Η πόλωση φέρνει εκλογές ή οι εκλογές φέρνουν πόλωση;

Η επέλαση, η διάρκεια και η διαχείριση της πανδημίας, όπως και μια …εποποιΐα που «θυμάται» σε δημόσια θέα ένας υπουργός, δείχνουν αν μη τι άλλο ότι ένα κυβερνητικό κόμμα δύσκολα ακολουθεί απαρέγκλιτα τον σχεδιασμό του για την επίτευξη των πολιτικών του στόχων. Είναι μόνο δύο παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τον …κανόνα ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να παραμένει πιστή στο αρχικό της πλάνο και ορίζοντα.

Στην κυβέρνηση γνωρίζουν προφανώς ότι τόσο η πρόθεση και η δημόσια δέσμευση του πρωθυπουργού ότι οι εκλογές θα γίνουν

στο τέλος της τετραετίας, όσο και  ένας εκλογικός αιφνιδιασμός έρχονται πλέον πολύ κοντά, από την στιγμή που διανύει τον τρίτο χρόνο της θητείας της. Η δε πρόσφατη αντιπαράθεση στη βουλή μετά την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει επίσης έναν άλλο «κανόνα» ότι το κλίμα πόλωσης ενισχύεται όσο πλησιάζει η κρίσιμη αναμέτρηση στις εθνικές κάλπες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ένταση και οι σφοδρές αντιπαραθέσεις προμηνύουν το σκληρό ροκ του επόμενου διαστήματος στο πολιτικό σκηνικό και αποκαλύπτουν εν πολλοίς τα «χαρτιά» που ετοιμάζονται να παίξουν στην επίσημη- όποτε κι αν ξεκινήσει- προεκλογική περίοδο. Το γεγονός ότι στο σκηνικό, μπαίνει κατά πολλούς, με δυναμική δεύτερου κόμματος το ΚΙΝΑΛ «ζεσταίνει» όλα εκείνα τα σενάρια που οφείλει ο κάθε βασικός παίκτης να έχει στο συρτάρι του.

Κυβερνητικά στελέχη κινούνται ήδη με τις δημόσιες παρεμβάσεις τους στην κατεύθυνση που επιβάλλει το δίλημμα «αυτοδυναμία ή ακυβερνησία», αναγνωρίζοντας ότι πανδημία και ακρίβεια προκαλούν κυβερνητική φθορά και φιλοδοξώντας ότι με το συνολικό πλάνο πρωτοβουλιών σε κάθε τομέα θα καταφέρουν να σβήσουν τα σημάδια των απωλειών που καταγράφονται στα γκάλοπ. Εκτιμούν ότι η κυβέρνηση θα καταφέρει να διατηρήσει την κυριαρχία της στον πολιτικό χάρτη προκαλώντας «νέα αδιέξοδα» στον σχεδιασμό της αντιπολίτευσης και δη της αξιωματικής. Και υποστηρίζουν συμμετέχοντας σε άγριες τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις ότι με τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τις θετικές «ειδήσεις» που προωθεί στην οικονομία το επόμενο διάστημα (αναμένουν δε τουριστική «έκρηξη» το φετινό καλοκαίρι) θα καταφέρει να κερδίσει και πάλι την πρωτιά στην μάχη του Κέντρου.

Κάθε άλλο παρά  τυχαία πρέπει να θεωρείται και η απόφαση του πρωθυπουργού να προσδιορίσει τον χρόνο του εξ’ αναβολής(λόγω της πανδημίας)  Συνεδρίου της ΝΔ για τις 6-8 Μαΐου, προετοιμάζοντας νωρίτερα το έδαφος για ένα «μεγάλο πολιτικό γεγονός», στην επί της ουσίας αφετηρία προς τις εθνικές κάλπες. Στο πρώτο άλλωστε υπουργικό συμβούλιο, αμέσως μετά το Πάσχα, το Μέγαρο Μαξίμου προγραμματίζει, σύμφωνα με πληροφορίες, να ανακοινώσει την αύξηση του κατώτατου μισθού- μια κίνηση με την οποία θέλουν να δώσουν έμφαση  και να συμπληρώσουν με στοχευμένα μέτρα στην ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής. Την ίδια ώρα βουλευτές και υπουργοί της κυβερνητικής παράταξης παίρνουν θέσεις μάχης στα τηλεοπτικά παράθυρα επιχειρώντας να αναχαιτίσουν τις επιθέσεις της αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα να διαμορφώσουν την συνθήκη για την επανεκλογή τους στις επόμενες εθνικές κάλπες. Και το …κοινό μυστικό που ακούγεται όλο και πιο συχνά στα πολιτικά τους γραφεία δεν αποκλείει εκλογικό αιφνιδιασμό μέσα στο φθινόπωρο- με τη «λογική» ότι έτσι κι αλλιώς θα έχει αρχίσει πολιτικά η αντίστροφη μέτρηση.

Το κλίμα πόλωσης φαίνεται ότι ευνοεί και τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ που έχει ήδη ζητήσει εκλογές. Η ηγεσία βρίσκεται μπροστά στο στοίχημα για την πρώτη φορά εκλογή από τη βάση φιλοδοξώντας ότι με το Συνέδριο του Απρίλη θα θέσει σε τροχιά διεκδίκησης και συσπείρωσης όλων των δυνάμεων και δη των πασοκογενών. «Βλέπει» βέβαια στις δημοσκοπήσεις ότι δεν παίρνει αυτόματα πόντους από την κυβερνητική φθορά κι ότι η άνοδος του ΚΙΝΑΛ μετά την εκλογή της νέας ηγεσίας προσθέτει νέες δύσκολες εξισώσεις στο τραπέζι της Κουμουνδούρου.

Στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ πάλι αν και προσπαθούν να κρατηθούν έξω από το κλίμα πόλωσης, αντιλαμβάνονται ότι η διεκδίκηση ενός ισχυρού διψήφιου ποσοστού στις επόμενες κάλπες περνά και μέσα από τις σφοδρές αντιπαραθέσεις, τόσο με την κυβέρνηση όσο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πράγμα που σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα δεν θα είναι μόνο οι προτάσεις που επιδιώκουν να καταθέσουν στο δημόσιο διάλογο αλλά και η δύναμη των επιχειρημάτων στις διάφορες μονομαχίες που θα κάνουν την διαφορά που επιδιώκουν. Έχουν γίνει εκλογές χωρίς πόλωση;