Metro 2033

Post apocalypse, Ρωσία και πολύ σκοτάδι!

Πληροφορίες:

Εταιρία ανάπτυξης: THQ

Studio ανάπτυξης: 4Α Games

Διάθεση: Zegetron

Είδος: FPS

Κυκλοφορία: 19/3/201

Το είδαμε σε: PC

Κυκλοφορεί επίσης: Xbox 360

Official SiteΣυζήτηση στο Forum

Όταν μιλάμε για offline fps, τα στοιχεία που απαιτούνται για να θεωρηθεί καλό ένα παιχνίδι

είναι το προσεγμένο gameplay, μία καλή ιστορία και ρεαλιστικά γραφικά. Το Metro 2033 καταφέρνει να συνδυάσει αυτά τα 3 στοιχεία αρκετά καλά. Πρόκειται για ένα παιχνίδι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο (Metro 2033 λέγεται και το βιβλίο, για όσους δεν κατάλαβαν) που εξελίσσεται σε μια post apocalyptic Ρωσία. Και ενώ γνωρίζουμε ότι το θέμα της επιβίωσης σε έναν κατεστραμμένο κόσμο έχει χρησιμοποιηθεί, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, και από άλλους τίτλους, η ιστορία του παιχνιδιού είναι αρκετά ενδιαφέρουσα για να κάνει και τους πιο απαιτητικούς να παραβλέψουν αυτό το γεγονός. Άλλωστε παρθενογένεση στα games, μετά το Portal, δεν υπάρχει… μέχρι στιγμής…

Ιστορία

Όπως είπαμε και νωρίτερα, το παιχνίδι εξελίσσεται στην Ρωσία, και πιο συγκεκριμένα στη Μόσχα το έτος είναι 2033, ο καιρός συννεφιασμένος με αραιές χιονοπτώσεις και η γη… κατεστραμμένη. Μετά από έναν πόλεμο το 2013, ο κόσμος καταστράφηκε από τα πυρηνικά και βιοχημικά όπλα και γέμισε mutations που είναι κάθε άλλο παρά φιλικά, ο αέρας δεν εισπνέεται και οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να κρυφτούν στους σταθμούς του μετρό για να επιβιώσουν. Ο παίκτης χειρίζεται τον Artyom, έναν εικοσάχρονο ορφανό που γεννήθηκε λίγες μέρες πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, ο οποίος θα φύγει από τον σταθμό-σπίτι του για να βρει έναν npc και θα καταλήξει να σώσει τον κόσμο από τους dark ones, που είναι τα πλάσματα που όλοι οι άνθρωποι φοβούνται και πιστεύουν ότι ελέγχουν τα mutations.
Το πώς θα τον σώσει εξαρτάται από τον παίκτη, καθώς υπάρχουν δυο διαφορετικά τέλη στο παιχνίδι, όμως δεν θα spoilάρουμε τίποτα περισσότερο. Την ιστορία διηγείται ο ίδιος ο Artyom, που εμφανίζεται στο intro του παιχνιδιού να γράφει σε μια γραφομηχανή την περιπέτεια που ο παίκτης θα παίξει, και το παιχνίδι ξεκινάει από το τέλος, κάνοντας flashback τη στιγμή που φαίνεται ότι η τύχη του Artyom τελείωσε. Το μόνο μειονέκτημα στην ιστορία του είναι ότι στο τέλος του (όποιο και να είναι αυτό), αντίθετα από το βιβλίο, δεν αποκαλύπτονται κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για τους dark ones. Ακόμα και έτσι όμως, κανένα από τα δύο τέλη του δεν θα σας απογοητεύσει.
Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε οτι το Metro 2033 καταφέρνει να περάσει και πολλά μηνύματα συνείδησης και ευαισθησίας μέσα από την ιστορία του κάτι που μόνο θετικό θα μπορούσε να είναι. Για όσους gamers, βέβαια, δεν ενδιαφέρονται για μια τέτοια προσέγγιση το παιχνίδι έχει και άλλα ενδιαφέροντα σημεία. Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για έναν συνδυασμό fps-survival-horror!

Gameplay

Γενικά το gameplay του Metro 2033 είναι πολύ καλό αν και πάντα υπάρχει χώρος για βελτιώσεις.
Ξεκινώντας λοιπόν, πρόκειται για ένα linear game. Δεν υπάρχουν side quests, δεν υπάρχουν αχανείς εκτάσεις για εξερεύνηση και δεν υπάρχουν μπρος και πίσω μεταξύ των περιοχών, αν και γίνεται να ξαναπαίξει ο παίκτης όποιο chapter θέλει. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο παίκτης μένει σε επαφή με την ιστορία και δεν χάνετε στην υπερβολική ελευθερία που άλλα παιχνίδια δίνουν. Εκτός αυτού υπάρχουν πολλά “μυστικά” κρυμμένα στο περιβάλλον του καθώς και κάποιες κρυμμένες περιοχές που ανταμείβουν τον Artyom με σφαίρες κυρίως, οι οποίες όμως είναι πολύτιμες για το παιχνίδι. Και μιας και αναφερθήκαμε σε αυτές, να πούμε επίσης ότι τα “λεφτά” του παιχνιδιού είναι κάποιες προ-πολεμικές σφαίρες οι οποίες μπορούν και να χρησιμοποιηθούν από rifles για να κάνουν περισσότερη ζημιά από τις κανονικές. Αλλά δεν συμφέρει…

Όσον αφορά τον εξοπλισμό, ο χαρακτήρας μπορεί να έχει πάνω του τρία διαφορετικά είδη όπλων. Πιο συγκεκριμένα έχει ένα μαχαίρι και μπορεί να βρει και throwing knives, τα οποία είναι πολύ καλά για stealth kills, ένα revolver, rifle ή shotgun, pneumatic gun (λειτουργεί με αέρα υπό πίεση) ή volt driver (λειτουργεί με ηλεκτρισμό) και βόμβες (τόσο κανονικές όσο και sticky). Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο Artyom μπορεί να βρει όπλα στο περιβάλλον, να πάρει από νεκρούς αντιπάλους (αρκεί αυτοί να είναι άνθρωποι) ή να αγοράσει σε κάποιο σταθμό-πόλη. Όλα τα όπλα έχουν και αναβαθμίσεις, τις οποίες όμως ο παίκτης δεν μπορεί να εφαρμόσει σε αυτά που έχει ήδη. Πρέπει είτε να τα βρει έτοιμα ή να τα αγοράσει. Η αγορά όπλων, τώρα, γίνεται με ανταλλαγή με αυτό που έχει ήδη ο παίκτης (αν έχει φυσικά) και σε περίπτωση που το δικό του είναι καλύτερο μπορεί να βγάλει και χρήματα! Δυστυχώς όμως το παιχνίδι δίνει πληροφορίες για τα όπλα μόνο κατά τη διάρκεια της αγοραπωλησίας, πράγμα που σημαίνει ότι στο περιβάλλον, αν ο παίκτης βρει ένα όπλο, το πιο πιθανό είναι να μην θυμάται αν είναι καλύτερο και πιο ακριβό από αυτό που ήδη έχει.

Το πιο φοβερό στοιχείο στο gameplay του Metro 2033 είναι ότι δεν είναι απλά ένα fps, αλλά ένα fps που συνδυάζει survival και horror. Πως και έτσι ρωτάτε; Λοιπόν, το παιχνίδι είναι θεοσκότεινο όταν ο Artyom βρίσκεται στα τούνελ του μετρό, ενώ στην επιφάνεια δεν μπορεί να αναπνεύσει. Για το σκοτάδι έχει έναν φακό τον οποίο όμως πρέπει να φορτίζει σε τακτά χρονικά διαστήματα και αργότερα βρίσκει night vision goggles τα οποία επίσης χρειάζονται φόρτιση. Για την επιφάνεια αλλά και τις περιοχές με τοξικά αέρια έχει μάσκα αερίων που λειτουργεί με φίλτρα τα οποία βρίσκει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ή αγοράζει από τους πωλητές. Το φοβερό είναι ότι από ένα σημείο και μετά ακόμα και οι πωλητές δεν έχουν φίλτρα, πράγμα που κάνει την επιβίωση στην επιφάνεια έναν αγώνα δρόμου, πόσο μάλλον αν ο παίκτης θέλει να ψάξει και τα πάντα στο περιβάλλον του για καλούδια. Όσο για την απογοήτευση του παίκτη κάθε φορά που βλέπει ένα φίλτρο στο δρόμο του το οποίο τελικά είναι άδειο… απερίγραπτη.

Το horror στοιχείο μπαίνει κάθε φορά που ο παίκτης έρχεται αντιμέτωπος με mutations. Είναι ύπουλα, προειδοποιούν με ανατριχιαστικούς ήχους και εμφανίζονται πάντα από τη μεριά που δεν το περιμένεις. Βέβαια η λέξη terror (και όχι horror) ταιριάζει περισσότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά τέσπα. Και αν αυτό δεν αρκεί για μερικούς παίκτες για να τρομάξουν, αρκεί να φανταστεί κανείς πόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται το όλο θέμα όταν έχεις σχεδόν ξεμείνει από φακό και πρέπει να φορτίσεις ενώ ακούγονται κραυγές στο σκοτάδι τριγύρω ή όταν ένα πλάσμα σπάσει τη μάσκα αερίων στα μούτρα του Artyom και πρέπει να φροντίσεις τόσο για το οξυγόνο του όσο και για τον τριχωτό κυνηγό που τον έχει πάρει στο κατόπι ενώ τα βλέπεις όλα θολά… Αν και αυτό δεν φτάνει, τότε παίζεται σε λάθος περιβάλλον. Μην ξεχνάτε, το σκοτάδι και τα ακουστικά είναι φίλοι σας!
Όσον αφορά τους ανθρώπους-αντιπάλους (μιας και αναφερθήκαμε και νωρίτερα σε αυτούς) που θα συναντήσει ο Artyom στον δρόμο του, πρόκειται για τους bandits και τους ναζιστές. Το ωραίο εδώ είναι ότι ο ίδιος ο χαρακτήρας απορεί κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με τη βλακεία των ανθρώπων που, ενώ βρίσκονται σε μια τόσο δύσκολη θέση έχουν το κουράγιο και πολεμάνε μεταξύ τους! Τουλάχιστον το AI τους τα καταφέρνει αρκετά καλύτερα από τη νοημοσύνη τους. Οι άνθρωποι- αντίπαλοι, λοιπόν, αντιδρούν στο φως του φακού του Artyom, έχουν βάλει παγίδες και έχουν τοποθετήσει κουτάκια που κρέμονται από σχοινιά καθώς και σπασμένα γυαλιά που κάνουν θόρυβο αν ο χαρακτήρας έρθει σε επαφή μαζί τους, ειδοποιώντας τους. Επίσης αν έχουν ακούσει τον παίκτη αλλά δεν τον έχουν δει, οι τύποι κινούνται διαρκώς παίρνοντας (συνήθως) στρατηγικές θέσεις και ενώ κοιτάζουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Γενικά μια stealth προσέγγιση είναι καλύτερη από την αγαπημένη σε όλους head on και βοηθάει στην εξοικονόμηση πυρομαχικών, δεν είναι όμως και απαραίτητη.

Το τελευταίο στοιχείο στο gameplay του Metro 2033 στο οποίο θα αναφερθούμε είναι τα moral points. Κάποιες πράξεις και γεγονότα ανταμείβουν τον παίκτη με moral points, τα οποία τα καταλαβαίνει κανείς από ένα ελαφρύ φωτισμό της οθόνης και τον ήχο νερού που στάζει, ενώ υπάρχουν και αρνητικοί πόντοι για “κακές” πράξεις. Το σε τι χρησιμεύουν θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας…

Τεχνικός τομέας

Τα μόνα αρνητικά στοιχεία σε αυτόν τον τομέα είναι ότι δεν υπήρχαν πολλά διαφορετικά γραφικά για τους npcs, με αποτέλεσμα μερικές φορές ο παίκτης να συναντά τον ίδιο περισσότερες από μία φορές σε ένα μέρος, καθώς και ένα glitch με μερικά όπλα τα οποία μόλις έπεφταν στο πάτωμα από τα χέρια του Artyom χόρευαν σαν να μην υπήρχε αύριο. Παρ’ όλα αυτά το παιχνίδι έχει ένα καλοσχεδιασμένο και πολύ προσεγμένο περιβάλλον, και με καλό λόγο. Σκοπός του Metro 2033 είναι να εγκλιματιστεί ο παίκτης στην post apocalyptic κατάσταση της γης και όχι να τον βάλει σε έναν αγώνα για τα περισσότερα kills. Και οι λεπτομέρειες του περιβάλλοντος του το καταφέρνουν και με το παραπάνω. Οι παράγκες που μένουν και τα κουρέλια που φοράνε οι npcs στις πόλεις-σταθμούς, τα πεταμένα μικροαντικείμενα που υπάρχουν στα χαλάσματα της κάθε περιοχής και τα διαμελισμένα πτώματα των άτυχων ανθρώπων αποτελούν μόνο μερικές από αυτές τις λεπτομέρειες. Τέλος, η ανάλυση των γραφικών είναι καλή, χωρίς όμως να αγγίζει την τελειότητα, πράγμα που είναι λογικό βέβαια, αφού με τόση λεπτομέρεια στο περιβάλλον το παιχνίδι θα γινόταν υπερβολικά απαιτητικό σε κάρτα γραφικών.

Προφανώς, ο ήχος του παιχνιδιού, από τη μεριά του, παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στον εγκλιματισμό του παίκτη. Στο Metro 2033, τα soundtracks είναι αποκλειστικά μουσικές οι οποίες αντιστοιχούν με πολύ λεπτομέρεια στα συναισθήματα που δημιουργεί η κάθε περιοχή ή κατάσταση. Ίσως να είναι δύσκολο να δώσει κανείς την προσοχή που θα άξιζε στα κομμάτια του παιχνιδιού ενώ παίζει, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι η συμβολή τους στην όλη αυτή εμπειρία είναι καθοριστική, ακόμα και αν αυτή είναι υποσυνείδητη. Μερικά από τα κομμάτια (βλέπε “A Dog in the Boiler”) είναι τόσο ανατριχιαστικά που δεν χρειάζεται καν να παίζει κανείς το παιχνίδι για τον βάλουν στο κλήμα. Πέρα από τις μουσικές, οι ήχοι που βγάζουν τα mutations, η προφορά των Ρώσων που μιλάνε αγγλικά και οι ήχοι των όπλων και του περιβάλλοντος δείχνουν ότι υπήρξε μεγάλη επιμέλεια στον συγκεκριμένο τομέα του παιχνιδιού. Αυτή η επιμέλεια όμως δημιουργεί και μία μεγάλη απορία. Αφού στο intro και στα loading screens μεταξύ των chapters ο Artyom μιλάει, αφηγείται ο άνθρωπος, γιατί, ώ γιατί! κατά τα τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν μπορεί κανείς να του πάρει κουβέντα; Συνήθως κουνάει το κεφάλι του πάνω κάτω για να συνεννοηθεί αλλά ακόμα και τη μια φορά που του γίνεται μία σύνθετη ερώτηση και έχει όλο το χρόνο δικό του για να απαντήσει, χωρίς να τον κυνηγάνε θεοί και δαίμονες (ή ναζιστές) προτιμάει να μην πει τίποτα και να αφήσει τον άνθρωπο να περιμένει. Στο τέλος, αυτός που του έκανε την ερώτηση τον θεωρεί “σιωπηλό τύπο” και τελειώνει την συζήτηση. Σίγουρα υπάρχουν τα βογκητά πόνου και φόβου αλλά από ομιλία… τίποτα. Και για όσους είναι περίεργοι, ναι, στο βιβλίο μιλάει…

Σύνοψης

Το Metro 2033 σαν fps μπορεί να μην ικανοποιήσει τα γούστα των πιο απαιτητικών gamers του είδους. Και δεν θα έπρεπε. Το Metro 2033 είναι ένα fps-survival-horror game, που έχει σκοπό να αφηγηθεί μία ιστορία στον παίκτη και κατά τη διάρκεια της να του περάσει κάποια μηνύματα αλλά και να του δημιουργήσει συναισθήματα. Και αυτό το πετυχαίνει πολύ καλά. Επειδή όμως καταλαβαίνουμε ότι δεν ζητάνε όλοι τα ίδια πράγματα, το συνιστούμε ανεπιφύλακτα σε όσους ψάχνουν ένα παιχνίδι με νόημα αλλά και σε όσους θέλουν κάτι περισσότερο από ένα fps με έντονη δράση.

{youtube}Xc2hhef-Nzo{/youtube}

Αντρέας Αδάμ

Θετικά:Καλή ιστορίαΩραίο περιβάλλονΜουσική που ταιριάζει στην εκάστοτε περίστασηΔημιουργεί συναισθήματα και περνάει μηνύματα
Αρνητικά:Μικρό σε διάρκειαΔεν υπάρχει διευκρίνιση για τα όπλα που βρίσκει ο παίκτης στο περιβάλλονΕπανάληψη των γραφικών των npcs