Θέλω απόψε να σου γράψω, του Γρηγόρη Ψαριανού

Αγαπητοί Σσύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, Σσυναγωνιστές και Σσυνοδοιπόροι,

δεξιοί αναθεωρητές, σταλινικοί, τροτσκιστές, μαοϊκοί, αριστεροί σοσιαλδημοκράτες, κεντροαριστεροί, αντιευρωπαϊστές και τσιράκια του Μάαστριχ, αναρχοαυτόνομοι και λικβινταριστές, ρεβιζιονιστές και κομμουνιστοχριστιανοί, οπορτουνιστές και δογματίλες, ξεστρατισμένοι κνίτες και συντεταγμένοι αντιφρονούντες, σκύθες και ιλλυροί, πελασγοί και ακαρνάνες, πομάκοι και ρουμανόβλαχοι, λακέδες και λακεδαιμόνιοι, πασοκιστές και αντίχριστοι, χειροπράκτες και διανοούμενοι,

μακεδόνες και γυφτοσκοπιανοί, εξαρχειώτες και εξαρχειωμένοι, αντιλόπες και στρουθοκάμηλοι, μπετοναρμέδες και ρεμπετασκέρηδες. "Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει. Δεν έχει αλλαγή. Καμμιά φωτιά στην κορυφή του. Κράτησα τη ζωή μου. Το χιόνι και το νερό παγωμένο. Βραδυάζει. Στα πατήματα των α-λόγων" (Σεφέρης μουστάκια...). Δύσκολοι οι καιροί για ομονοούντες και ετεροδημότες. Για ελευθερόφρονες και φραξιονιστές. Τι κι αν χρειάζεται η μέγιστη κοινή σύμπραξη για τους ελά