Αθώα ή ένοχη;

ΑΦΙΛΟΞΕΝΗ, βλαβερή και επικίνδυνη· τόπος εξορίας για εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτή είναι η Αθήνα η οποία παρουσιάζεται καθημερινώς από την τηλεόραση κυρίως, τη διαθέτουσα το ισχυρό όπλο της εικόνας. Μάρτυρες κάποιοι απελπισμένοι, ενίοτε και εξαγριωμένοι, κάτοικοι, οι οποίοι υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας για τους μποτιλιαρισμένους από αυτοκίνητα δρόμους, τα σκουπίδια, το ελάχιστο πράσινο αλλά το πολύ τσιμέντο, τον μολυσμένο αέρα, την ηχορρύπανση, τις ελλιπείς κοινωνικές παροχές και, τα τελευταία ιδίως χρόνια, την εγκληματικότητα. Μοιάζει να μην αρέσει σε κανέναν η Αθήνα, να μην την αγαπά κανείς και χαρακτηρισμοί όπως «οικοδομικό τέρας», «ανοχύρωτη πόλη», «απάνθρωπη» και «απέραντη σκουπιδόπολη» είναι το επιμύθιο κάθε αναφοράς. Την αντιστροφή αυτής της αντίληψης- «συνωμοσία», όπως την αποκαλεί συγκεκριμένα- επιχειρεί ο καθηγητής κ. Δημήτρης Φιλιππίδης στη μελέτη του «Εφήμερη και αιώνια Αθήνα» (από το Πολιτιστικό Ιδρυμα Ομίλου Πειραιώς).