Εθελοντές για τη νόσο του πρόσφυγα

ΣΚΗΝΗ πρώτη: Ενα φοιτητικό δωμάτιο, όπου δεσπόζει η αφίσα ενός πραξικοπηματικά ανατραπέντος από την εξουσία προέδρου μιας λατινοαμερικανικής χώρας. Βιβλία Ιατρικής σκόρπια, ένα πικάπ που στριφογυρίζει «Παραπονεμένα λόγια», ένα ταλαιπωρημένο από τις πολλές αναγνώσεις βιβλίο που περιγράφει τον «μεγάλο περίπατο» ενός μικρού παιδιού, του Πέτρου, στα χρόνια της Κατοχής. Ενας νεαρός φοιτητής Οδοντιατρικής, ξαπλωμένος σε ένα ντιβάνι, «ονειρεύεται» την Αφρική. Σκηνή δεύτερη: Ουγκάντα, σε ένα χωριό χαμένο στη μέση της σαβάνας. Ξυπόλυτα παιδιά, ορφανά των εμφύλιων συρράξεων και του ΑΙDS, τρώνε για πρώτη φορά στη ζωή τους κρέας. Είναι Πάσχα, προσπαθούν να προφέρουν στα ελληνικά το «Χριστός Ανέστη». Γελούν, μασουλώντας την πολύτιμη τροφή. Την ίδια τη ζωή. Ο έλληνας οδοντίατρος της συντροφιάς δακρύζει. Σε λίγο παίζει ποδόσφαιρο με τα μεγαλύτερα αγόρια. Από την τσέπη του πέφτουν μερικά κέρματα. Τα αγόρια σταματούν το παιχνίδι. Τα μαζεύουν. Και του τα επιστρέφουν. Τι συνδέει τις δύο φαινομενικά διαφο