Εμείς ποτέ δεν φταίμε,φταίνε πάντα οι άλλοι

Συνήθως το πιο εύκολο και ανέξοδο μέσο εκτόνωσης της εσωτερικής μας οργής και αγανάκτησης είναι να τα ρίχνουμε όλα στην κυβέρνηση, στους υπουργούς, στους πολιτικούς, στους γραφειοκράτες του Δημοσίου και γενικά σε όλους τους άλλους. Σπάνια η δημόσια κριτική μας περιλαμβάνει εμάς τους ίδιους και τις ενδεχόμενες ευθύνες που μπορεί να έχουμε για την κατάντια της χώρας και της κοινωνίας μας. Είμαστε, για παράδειγμα, δημόσιοι υπάλληλοι και πήραμε αυτή τη θέση πριν από πολλά χρόνια μέσω κάποιου γνωστού πολιτευτή και όχι μέσω ΑΣΕΠ; Ε, αυτό το ξεχνάμε και το κρύβουμε ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό,

σαν να επρόκειτο για κάποιο νεανικό παραστράτημα, και με κάθε ευκαιρία κατακεραυνώνουμε πλέον τους άθλιους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και οργανωνόμαστε στις αριστερές παρατάξεις, οι οποίες αναλαμβάνουν εφεξής να μας προστατεύουν από τα δύο κόμματα εξουσίας, τα οποία και μας προσέλαβαν!

Διαρρηγνύουν όλοι τα ιμάτιά τους για τις απολύσεις στο Δημόσιο, αν και στην πραγματικότητα οι μόνες απολύσεις που έγιναν είναι αυτές στην ΕΡΤ κι ενώ περίπου οι μισοί έχουν ήδη επαναπροσληφθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία επαναπρόσληψης. Την ίδια χρονιά, δηλαδή φέτος, έχουν γίνει 8.000 νέες προσλήψεις στο Δημόσιο για να καλυφθούν τα κενά που προέκυψαν από το μεγάλο κύμα συνταξιοδοτήσεων. Οι διοικητικοί υπάλληλοι έχουν διαλύσει τα πανεπιστήμια με τις απεργίες τους, διεκδικώντας να μη μπει σε διαθεσιμότητα ούτε ένας από αυτούς. Ωστόσο, το γεγονός που αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεών τους, ότι περίπου 300 από αυτούς έχουν κοινά επώνυμα, πέρασε στο ντούκου. Ενδεχομένως όλοι αυτοί στις ιδιωτικές τους συζητήσεις να βρίζουν την οικογενειοκρατία σε άλλους επαγγελματικούς τομείς. Οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ απεργούν και δεν εξυπηρετούν τους ασφαλισμένους στο Ταμείο, αλλά τα απογεύματα δουλεύουν κανονικά στα ιδιωτικά ιατρεία τους, χαρακτηρίζοντας μάλιστα μπουρδέλο το κράτος!
Οι εφοριακοί, οι οποίοι εκ του αντικειμένου τους βλέπουν καλύτερα από τον καθέναν σε ποια δεινή θέση έχουν βρεθεί οι φορολογούμενοι, εκφράζουν την κατανόησή τους με... σκόντο στο φακελάκι, βρίζοντας κι αυτοί με τη σειρά τους την τρόικα και τα μνημόνια που τα διέλυσαν όλα!

Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που υπέστησαν, όπως όλοι οι άλλοι, μειώσεις στους μισθούς τους, αν και αναγνωρίζουν ότι τα ίδια και χειρότερα υπέστησαν και όλα τα επαγγέλματα, δεν φροντίζουν να μειώσουν τουλάχιστον το κοστολόγιο των μαύρων εισοδημάτων από τα ιδιαίτερα - αντίθετα προσπαθούν να ρεφάρουν τη ζημία με μεγαλύτερη ωριαία αμοιβή. Και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όμως, και οι τεχνίτες μήπως έχουν καταλάβει σε τι καιρούς ζουν οι πελάτες τους; Προφανώς όχι. Οποιος έτυχε να ζητήσει τις υπηρεσίες τους θα διαπίστωσε πως το 50άρικο στην προ μνημονίου περίοδο έγινε 70 και 80 ευρώ χωρίς απόδειξη και 100+ ΦΠΑ με απόδειξη γιατί αυτούς τους τάραξε η Εφορία!
Οι μόνοι, όμως, που δικαιούνται να φωνάζουν, να διαμαρτύρονται και να τα σπάνε είναι αυτοί οι 1.500.000 άνεργοι από τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά αυτοί δεν έχουν μια ενιαία φωνή, ένα συνδικάτο, μια διοικούσα επιτροπή τέλος πάντων και γι’ αυτό την εκπροσώπησή τους την αναλαμβάνουν αλά καρτ οι επαγγελματίες του συνδικαλισμού και της πολιτικής. Ετσι, γι’ αυτούς ακούμε μόνο στα δελτία αυτοκτονιών ή σε κάποιες πλειοδοσίες φθηνής ευαισθησίας από τα κανάλια όπου επιλέγονται περιπτώσεις που βγάζουν περισσότερο συναίσθημα και συγκίνηση για το φιλοθέαμον κοινό. Στα σχολικά βιβλία έχουμε διδαχθεί τις αρετές και τα υψηλά ιδανικά της φυλής μας, όπως η περηφάνια, η λεβεντιά, η αυταπάρνηση, η αλληλεγγύη, η φιλοπατρία, η αδελφοσύνη και η αξιοπρέπεια. Αν κάποιος που δεν ζούσε εδώ στεκόταν σε αυτά, θα πίστευε στη μοναδικότητα αυτού του λαού και δεν θα του περνούσε καν από το μυαλό ότι τα κύρια χαρακτηριστικά ημών των Νεοελλήνων είναι ο ωχαδελφισμός, το δε βαριέσαι, η ζηλοφθονία, η λαμογιά, η ρουφιανιά και το μακριά από μας κι όπου θέλει ας μπει. Δεν θα πέρναγε από το μυαλό του ότι ύψιστες θεότητές μας είναι το βόλεμα εις βάρος των άλλων και η φιλαυτία.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης