Αρτεσιανό μου φρέαρ

Μια ταινία του Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα από την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο – του 1968- παίχθηκε στην Αθήνα τα χρόνια της μεταπολίτευσης με τίτλο «Μνήμες υπανάπτυξης».
Πολλές φορές σκέφτομαι αυτό τον τίτλο ανεξαρτήτως του στόρι της ταινίας. Μόνο που πλέον δεν με απασχολούν οι μνήμες της υπανάπτυξης αλλά η υπανάπτυξη που βιώνουμε σήμερα ως χώρα και ως κοινωνία!

Και για να μην λέω μεγάλα λόγια εξηγούμαι: Μια δημόσια διοίκηση που αδυνατεί να προσαρμοστεί στις αλλαγές στο πεδίο της αγοράς και της οικονομίας αλλά και στις επιταγές

των καιρών και πολύ περισσότερο, αδυνατεί να κατανοήσει τα νέα δεδομένα αποτελεί, δίχως άλλο, ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής υπανάπτυξης.
Ένα εμφιαλωμένο νερό από την Νορβηγία – το Voss, από πιο περιζήτητα μεταξύ των πελατών των καλών ξενοδοχείων και τα ακριβότερα σε τιμή και στην ελληνική αγορά- μπορεί φόρα παρτίδα να γράφει το γυάλινο μπουκάλι του ότι πρόκειται για αρτεσιανό ύδωρ.

Στην Ελλάδα ο χαρακτηρισμός αυτός δεν υφίσταται… Εις μάτην τα υπομνήματα κλπ των ενδιαφερομένων στους αρμόδιους για την έκδοση σχετικής νόμιμης άδειας. «Δεν το προβλέπει ο νόμος». Η σταθερή απάντηση για τη συνεχή απόρριψη.

Πρόσφατα έμαθα την ιστορία του Βασίλη Κυρίτση από το Διαβολίτσι Μεσσηνίας. Με το νερό του, το Ανδανία θέλησε να βρει την άκρη… Ο ίδιος χημικός μηχανικός με τεράστια πείρα σε πολυεθνικές εταιρείες εμφιάλωσης αναψυκτικών ήξερε πολύ καλά τι ζητούσε. Να βρει το δίκιο του και το νερό του να λάβει την πιστοποίηση που του αξίζει ανάμεσα στα νερά αυτού του είδους που υπάρχουν στην Ευρώπη. Λιγότερα από τα δάκτυλα του ενός χεριού. Το ένα από αυτά είναι και το Voss από την Νορβηγία αλλά όχι το Ανδανία από την Ελλάδα.

Τι σημαίνει το μείγμα άρνησης και αδιαφορίας από την πλευρά της εγχώριας δημόσιας διοίκησης; Πολύ απλά, στέρηση της δυνατότητας να υπάρχει με βούλα και σφραγίδα ένα premium ελληνικό προϊόν που να μπορεί να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τα άλλα νερά αυτής της κατηγορίας.

Στο site της εταιρείας διαβάζουμε: «Αναβλύζει στους πρόποδες των Αρκαδικών Ορέων στην περιοχή όπου ο Παυσανίας τοποθετεί την πρώτη πρωτεύουσα των Μεσσηνίων « ΑΝΔΑΝΙΑ». Σε αυτή του την περιήγηση αναφέρεται και σε ονομαστή Πηγή της περιοχής. 'Εχει καθαρά υπόγεια προέλευση που δηλώνεται από την σταθερή του σύσταση καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου, η οποία και διασφαλίζεται αναλλοίωτη από του τρόπο υδροληψίας. Πληροί όλες τις προδιαγραφές που ορίζει η Ελληνική και Ευρωπαική νομοθεσία για τον ορισμό ενός «φυσικού μεταλλικού νερού» ή «νερού πηγής». Η υδροληψία έχει γίνει μετά από μελέτες και έρευνα των υπογείων στρωμάτων με τις αυστηρότερες προδιαγραφές που καθορίζουν την ασφάλεια της και την ποιοτική σταθερότητα της. Ευρίσκεται δίπλα στο εργοστάσιο, είναι αρτεσιανό (αναβλύζει στην επιφάνεια από υπόγειο βάθος 82μ.) Η καθαρή της υπόγεια προέλευση διασφαλίζεται αφού έχουν απομονωθεί όλα τα επιφανειακά ύδατα με διαφραγματική σωλήνωση. Προστατεύεται δε, με όλα τα σύγχρονα μέσα. Μεταφέρεται αυτούσιο στο εργοστάσιο από τον υπόγειο υδροφορέα μέχρι την πλήρωση της φιάλης με σύστημα ανοξείδωτων σωληνώσεων και μηχανημάτων».
Και μετά; Ποιος ενδιαφέρεται; Ποιος θα ξεκουνήσει; Η κουλτούρα που συνοδεύει την υπανάπτυξη είναι εδώ και αρνείται να αποχωρήσει!