9+1 φορές που οι Έλληνες στιχουργοί ένιωσαν τον πόνο μας και τον έκαναν τραγούδι

Ότι μουσική κι αν ακούει ο Έλληνας , ναι ναι ότι κι αν είναι πάντα θα κρύβει μέσα του μια drama queen.

Γιατί αν δεν έχεις κυλιστεί στα πατώματα, δεν έχεις κλάψει αγκαλιά με ένα μπουκάλι ουίσκι, δεν έχεις περάσει ατέλειωτες ώρες πάνω από σκισμένες φωτογραφίες βρίζοντας ή πάνω από ένα τηλέφωνο να περιμένεις μια απάντηση για τον έρωτα που χάθηκε ή και γεννήθηκε τότε κάτι πάει λάθος.

Όλα αυτά όμως, μαζί με εμάς τα έχουν ζήσει και οι στιχουργοί και συνθέτες αυτής της χώρας, και

άλλο τόσο οι καλλιτέχνες που τα ερμήνευσαν και έδωσαν την ψυχούλα τους πάνω στις πίστες.

Ήταν ο Βασίλης Καρράς εκείνος που τραγούδησε για χάρη εκείνης της «αλήτισσας» που φάνηκε τόσο αχάριστη μαζί του και εκείνος το μόνο που της είχε ζητήσει ήταν  λίγη στοργή και λίγη αγάπη.

Από την άλλη η Πέγκυ τραγούδησε το «εγώ τα σπάω» και όλες οι καταπιεσμένες ψυχές αυτού του τόπου ταυτίστηκαν μαζί της.

Για όλους βέβαια που ένιωθαν τη σπίθα της αμφιβολίας να σιγοκαίει μέσα τους ο Χρήστος Δάντης είχε το καταλληλότερο κομμάτι, φυσικά μιλάμε για τα «Δακτυλικά αποτυπώματα».

Τον ύμνο βέβαια που κάθε γυναίκα έχει τραγουδήσει, δεν τον έχει πει άλλη πέρα από την Κατερίνα Στανίση που με περίσσιο θάρρος και τουπέ απευθύνεται στον πρώην αγαπητικό της ρωτώντας τον «Συγγνώμη κύριε, ποιος είστε;».

Ολόκληρος ο προδομένος αντρικός πληθυσμός ένιωσε να ταυτίζεται με τον Νότη Σφακιανάκη ο οποίος σε έξαλλη κατάσταση ζήταγε από την σύντροφο που τόλμησε να τον απατήσει να πάρει τον δρόμο τον αγύριστο.

Έχουμε βέβαια και τον Βαλάντη που δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ εκείνη τη γυναίκα και πήρε ένα ένα τα σινέμα και τις βιτρίνες των αγαπημένων της μαγαζιών για να την ξαναβρεί.

Ο Νίκος Καρβέλας με τη σειρά του, παρέα πάντα με την Άννα Βίσση τραγούδησαν για όλα εκείνα τα ζευγάρια που ο χρόνος έκανε τον έρωτά τους να χαθεί και έβλεπαν στην άκρη του τουνελ τον χωρισμό να έρχεται κατά πάνω τους.

Και η Λαίδη της καρδιάς μας όμως έχει τραγουδήσει για όλα εκείνα που περνάνε από το μυαλό μας και θέλουμε να πούμε στον πρώην που ποτέ δεν ξεπεράσαμε και βλέπουμε μπροστά μας με την καινούργια του αγάπη. Ας το παραδεχτούμε λοιπόν, σε τέτοιες περιπτώσεις όλες μέσα μας σιγοτραγουδάμε το «ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα».

Ο Γιαννάκης βέβαια.. ο Πλούταρχος ντε, θέλησε να βρει παρηγοριά στον ώμο ενός φίλου του και πολλοί από εμάς τραγούδησαν τους στίχους του κομματιού αυτού κρατώντας στο ένα χέρι ένα μπουκάλι ουίσκι και στο άλλο τον κολλητό- ή που υπέμεινε στωικά την κλάψα μας.

Βέβαια από τη λίστα αυτή δε θα μπορούσε να λείπει και η «Τηλεπάθεια» ως φόρος τιμής σε όλες τις φορές που είδαμε κάποιον, ανταλλάξαμε επίμονα και προκλητικά βλέμματα αλλά το ειδύλλιο δεν ευδοκίμησε ποτέ.