Οι παρελάσεις ως συλλογική παράκρουση

Βλέποντας διάφορες φολκλορικές, στα όρια του γραφικού, εικόνες από τις φετινές παρελάσεις για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, αλλά και διαβάζοντας σειρά από ληρολογήματα και απίθανα εθνικιστικά παραληρήματα, ένιωσα ότι στη χώρα έχει επικρατήσει μία ομαδική παράκρουση, με απίθανες φαντασιώσεις, απροσπέλαστη αμάθεια και φυσικά μεγίστη υποκρισία.

Η κλασική πατριδοκαπηλεία μοιάζει απλώς με πταίσμα, μπροστά σε όσα έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, ειδικά με την άνοδο διαφόρων μορφών ακροδεξιάς,

του φασισμού και του ναζισμού. Τώρα έχουμε να κάνουμε με ένα πιο σύνθετο πρόβλημα, πιθανόν με τη γέννηση ενός είδους σωβινισμού, που συνδυάζεται με την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, αλλά και τα παρεπόμενα της οικονομικής κρίσης. Η εκμετάλλευση του πατριωτικού αισθήματος είναι κατάπτυστη σε κάθε περίπτωση. Για να το ξεκαθαρίσω: άλλο πατριωτισμός, άλλο εθνικισμός και μίσος για τους "άλλους", που μερικοί προσπαθούν άγαρμπα συνήθως, αλλά επίμονα, να καλλιεργήσουν. Οι πατριώτες ήταν πάντα σεμνοί και είχαν απόλυτη συναίσθηση της έννοιας της θυσίας. Οι πατριδοκάπηλοι αντιθέτως ήταν φωνακλάδες και κάνουν καριέρα με τις φωνές αυτές.

Μερικές σκέψεις με αφορμή τη φετινή επέτειο και κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα:

-Οι μαθητικές παρελάσεις, για τις οποίες κανείς δεν τολμά να επαναφέρει θέμα κατάργησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά ξέχασε τα όσα έλεγε – εδώ θα πει κανείς, «ξέχασε» άλλα κι άλλα, αυτό θα «θυμόταν»; Μαθητικές παρελάσεις που παραπέμπουν σε στρατιωτικές εκδηλώσεις και απλώς αναπαράγουν ένα μοντέλο που είναι στην καλύτερη περίπτωση κενό περιεχομένου και στη χειρότερη μέθοδος εκμάθησης σε ολοκληρωτικού τύπου συμπεριφορές; Προτιμώ η Πολιτεία να δώσει βάρος σε μία διαρκή προσπάθεια εκμάθησης της ιστορίας και σε εκδηλώσεις για την ιστορική μνήμη και την απότιση φόρου τιμής στους αγωνιστές για την εθνική απελευθέρωση, παρά να κρύβει κάθε εθνικό κουσούρι, κάθε έλλειψη γνώσης της πραγματικής ιστορίας, αλλά και κάθε πολιτικό παιχνίδι, πίσω από τις παρελάσεις.

-Η παρότρυνση, ή και εντολή, τρόπον τινά, του προέδρου της Δημοκρατίας να τραγουδούν όλοι, λέει, το… Μακεδονία ξακουστή, ώστε να αποτραπεί η μετατροπή του συνθήματος αυτού σε αντικυβερνητική έκφραση. Ναι, λογικές, δικαιολογημένες και άξιες προσοχής οι καλοπροαίρετες διαφωνίες, ενστάσεις και φόβοι για τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και να εμφανίζεται ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου έτοιμο να πάρει τα φυσεκλίκια και να πάει στον πόλεμο είναι το λιγότερο τραβηγμένο από τα μαλλιά.

-Η εύκολη διολίσθηση στην ισοπέδωση, λόγω της άγνοιας ή της αδιαφορίας για την πραγματική ιστορία του 21. Παράδειγμα: διάβασα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαρμακερά σχόλια για παιδιά με μαντήλες που μετείχαν σε παρελάσεις. Επειδή, λέει, το 21 ήταν κατά των μουσουλμάνων. Κι όμως. Υπήρξαν μουσουλμάνοι που πολέμησαν στο πλευρό των επαναστατών του 21. Το 1828 ο Καποδίστριας οργάνωσε «οθωμανική εκατονταρχία», στην οποία συμμετείχαν κυρίως μουσουλμάνοι. Το μήνυμα εκείνης της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης ήταν πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έχουν στο μυαλό τους, οι σημερινοί "εθνέμποροι".

-Ο υπόδικος Κασιδιάρης της «Άριας φυλής», των ναζιστικών συνθημάτων και της εγκληματικής φασιστικής συμπεριφοράς απέναντι στους αδύναμους διαφορετικούς, να κάνει δηλώσεις για την… πατρίδα; Προφανώς και δεν είμαστε στην ίδια πλευρά με τον συγκεκριμένο κύριο και τους ομοϊδεάτες του.

*** Από όλα όσα συνέβησαν και ειπώθηκαν αυτές τις ημέρες κρατάω πράγματι τη φωτογραφία με τα επτά παιδάκια κάθε εθνικότητας, που είναι ντυμένα τσολιαδάκια και ποζάρουν χαμογελαστά μετά την παρέλαση. Και φυσικά το σχετικό ποστ του Λεωνίδα Κουτσόπουλο «Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη… γκρεμίζω ουρανούς»!!!