Τα πρώτα βήματα πρέπει να έχουν και την ανάλογη συνέχεια

Η επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών προχωρά με γοργούς ρυθμούς και όλα δείχνουν ότι οι τρεις συστημικές, πλην Eurobank, θα τα βγάλουν πέρα με τις αυξήσεις και θα παραμείνουν σε ελληνικές διοικήσεις. Αυτό είναι το πιο θετικό στοιχείο που μπορεί να υπάρξει, καθώς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, επανακεφαλαιοποιημένο και περισσότερο συγκεντρωμένο, θα αναλάβει το κρίσιμο έργο να αναχρηματοδοτήσει την οικονομία. Από αυτό θα εξαρτηθούν πολλά και σε μεγάλο

βαθμό η δυνατότητα της ανάκαμψης που θα εξασφαλίσει, πρώτον, την επιτυχία των στόχων του προγράμματος και, δεύτερον, τη σταθεροποίηση του ίδιου του τραπεζικού συστήματος. Δηλαδή την αποφυγή του κουρέματος των καταθέσεων, που κάποιοι το έχουν αναγάγει σε νέο αγαπημένο θέμα κινδυνολογίας.

Ακόμα και η Eurobank μπορεί να έχει ικανοποιητική κατάληξη εφόσον προχωρήσει η ιδιωτικοποίησή της μετά την επανακεφαλαιοποίησή της μετά το καλοκαίρι. Για να υλοποιηθούν, όμως, αυτοί οι σχεδιασμοί θα πρέπει να έχουμε θεαματική βελτίωση της πραγματικής οικονομίας στη χώρα μας, όπου το πρόβλημα δεν είναι μόνο το δημοσιονομικό έλλειμμα, που αποτελεί και το αγαπημένο αντικείμενο της τρόικας.

Τόσο η Moody’s όσο και ο S&P δείχνουν τον τελευταίο βαθμό ασφαλείας στις ελληνικές τράπεζες και εκτιμούν ότι το 2014 θα είναι η χρονιά κορύφωσης των κόκκινων δανείων, που θα φτάσουν το 30% του ΑΕΠ. Από την άλλη πλευρά, η ανάλυση της Alpha -και συγκεκριμένα του καθηγητή Μιχάλη Μασουράκη- εμφανίζεται αισιόδοξη για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος το 2013 καθώς και θετικού αποτελέσματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Πρόκειται για δύο αναστροφές που διορθώνουν σημαντικές στρεβλώσεις στην ελληνική οικονομία και συνάδουν με μια εικόνα εξυγίανσης, ικανοποιώντας παράλληλα τους στόχους της τρόικας. Τι δεν έχει επιτύχει η ελληνική οικονομία; Την προσέλκυση των επενδύσεων παρά το γεγονός ότι το λιμάνι του Πειραιά έχει αρχίσει να αποτελεί ήδη σημαντικό εφαλτήριο. Για τον λόγο αυτό το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων μπορεί να είναι ένα ακόμα εργαλείο, από την πορεία του οποίου μάλιστα θα εξαρτηθεί η δυναμική που μπορεί να ανακτήσει το ελληνικό μοντέλο.

Θα πρέπει, όμως, να κοιτάξουμε και σε διεθνές επίπεδο για να δούμε πώς διαμορφώνεται το περιβάλλον στο οποίο καλούμαστε να κινηθούμε. Πρώτον, σε γεωπολιτικό επίπεδο η τούρκικη οικονομία εμφανίζεται να ισχυροποιείται πολλαπλά. Η έκθεση της Moody’s για το τραπεζικό της σύστημα είναι ιδιαίτερα θετική, καθώς αναφέρει πως χαρακτηρίζεται από υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια στο 12%-14,5%, πιστωτική επέκταση στο 12%-15% και ανάπτυξη της οικονομίας στο 3,8%.

Η εξομάλυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ αλλά και όσα ζήτησε ο Νταβούτογλου από τον Κέρι για την Κύπρο δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά εύκολη θα είναι η διαχείριση των ζητημάτων γύρω από τις ελληνικές ΑΟΖ αλλά και τα κυπριακά συμφέροντα. Δεν αποκλείεται οι Κύπριοι να πιεστούν πάρα πολύ ώστε να δεχτούν συνεκμετάλλευση, με αποτέλεσμα να υπάρξουν εθνικές προεκτάσεις για την ελληνική πλευρά.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η πορεία της οικονομίας αναμένεται, σύμφωνα με την Goldman Sachs, να έχει ύφεση μεγαλύτερη, στο 0,7%, για το 2013, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος οίκος είναι αισιόδοξος για ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας τοποθετώντας την πρόβλεψη στο 4,1% το 2014. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν περιθώρια για χάσιμο. Το περιβάλλον ούτε θα χαρίσει κάστανα ούτε θα είναι εύκολο και για τον λόγο αυτό η προσπάθεια στην οικονομία θα πρέπει να επιταχυνθεί. Η χώρα πρέπει να ξεφύγει από τη θέση του οικονομικού ουραγού και να αρχίσει να καλύπτει το χαμένο έδαφος, που την έχει καταστήσει αδύναμη στις όποιες διαπραγματεύσεις.

Αυτό, με τις ελεημοσύνες των Ευρωπαίων και καθόσον θα είμαστε όμηροι των πιστωτών, δεν πρόκειται να αλλάξει. Γι’ αυτό και πρέπει να καταλάβουμε πού πάμε και πόσο γρήγορα μπορούμε να φτάσουμε τους στόχους μας.

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης