Το κίνημα «Πληρώνω, πληρώνω»

Εδώ και κάποιους μήνες το κίνημα «Δεν πληρώνω» βρίσκεται στην επικαιρότητα. Αλλοι το επικρίνουν, άλλοι το επιβραβεύουν. Οι περισσότεροι σίγουρα το προβάλλουν. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς όμως υπάρχουν και κάποιοι που δεν προβάλλονται τόσο και είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν συχνά τα ΜΜΜ και συνεχίζουν να ακυρώνουν το εισιτήριό τους. Πόσοι από αυτούς υπερασπίζονται την επιλογή τους ή αντιδρούν στη λογική τού «Δεν πληρώνω»; Μια βόλτα στους κεντρικούς σταθμούς του μετρό αλλά και στα διόδια πέριξ των Αθηνών πείθει ότι παραμένουν πολλοί, αν και δεν τυγχάνουν ανάλογης προβολής. Και υπερασπίζονται με πειθώ την επιλογή τους. Αλλοι επειδή νιώθουν συνειδητοποιημένοι πολίτες ενός κράτους που το διέπουν νόμοι. Αλλοι επειδή αναγνωρίζουν τις υπηρεσίες που προσφέρονται από το μέσο που τους ζητεί πληρωμή. Αλλοι επειδή απλώς φοβούνται το πρόστιμο ή τον «εξευτελισμό», όπως δηλώνουν, του ελέγχου εισιτηρίων. Αλλοι επειδή το θεωρούν υποχρέωση και άλλοι επειδή επικρατεί η δύναμη της... συνήθειας. Σχεδόν όλοι, δε, πληρώνουν παρ΄ ότι τηρούν κριτική στάση έναντι των αυξήσεων σε εισιτήρια και διόδια.