η εθνική στρατηγική για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα  – ήταν εξαρχής στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ. Δεν χρειάστηκαν ως τώρα υπενθυμίσεις ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα «που όπως είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «πολιτικά, αμυντικά, οικονομικά, πολιτιστικά ανήκει εις τη Δύσιν»» ή ότι η ΝΔ είναι το κόμμα «της έννομης τάξης, των δικαιωμάτων αλλά και των υποχρεώσεων». Ούτε χρειάστηκαν ποτέ παραπομπές σε ξένους ηγέτες και κόμματα, για παράδειγμα στον Κάμερον που έλεγε το 2011 ότι «δεν υποστηρίζω τον γάμο ομοφύλων, παρότι είμαι συντηρητικός, υποστηρίζω τον γάμο ομοφύλων επειδή είμαι συντηρητικός» και στην εκλογική νίκη που ακολούθησε για τους Συντηρητικούς στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2015.

Κι όμως όλα ειπώθηκαν. Επρεπε, προφανώς, να διασκεδαστούν με κάθε τρόπο ανησυχίες – που, παρεμπιπτόντως, δεν εντοπίζονται μόνο στη ΝΔ αλλά και στις δυνάμεις του λεγόμενου προοδευτικού χώρου. ‘Επρεπε να καθησυχαστούν αγωνίες για το πολιτικό/εκλογικό κόστος. Ισως θα έπρεπε τελικά σε μια τόση βαθιά «ενημέρωση» να υπήρχαν και άλλες… υπενθυμίσεις. Γιατί όχι και παραπομπές στο Σύνταγμα; Για παράδειγμα, ότι ο βουλευτής αντιπροσωπεύει το έθνος. Οτι δουλειά του δεν είναι να χαϊδεύει αφτιά πολλών ή λίγων στην εκλογική περιφέρεια, αλλά να επεξηγεί, έως να εκπαιδεύει το ακροατήριο.