Η πανδημία των DLC: Αγοράζοντας μισά παιχνίδια…

Ψώνισες το παιχνιδάκι σου με 70 ευρουλάκια για την κονσόλα σου και καθάρισες. Έτσι νομίζεις. Ή τουλάχιστον έτσι γινόταν παλιότερα. Αγόρασες ολόκληρο το παιχνίδι ή μήπως λείπουν μερικές αποστολές και μερικές λειτουργίες; DLC είναι η λέξη που μας έχει «καταστρέψει». Θες ολόκληρο το παιχνίδι; Πληρώνεις στο σύνολο περίπου καμιά εκατοστάρα.

Πως ξεκίνησαν όμως τα DLC; Αρχικά δεν υπήρχαν καν. Αγόραζες το παιχνίδι σου και τέλος, η συνέχεια στο «νούμερο 2». Αργότερα εμφανίστηκαν

τα πρώτα DLC τα οποία ανέπτυσσε η εταιρία αρκετά μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού και ήταν έξτρα περιεχόμενο που δεν είχε κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο στο παιχνίδι. Πλέον τα πράγματα έχουν φτάσει στο σημείο που εφόσον η κάθε εταιρία ολοκληρώσει το παιχνίδι της «κόβει» μερικά κομμάτια, όπως αποστολές, ενδυμασίες, χαρακτήρες, ακόμα και settings (γραφικά κλπ), και τα πουλάει ξεχωριστά ως DLC από την πρώτη κιόλας μέρα κυκλοφορίας του παιχνιδιού. Έτσι λοιπόν καταλήγεις –αν θες ολόκληρο το παιχνίδι- να τα σκάσεις χοντρά.

Το Airships Set είναι ένα DLC για το SimCity που προσθέτει μερικά Ζέπελιν στο παιχνίδι. Και κοστίζει 5€. Ωραία.

Γιατί έτσι όμως; Είναι μόνο τα λεφτά ο στόχος των DLC (προφανής λόγος); Η αλήθεια είναι πως υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από τα λεφτά και αυτό είναι οι προπαραγγελίες. Ναι αμέ! Πώς θα δελεάσεις τον άλλον να προπαραγγείλει το παιχνίδι σου, χωρίς μάλιστα να έχει δει αν είναι πατάτα ή όχι; Τα πράγματα είναι απλά, του «σπρώχνεις» και ένα DLC μαζί με την προπαραγγελία (και μάλιστα αποκλειστικό) και καθάρισες. Δεν χρειάζεται καν να είναι κάτι μεγάλο, ένα έξτρα πολυβόλο φτάνει! Έτσι λοιπόν και άθλιο παιχνίδι να πουλάς, τις προπαραγγελίες τις έχεις στο τσεπάκι σου.

Κάπως έτσι δουλεύουν τα DLC στις μέρες μας (όχι, η Mona Lisa δεν κολλάει κάπου :P).

Ωστόσο, υπάρχει και η «φωτεινή» πλευρά των DLC, η οποία είναι το πραγματικό έξτρα περιεχόμενο και όχι δύο ενδυμασίες παραπάνω. Παίρνοντας για παράδειγμα το πρόσφατο DLC Tiny Tina’s Assault on Dragon Keep του Borderlands 2, το οποίο κοστίζει μόλις 10€ και προσθέτει 15 ολόκληρες ώρες παιχνιδιού -και μάλιστα επικότατες, όχι αστεία! Κάτι σαν mini expansion δηλαδή. Αυτό όμως είναι σχετικά σπάνιο φαινόμενο αφού τα περισσότερα DLC καταλήγουν να σου τρώνε λεφτά σαν άλλοι κουλοχέρηδες και τα παιχνίδια καταλήγουν να μοιάζουν με free-to-play με τη διαφορά ότι δεν ισχύει το free.

Το MechAssault κυκλοφόρησε το 2002 από τη Microsoft για το πρώτο Xbox και είναι το πρώτο παιχνίδι που έλαβε αγοραστό DLC. Αυτό περιελάμβανε μερικούς έξτρα χάρτες για το multiplayer.

The post Η πανδημία των DLC: Αγοράζοντας μισά παιχνίδια… appeared first on gameslife.