Zombie Army 4: Dead War Review

Χωρίς άλλο, η ποπ κουλτούρα πάντα έντυνε με ένα πέπλο μυστηρίου και αποκρυφισμού το Τρίτο Ράιχ. Από την αναζήτηση του ιερού δισκοπότηρου στην Τελευταία Σταυροφορία του Indiana Jones μέχρι την σεληνιακή βάση των ÜberSoldat στο New Order, ο φασισμός και τα παράγωγα του αναμειγνύονται συχνά στην τέχνη και δη στα videogames, με τον υπερφυσικό παράγοντα, την εμμονή στα θρησκευτικά σύμβολα και στην επίκληση της μαγείας. Στο απόγειο αυτής της τάσης κληροδοτηθήκαμε με την φιγούρα του ζόμπι-στρατιώτη

που είναι νεκρός στο μυαλό και άρα ανίκανος να αντιληφθεί τον ρόλο του σαν πιόνι στην ενορχήστρωση του απόλυτου κακού.  Φυσικά αυτού του είδους οι εκκεντρικές, σχεδόν τραγελαφικές απεικονίσεις, έχουν την ουσία τους πρώτιστα στο να ξορκίσουν και να ελαφραίνουν τις μνήμες της απόλυτης θηριωδίας του προηγούμενου αιώνα, πατώντας ταυτόχρονα ανάλαφρα στο πάντα επικερδές – εμπορικά – θέμα του Β’ Παγκόσμιου, το οποίο συνεχίζει και συγκινεί εκατομμύρια κόσμου για πολλούς και ποικίλους λόγους.

Για τέταρτη φορά λοιπόν και για τις ανάγκες του τελευταίου sequel του Zombie Army, οι νεκροί στρατιώτες σηκώνονται από τους τάφους τους σε μια απελπισμένη προσπάθεια του Χίτλερ να ανατρέψει την πλάστιγγα του κατά τα φαινόμενα χαμένου πολέμου. Η γη τρέμει ξανά αφού πλέον κατακλύζεται από αιμοδιψή ζόμπι που απειλούν την ειρήνη. Η Rebellion, μετά την δικαιολογημένα χλιαρή αποδοχή του Strange Brigade, προτίμησε να μην πάρει άλλα οικονομικά ρίσκα και κατέφυγε στην θαλπωρή και την ασφάλεια του Zombie Army, το οποίο αποτελεί ένα πιο “χαβαλετζίδικο” κλώνο του Sniper Elite. Όπως γίνεται σαφές γρήγορα, το Zombie Army 4 δεν έχει βάλει σαν στόχο την καινοτομία, τουναντίον παίζει σε πολύ σίγουρο έδαφος και αποφεύγει τους νεοτερισμούς.

Όπως και στο Strange Brigade, το campaign αποτελείται συνολικά από εννέα πίστες οι οποίες σπάνε σε «κεφάλαια» με την λογική των safehouses του Left 4 Dead. Μια ομάδα τεσσάρων ατόμων πρέπει να επιβιώσει και να φτάσει στο προσωρινό καταφύγιο που βρίσκεται βολικά στο τέλος της υπό-περιοχής. Οι ομοιότητες με το franchise της Valve δεν σταματάνε εδώ αφού μόνο -σχεδόν- στα safehouses υπάρχουν medkits για αναπλήρωση της υγείας και εκεί είναι μόλις τέσσερα σε αριθμό, αντιστοιχεί δηλαδή ένα στον καθένα -εξυπακούεται ότι κάθε παίκτης μπορεί να εξοπλιστεί μόνο ένα, ακόμα και σε solo play. Ακόμα και η παρουσίαση έχει αντιγράψει ξεδιάντροπα το L4D, με τα κινηματογραφικά posters στο μενού της οθόνης επιλογής πίστας που θυμίζουν φιλμ τρόμου από Ιταλικό σινεμά.

Αν και είναι εφικτό να ολοκληρώσει κανείς την ιστορία του Zombie Army 4 μόνος του, τουλάχιστον στο εύκολο επίπεδο δυσκολίας, δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να το κάνει. Χωρίς συμπαίκτες, το gameplay είναι απελπιστικά αργό, κουραστικό και ανυπόφορο στην παρακολούθηση λόγω απουσίας οποιασδήποτε πλοκής ή έστω συνοχής. Υπάρχει βέβαια το απαραίτητο matchmaking tool όπου αναλαμβάνει να βρει ενεργά sessions πολλών παικτών online για εσάς, ενώ φυσικά η όλη εμπειρία αναβαθμίζεται σημαντικά αν παίζετε με τους φίλους σας. Πάντως δεν υποστηρίζεται local co-op οπότε είναι απαραίτητη η σύνδεση στο internet και η ύπαρξη συνδρομής PSN Plus. Αναμενόμενο από μια άποψη, από την στιγμή όμως που προσφέρει local play το Borderlands 3, γιατί να μην το διαθέτει και το Zombie Army;

Όπως και να έχει, το Zombie Army 4 είναι το τυπικό sequel που θα περίμενε κανείς, για καλό και για κακό. Στα θετικά βρίσκεται ο άμεσος χειρισμός και το απολαυστικό shooting ενώ κάποιες «τονωτικές» στιγμές προσφέρουν και οι σκηνές X-Ray που παρεμβάλλονται με την συχνότητα που εσείς ορίσετε στην σχετική επιλογή του μενού: σε βολές που πετυχαίνουν τα ζωτικά όργανα των ζόμπι η δράση παγώνει και το παιχνίδι σας ανταμείβει με εντυπωσιακά πλάνα που ακολουθούν την πορεία της σφαίρας και ωσότου διατρήσει τον στόχο – το χρονικό σημείο αυτό απεικονίζεται σε ακτινογραφία που εμφανίζει λεπτομερώς την ανατομία και την ακριβή ζημία που προκαλείται. Το εν λόγω χαρακτηριστικό συνοδεύει βέβαια και την σειρά Sniper Elite και είναι σήμα κατατεθέν της Rebellion.

Το οπλοστάσιο αναπόφευκτα βασίζεται σε όπλα εποχής με τους γνωστούς-άγνωστους να δίνουν το παρών. Ανά πάσα στιγμή, έχετε πρόσβαση σε ένα τουφέκι μεγάλου διαμετρήματος (M1 Garrand, Mosin-Nagant), ένα βοηθητικό όπλο κοντινής απόστασης (κυρίως SMGs/LMGs όπως Thomson και MP-44 αλλά υπάρχει και καραμπίνα) και ένα πιστόλι. Η τριπλέτα αυτή μπορεί να αλλαχθεί στα Workbench που συναντάμε κυρίως στα safehouses αλλά και να αναβαθμιστεί μέσω των παραδοσιακών skill tree με πόντους που ξεκλειδώνουν όσο παίζετε και ολοκληρώνετε sessions παιχνιδιού. Δυστυχώς οι επιλογές είναι αρκετά περιορισμένες σε πρώτο στάδιο και δεν υπάρχουν αρκετά όπλα να διαλέξετε, κάτι το οποίο σίγουρα έγινε σκόπιμα για να εξωθήσει το community στην αγορά των Season Pass και των λοιπών DLCs. Ήδη τίθεται προς πώληση στα 4.99€ πακέτο που προσθέτει το πολυβόλο FG-42 και δύο cosmetic αντικείμενα, επομένως τα microtransaction ενσωματώνονται από τα παρασκήνια. Κάθε όπλο μπορεί να τροποποιηθεί με decals (κάποια ξεκλειδώνουν με το επίπεδο του χαρακτήρα και άλλα με microtransactions) αλλά και με charms τα οποία προσθέτουν και ένα «μπιχλιμπίδι» για πιο ξεχωριστή εμφάνιση.

Πέρα από τα όπλα, skill trees υπό την μορφή perks έχουν και οι τέσσερις βασικοί χαρακτήρες που μπορείτε να επιλέξετε για να παίξετε. Σε solo mode παίζετε αποκλειστικά με τον βετεράνο Karl (οι μακρινές βολές του έχουν υψηλότερη πιθανότητα να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημία) αλλά σε παιχνίδι συνεργασίας υπάρχουν ακόμα ο εθελοντής Jun (κινείται πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους), ο φυλακισμένος Boris (ειδικεύεται σε melee επιθέσεις) και η μηχανικός Shola (χρησιμοποιεί πιο αποτελεσματικά τις παγίδες). Οι διαφορές των χαρακτήρων δεν αλλάζουν ιδιαίτερα το gameplay και πιο πολύ διαθέτουν τον ρόλο του εναλλακτικού skin. Για να μην υπάρχει παράπονα, υπάρχουν cosmetics και στους χαρακτήρες με την μορφή καπέλων, μπερέδων κ.τ.λ. και taunts.

Αγνοώντας την υπερβολική εμμονή με τα microtransactions τα οποίο μπορείτε να παρακάμψετε ούτως ή αλλιώς, θα λέγαμε ότι η μεγαλύτερη αδυναμία του Zombie Army 4 εντοπίζεται στην παλαιωμένη σχεδίαση που δεν προσφέρει καμία φρέσκια ιδέα στο είδος των co-op shooters. Κάθε mission διαρκεί από 20 έως 60 λεπτά, με εναλλασσόμενα τμήματα όπου το party δρα σε περιορισμένο κομμάτι του χάρτη μέχρι να εξολοθρεύσει ένα συγκεκριμένο αριθμό από ζόμπι ή να πραγματοποιήσει ένα συγκεκριμένο interaction όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες του παιχνιδιού (π.χ. να ολοκληρώσουν την ανέγερση μιας γέφυρας ή να καλέσουν ενισχύσεις σε μια προσωρινή βάση). Η εν λόγω συνταγή επαναλαμβάνεται κατά κόρον, ενώ εμβόλιμα υπάρχουν αρκετές μεταβατικές σκηνές από την μία περιοχή στην άλλη χωρίς δράση και κανένα αφηγηματικό ενδιαφέρον.

Επίσης υπάρχει και το πρόβλημα έλλειψης ικανοποιητικού περιεχομένου. Εκτός από το Campaign το Zombie Army περιλαμβάνει και ένα πολύ λειψό Horde mode με μόλις τέσσερις χάρτες που βασίζονται στις περιοχές του Campaign. Υπάρχει στο βασικό μενού και το Weekly event, το οποίο ανανεώνεται κάθε βδομάδα και απαιτεί την ολοκλήρωση κάποιου stage θέτοντας κάποιον περιορισμό ή συγκεκριμένο modifier (π.χ. απαγόρευση χρήσης sub weapon ή περισσότερη ζωή στα zombie). Και αυτά είναι όλα – δεν υπάρχει κάτι άλλο να σας κρατήσει – πιστεύουμε ότι ένα PvP mode θα βοηθούσε κάπως την αντοχή του τίτλου. Δεδομένου βέβαια του χαρακτήρα του τίτλου, δεν αποκλείεται να προστεθούν και νέοι τρόποι παιχνιδιού στο μέλλον αλλά προς το παρόν χαρακτηρίζονται λειψά.

Για να μην παρεξηγηθούμε, σε καμία περίπτωση δεν λέμε ότι το Zombie Army 4 δεν έχει τις στιγμές του. Για λίγο, είναι αρκετά διασκεδαστικό για παιχνίδι με την παρέα και θα προσφέρει κάποια ευχάριστα απογεύματα. Θα περιμέναμε πάντως αρκετά πράγματα παραπάνω!

Ανάπτυξη: Rebellion Developments Έκδοση: Rebellion Developments  Διάθεση: IGE

The post Zombie Army 4: Dead War Review appeared first on gameslife!.