Όχι, δεν είναι μπαταξήδες, νεόπτωχοι είναι!

Παίρνοντας κλίμα από το κυβερνητικό στρατόπεδο τις τελευταίες μέρες, διαπιστώνεται μια συγκρατημένη αισιοδοξία, καθώς τα νέα από τα έσοδα Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου υπερέβησαν τους στόχους, (βλέπετε τα απανωτά ραβασάκια έκαναν το θαύμα τους) το πλεόνασμα στον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους πλέον γίνεται αποδεκτό τόσο από τους ελεγκτές όσο και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ οι προβλέψεις της Κομισιόν μιλούν για πλεόνασμα 2,8% του ΑΕΠ και για το 2014 από 1,6% που ήταν η προηγούμενη πρόβλεψη. Όλα αυτά τους κάνουν αισιόδοξους ότι θα κάμψουν τις πιέσεις της τρόικας για νέα οριζόντια μέτρα. Στην καλή αυτή ιστορία όμως, δυστυχώς υπάρχουν και κάποια άλλα στοιχεία τα οποία οι κυβερνώντες για ευνόητους λόγους μέσα στη μέθη των... “επιτυχιών” τους, λησμονούν ή εθελοτυφλούν. Έτσι, διέλαθε της προσοχής τους, ότι τον Σεπτέμβριο, ο αριθμός αυτών που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία έφθασε στους 526.000. Και μάλιστα το φέσι προς την εφορία σε σύγκριση με τον αμέσως προηγούμενο μήνα αυξήθηκε κατά 779 εκατ. Ευρώ. Και οι 526.000 δεν είναι ένα απλό νούμερο μέσα στα τόσα , αλλά 526.000 νοικοκυριά με πασιφανή αδυναμία να πληρώσουν τις απαιτήσεις της εφορίας και ισάριθμα μικρά και μεγάλα δράματα μέσα στον αγώνα επιβίωσης που διεξάγει ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Το συνολικό δε χρέος επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων ανήλθε στα 62 δισ. Και πρέπει κάποιος να είναι από άλλο πλανήτη να πιστέψει πως αυτά τα χρέη θα εισπραχτούν ποτέ.Όσο για το πλεόνασμα του 2013 που το υπολογίζουν γύρω στα 300 εκατ. ,αναρωτιέμαι αν υπολόγισαν πόσα είναι αυτά που χρωστάει το κράτος προς προμηθευτές αλλά και απλούς φορολογούμενους. Γιατί είναι βέβαιο πως αν τα υπολόγιζαν και τα επέστρεφαν ως όφειλαν, τότε θα ξεθώριαζε το success του πλεονάσματος που τώρα κουνάμε μπροστά στα μούτρα της τρόικας. Όμως η αβάσταχτη ελαφρότητα που διακρίνει τους τεχνοκράτες που κόβουν και ράβουν φόρους επί δικαίων και αδίκων, φαίνεται και από το περίφημο Ενιαίο Τέλος Ακινήτων το οποίο απειλεί εκτός από τη συνοχή της κυβέρνησης και τα τελευταία αποθέματα υπομονής των φορολογουμένων, καταρτίσθηκε με τον εξής κυνικό τρόπο. Αποφάσισαν ότι πρέπει να μαζέψουν 2,9 δισ. από τα ακίνητα. Επειδή όμως το 20% περίπου του ενεργού πληθυσμού εν τοις πράγμασι έχει κάνει στάση πληρωμών και άρα ου κ αν λάβοις, δια ταύτα απλώνουν τον φόρο σε περισσότερους και θέτουν στόχο τα 3,5 δισ. ώστε να εισπράξουν τα 2,9 δισ.! Έτσι, λίγο με την απειλή ενός χρέους που δεν σβήνει ούτε όταν αποδημήσουμε, λίγο με την απειλή της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών, ελπίζουν ότι θα πετύχουν κι αυτό το στόχο και θα δικαιωθούν στα μάτια των τροικανών γιατί πρωτίστως αυτό είναι που μετράει γι αυτούς. Όμως όταν η πολιτική γίνεται για την επίτευξη αριθμητικών στόχων και όχι για την ευημερία των ανθρώπων, τα φαινόμενα ακραίων συμπεριφορών θα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και δεν θα πρέπει να εκπλήσσουν κανένα. Blogger Βασίλης Στεφανακίδης