Ανταγωνιστικότητα σε τι;

Από τότε που ξεκίνησε η κρίση λέγεται συνεχώς ότι η ελληνική οικονομία πρέπει να γίνει διεθνώς ανταγωνιστική προκειμένου να μειωθούν τα διπλά ελλείμματα, του ισοζυγίου πληρωμών και το δημοσιονομικό.

Για τον σκοπό αυτό μειώθηκαν δραστικά οι μισθοί και οι συντάξεις, ενώ αυξήθηκαν οι φόροι. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η μείωση του εθνικού προϊόντος σε ποσοστό που ξεπερνά το 25% και η εκτίναξη της ανεργίας στο πρωτόγνωρο 27%.

Οι επενδύσεις έχουν πρακτικά μηδενιστεί, ενώ άνω των 100.000 νέων Ελλήνων, κυρίως επιστημόνων,

εργάζονται ήδη στο εξωτερικό. Παράλληλα μεγάλος, αλλά άγνωστος αριθμός μεταναστών έχουν αποχωρήσει από την χώρα.
Βασικό σλόγκαν είναι ότι για όλα φταίει ο κακός δημόσιος τομέας και ως μόνη λύση των προβλημάτων προτείνονται οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων και ακινήτων. Όμως, ούτε αυτό προχωράει.

Έχει γίνει πια κοινή πεποίθηση, ότι η κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Όμως οι διάφορες ελίτ της χώρας – πολιτικά κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, συνεταιρισμοί, επιχειρηματίες, ακαδημαϊκοί – δεν αρθρώνουν πειστική πρόταση εξόδου από την κρίση.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχει κατανοηθεί, αναλυθεί και εξηγηθεί το πώς και γιατί φτάσαμε στη κατάρρευση. Ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας κ. Schauble, χαρακτήρισε την ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ “ανεπαρκή και διεφθαρμένη” και την θεωρεί υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση.

Παρά ταύτα, η ιθύνουσα τάξη προσπαθεί να διατηρηθεί στην εξουσία, ελπίζοντας ή ποντάροντας ότι η λύση θα δοθεί από τους «εταίρους». Με τον τρόπο αυτό τα προβλήματα της χώρας όχι μόνο δεν θα λυθούν, το αντίθετο μάλιστα θα επιδεινωθούν και ίσως καταστούν εκρηκτικά.

Η χώρα πρέπει να αλλάξει πορεία. Απαιτείται σκληρή δουλειά και πειθαρχεία για ΠΟΛΛΑ χρόνια. Το κύριο ερώτημα είναι: Προς ποια κατεύθυνση θα είναι αυτή η πορεία. Με ποιους στόχους – γεωπολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς. Αλλά, και με ποια μέσα – εργαζομένους κεφάλαια, τεχνολογία, γη. Σε ποιους τομείς μπορεί η Ελλάδα να γίνει διεθνώς ανταγωνιστική; Τα ερωτήματα αυτά παραμένουν αναπάντητα.

Οι προοπτικές της χώρας δεν είναι ευοίωνες όσο οι κύριοι άξονες της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης εξακολουθούν να είναι νεφελώδεις και αδιευκρίνιστοι, με κυρίαρχη συμπεριφορά αυτή της ήσσονος προσπάθειας, του ατομικισμού, του ετσιθελισμού και του ωχαδερφισμού. Η πολιτική ελίτ , οι διανοούμενοι και οι Έλληνες του εξωτερικού πρέπει να ενεργοποιηθούν για να ξεκινήσει αμέσως διάλογος για το μέλλον της χώρας.

Επιτακτικός στόχος του διαλόγου αυτού θα είναι η δημιουργία μακροχρονίου προγράμματος για τα επόμενα 15 χρόνια, όχι μόνο οικονομικού αλλά και κοινωνικού και γεωστρατηγικού.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε που βρισκόμαστε και ότι οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι και άμεσοι .

Blogger Άγγελος Αγγελόπουλος