Το θανάσιμο «μπέιζμπολ» με την τρόικα

Το μετέωρο βήμα που πάει να γίνει αποκτά όλο και περισσότερα εμπόδια. Το πρώτο θέμα είναι ποιες θα είναι οι βασικές παράμετροι που θα προσδιορίσουν τη συμφωνία με την τρόικα.

Η αποστολή Βρούτση είναι εκ των πραγμάτων ιδιαίτερα δύσκολη και όσο κι αν ο υπουργός είναι διαβασμένος, αυτά που προτείνει θα είναι δύσκολο να πείσουν στο σύνολό τους. Κάποιες συντάξεις, όπως αυτές των ειδικών ταμείων, θα πληγούν, ενώ το ανηλεές κυνήγι 200.000 οφειλετών με ποσά μεγαλύτερα των 5.000 ευρώ είναι αβέβαιο τι θα επιφέρει οικονομικά.

Μπορεί

η ηγεσία του υπουργείου να έχει ενθαρρυνθεί από την ανταπόκριση και τα έσοδα ρυθμίσεων στο ΙΚΑ, όμως ο πυρήνας των μικρομεσαίων στοχοποιείται πολύ πιεστικά και ουδείς γνωρίζει τι θα σημάνει αυτό σε μια οριακή για την κοινωνία περίοδο.

Το «μπέιζμπολ» με την τρόικα, από την άλλη πλευρά, μπορεί να πάει στην επόμενη φάση χωρίς πολλές απώλειες για την κυβέρνηση αν μπορέσει να περάσει το μήνυμα ότι κλείνει αυτή τη φάση χωρίς πρόσθετα μέτρα.

Από κεί και πέρα η τρόικα θα κεντράρει εκεί όπου η κυβέρνηση πονάει. Δηλαδή στις αποκρατικοποιήσεις. Ηδη προβλέπεται πενιχρός απολογισμός, αλλά και αύξηση των χρηματοδοτικών αναγκών μελλοντικά αν το 2014 συνεχίσει με τους φετινούς ρυθμούς από τους διεθνείς οίκους, οι οποίοι έχουν στηρίξει την κυβερνητική πορεία. Εδώ τα δισ. δεν είναι στραγάλια, ωστόσο είναι πολλές οι προφάσεις και οι μικροπολιτικές, αλλά τα ρέστα θα πληρωθούν και οι επενδύσεις δεν θα γίνουν.
Οσον αφορά στις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, η κυβέρνηση θα τις φάει στο κεφάλι και τότε θα είναι και δαρμένη και....

Φευ, όμως, για τους συνταξιούχους των Ταμείων, αλλά και όσους θα καταλήξουν τελικά να χάσουν και την περίθαλψή τους από τη διαφαινόμενη εξέλιξη για να καλυφθούν από αλλού τα ελλείμματα σε μια οικονομία που συνεχώς αναδιαρθρώνεται. Ο ιδιωτικός τομέας θα κληθεί να πληρώσει και πάλι το μάρμαρο, λες και δεν του έφταναν οι 1.300.000 άνεργοι.

Ολη αυτή η υπερφορολόγηση εξάλλου, που μπορεί να έχει αποδώσει, προσωρινά τουλάχιστον, και να διασφαλίζει το πολυπόθητο πρωτογενές πλεόνασμα, δεν μπορεί να συνεχιστεί εσαεί. Ζητούμενο λοιπόν είναι ο ρυθμός ανάπτυξης του 0,6% το 2014 να είναι μια πραγματικότητα και να επιτρέψει τελικά την επίτευξη των στόχων. Αυτός είναι ο πραγματικός πολιτικός χρόνος που θα κρίνει κα την ανθεκτικότητα της κυβέρνησης.

δεν Υπάρχουν όμως πολλές κουβέντες για ανάπτυξη και επενδύσεις. Ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα και αντικίνητρα για επενδύσεις στην Ελλάδα και πόσα από τα μεγάλα ονόματα που έρχονται, απέρχονται; Αυτά θα έπρεπε να είναι μερικά από τα βασικά ζητήματα για να επικεντρωθεί σε βάθος το οικονομικό επιτελείο πέραν των διαρκών λογιστικών ημίμετρων που δημιουργούν ερωτήματα για τη βιωσιμότητα μιας μακροπρόθεσμης ισχυρής ανάκαμψης ώστε να μπορεί να επιβιώσει η κοινωνία και να αποπληρωθεί το χρέος.

Δημοσιονομικά έχουμε επιτύχει και αυτό αργά ή γρήγορα θα φανεί και στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Ομως οι κίνδυνοι αυτής της καταστροφικής σχέσης με την τρόικα είναι να μπούμε σε ένα μαθηματικό παιχνίδι που μπορεί να οδηγήσει σε έναν λαβύρινθο με αμφίβολες πτυχές. Γιατί τα πλήγματα που έχουν υποστεί κοινωνία και οικονομία θα πάρουν πολύ μεγάλο διάστημα για να επουλωθούν και το τίμημα θα είναι μακρύ.

Για τον λόγο αυτό η όποια πολιτική ηγεσία πρέπει να επιδείξει όσο το δυνατόν σκληρότερη στάση και να κοιτάξει πώς θα βγάλει μόνη της το φίδι από την τρύπα. Οπλα πια στα χέρια της έχει. Και δεν είναι λίγα.

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης