Ilenia Williams: Η συγκινητική ιστορία πίσω από το πρώτο της τραγούδι

Πώς μπορείς να ζεις τα παιδικά σου όνειρα και από την άλλη να πατάς και με τα δυο σου πόδια στη γη; Πώς μπορείς να διαχειριστείς μία από τις μεγαλύτερες φοβίες και στο τέλος να έχεις κάνει ένα βήμα μπροστά στη ζωή σου; Η νεαρή παρουσιάστρια του MAD και επισήμως πλεον τραγουδιστρια έχει τις απαντήσεις, όχι απλώς σε θεωρητικό επίπεδο…

Το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, η Αθήνα

έμοιαζε με εγκαταλελειμμένη πόλη. Ανάμεσα στους εναπομείναντες να «φυλάνε Θερμοπύλες» ήταν κι ένα ξανθό αμακιγιάριστο κορίτσι, που πιο πολύ έμοιαζε με Σκανδιναβή τουρίστρια, παρά με «παγιδευμένη» στον αστικό ιστό.  Η Ilenia Williams περπατούσε προσεκτικά – απότοκο ενός απαιτητικού αγώνα beach volley. Παρά την καταπόνηση, δεν ακύρωσε το ραντεβού. Πάλι καλά που ο αυστηρός επαγγελματισμός της δεν απαιτεί την εξαφάνιση του αθώου χαμόγελού της. Ακόμη κι όταν συζητά θέματα που έκανε καιρό να διαχειριστεί.

Πώς είσαι αυτό τον καιρό;

Πολύ καλά. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή είμαι στην καλύτερη φάση, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Επίσης, είμαι πολύ κουρασμένη, γιατί φτάνουμε στο τέλος της σεζόν και αισθάνομαι την ανάγκη να ξεκουραστώ κάποιες μέρες.
Αυτή την περίοδο, της κυκλοφορίας του τραγουδιού, την περίμενες ανυπόμονα; Είχες προετοιμάσει τον εαυτό σου;

Καθόλου!  Ήταν κάτι που ετοιμάζαμε καιρό κι όλα τα υπόλοιπα έγιναν πολύ γρήγορα, σε σημείο που δεν τα περίμενα. Σαν άνθρωπος θέλω έναν χρόνο προσαρμογής, αλλά στην προκειμένη ήρθε γρήγορα το ένα μετά το άλλο – κι εγώ δεν το περίμενα αυτό. Είναι τεράστια η απόσταση ανάμεσα στο να ασχολείσαι με αυτό που αγαπάς από παιδί μέχρι να βρίσκεσαι σε μια δισκογραφική, να έχεις το δικό σου τραγούδι, να εμφανίζεσαι στη σκηνή των βραβείων MAD, να ακούγεται το τραγούδι σου στο ραδιόφωνο… Δεν το περίμενα όλο αυτό.

Ζεις το όνειρό σου;

Ναι, είναι φανταστικό. Δεν προετοίμαζα τον εαυτό μου για κάτι, αποφάσισα απλώς να κάνω άλλο ένα όνειρό μου πραγματικότητα. Χωρίς να σκέφτομαι τι θα ακολουθήσει.

Δεν φοβήθηκες ότι κάποιοι θα πουν γιατί το κάνεις αυτό; Θέλω να πω ότι είσαι παρουσιάστρια και πλέον μπαίνεις σε άλλα λημέρια…

Όχι, ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτά τα σχόλια, αλλά δεν το φοβήθηκα. Υπήρξαν στιγμές που έκανα πίσω, αλλά μόνο επειδή δεν αισθανόμουν έτοιμη για όλα αυτά. Για κάποιο λόγο θεωρούσα ότι θα γίνει λίγο πιο αθόρυβα…

Όταν προκλήθηκε όλος αυτός ο ντόρος, πώς ήσουν;

Εγκρατής. Γενικά είμαι έτσι, μέχρι να πραγματοποιηθεί κάτι, δεν μιλάω γι’ αυτό. Αλλά θεωρώ πως γνωρίζω αρκετά αυτό τον χώρο.

Από εκεί που έπαιρνες συνεντεύξεις, τώρα σου παίρνουν…

Το έζησα από όλες τις πλευρές φέτος και το απήλαυσα στο έπακρο.

Γενικά έχεις πολύ θετική αύρα, παρόλο που πριν είπες ότι δεν λες τίποτα αν δεν το δεις να πραγματοποιείται. Σε έχει κάνει ο χώρος έτσι;

Όχι, το είχα από παιδί. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δεν επικοινωνούσα τίποτα που είχε να κάνει με εμένα. Ειδικά στα επαγγελματικά μου, όταν ξεκίνησα να εργάζομαι, επίσης χρησιμοποιούσα την ίδια τακτική, δεν ξέρω γιατί . Ήμουν πάντα αυτής της λογικής: Σκέφτομαι, αποφασίζω, πράττω και μετά ανακοινώνω. Είναι κάτι που μου καταλογίζουν πολλοί αυτό, που δεν το συζητάω μαζί τους.

Βάζεις πολλά «κουτάκια» στον εαυτό σου;

Κανένα κουτάκι, δεν είμαι ο άνθρωπος που τα έχει όλα σε τάξη. Έχω πολλά αντιφατικά στοιχεία. Είμαι εξαιρετικά τελειομανής, αλλά και εξαιρετικά ανοργάνωτη από την άλλη. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω. Ήμουν από τα παιδιά που διάβαζαν τελευταία στιγμή, ήμουν από τα παιδιά που είχαν τρομερή διάσπαση προσοχής. Δεν μπορούσα ποτέ να συγκεντρωθώ πάνω από πέντε λεπτά, μάθαινα το μάθημα στην παράδοση…

Μεγάλωσες σε μια οικογένεια που η μουσική έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο. Μπορεί να ξεφύγει κάποιος από αυτό; Εσύ ήθελες να ξεφύγεις από αυτό;

Πέρασε από το μυαλό μου αυτό, δεν είναι εύκολο να ξεφύγεις, τουλάχιστον αν κρίνω από τη δική μου οικογένεια. Ή αν κρίνω από τρία τέσσερα παιδιά που γνωρίζω και έχουν επιλέξει το επάγγελμα των γονιών τους. Εγώ και τα αδέλφιά μου ασχολούμαστε με τη μουσική, άσχετα με ό,τι άλλο κάνουμε. Υπήρχε πάντοτε στο μυαλό μου και γι’ αυτό αποφάσισα να το κάνω τώρα. Ωστόσο, ό,τι έχω χτίσει, το έχω καταφέρει μόνη μου. Δεν ήθελα να υπάρχει η σκιά του μπαμπά μου, δεν ήθελα να μιλάει ο μπαμπάς μου για εμένα σε κανέναν. Ακόμη κι όταν έκανα το ξεκίνημά μου στη δημοσιογραφία. Ήθελα πάντοτε να λέω ότι τα έχω καταφέρει μόνη μου.

Αυτό είναι δύσκολο και για τον μπαμπά…

Εννοείται ότι οι γονείς θέλουν να βοηθούν και γι’ αυτό και ο μπαμπάς μου δεν ήθελε να ασχοληθώ στην αρχή με το τραγούδι. Δηλαδή, όταν εγώ αποφάσισα στα 17 μου ότι θέλω να κάνω αυτό, με είχε αποτρέψει έμμεσα, λέγοντάς μου πως «Πρώτα πρέπει να σπουδάσεις». Η μαμά μου είναι και πολύ αυστηρή με αυτό το κομμάτι, οπότε δεν μου έδωσε και πολλές εναλλακτικές.

Είχες στεναχωρηθεί τότε;

Είχα στεναχωρηθεί, αλλά, για κάποιον λόγο, κρύβω τεράστια αισιοδοξία μέσα μου και πάντα λέω θα γίνει αυτό που θέλω. Μέχρι στιγμής, ό,τι έχω σκεφτεί και έχω θελήσει πραγματοποιείται. Οπότε αισθάνομαι ευλογημένη με όλα αυτά που έχω αυτή τη στιγμή, να ξυπνάω και να λέω «Θα πάω στη δουλειά μου, φανταστικά» ή να λέω «Έχω κι άλλη δουλειά μετά ή είμαι πάρα πολύ κουρασμένη, αλλά είναι τέλεια».

Είσαι επίμονο παιδί;

Ναι. Για παράδειγμα, το κομμάτι της παρουσίασης δεν μου έκατσε με τη μία, πέρασα από διάφορα στάδια και πλέον κάνω αυτό που μου αρέσει. Γενικά, ναι, είμαι επίμονη.

Πώς ξεπερνάς αυτές τις παροδικές αποτυχίες που χρεώνεις στον εαυτό σου;

Μέχρι πρόσφατα, αν θυμηθώ μία περίπτωση που με είχε «ρίξει» πολύ, ήταν όταν είχε τελειώσει πρόωρα η συνεργασία με τον ΑΝΤ1… Ήταν μια περίοδος που είχα μείνει χωρίς δουλειά και ήταν η πρώτη φορά από τα 17 μου που μου συνέβαινε αυτό. Εκεί κλονίστηκα λίγο, είχα κάτσει στο σπίτι μου και σκεφτόμουν όλες τις εναλλακτικές. Είχα πάθει έναν μικρό πανικό, αλλά και πάλι «άναψε το λαμπάκι της αισιοδοξίας» και είπα «Όχι, ηρέμησε ακόμη είναι τέλος σεζόν, θα έρθει η νέα σεζόν και κάτι θα γίνει». Πιστεύω στον εαυτό μου – είναι, επίσης, σημαντικό αυτό. Το τελευταίο καιρό δουλεύω ιδιαίτερα σε αυτό το κομμάτι. Επίσης, δεν θέλω να έχω απωθημένα. Πλέον, δεν έχω κανένα και είμαι χαρούμενη που το λέω αυτό. Γιατί τώρα που το λέω το συνειδητοποιώ κιόλας. (γέλια)

Το «Πιάσε με» πώς προέκυψε;

Τυχαία. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για μένα συναισθηματικά και ψυχολογικά και πέρασα ένα οχτάμηνο οριακής κατάθλιψης πριν από δύο χρόνια. Ουσιαστικά, δεν με έκανε τίποτα χαρούμενη και δεν έφταιγε κανένας γι’ αυτό. Έφταιγα εγώ, που δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ την απώλεια. Κανείς δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει την απώλεια, περνούσα τις φάσεις του πένθους και κάποια στιγμή, μιλώντας με μια φίλη μου, με ρωτάει, «Ρε παιδί μου, τι είναι αυτό που θα σε έκανε χαρούμενη;». Γενικά είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας και της είπα πως ο μοναδικός τρόπος να βγάλω όλο αυτό το συναίσθημα από μέσα μου είναι ο μοναδικός τρόπος που ξέρω, δηλαδή να τραγουδάω και να εκφράζομαι μέσα από αυτό, όπως όταν ήμουν μικρή. Μου απαντάει «Ωραία, γιατί δεν το κάνεις;». Έπειτα από λίγο καιρό γνώρισα τυχαία τον Δημήτρη Κοντόπουλο – μας σύστησε η ίδια φίλη μου, η Χριστιάνα. Του είπε ότι τραγουδάω πολύ ωραία και τότε εκείνος μου πρότεινε να πάω από το στούντιό του για να με ακούσει. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα, κάπως έτσι ξεκίνησα και εγώ να έχω πάλι ζωή μέσα στη θλίψη μου.

Ωραίο δεν είναι να μοιράζεσαι κάτι που σε απασχολεί;

Ναι, αρκεί να ξέρεις ότι αυτός που το μοιράζεσαι μπορεί να το καταλάβει κιόλας. Είναι δύσκολο να βρεις ανθρώπους να ακούν και να αντιλαμβάνονται. Ήμουν πολύ τυχερή που σε αυτή τη φάση της ζωής μου ήταν όλοι οι φίλοι μου κοντά.

Οπότε πήγες και…

Και από εκεί και πέρα ούτε που θυμάμαι πώς εξελίχθηκε, έγινε όλο πολύ γρήγορα. Ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι… Ακούσαμε και ηχογραφήσαμε κάποια τραγούδια και καταλήξαμε στο «Πιάσε με».

Ήταν πάνω στα συναισθήματα που εσύ ήθελες να διαχειριστείς;

Ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για να κάνω κι αυτό το όνειρό μου πραγματικότητα. Αντιλήφθηκα πόσο μικρή είναι η ζωή. Αυτή η απώλεια με βοήθησε να μην αφήνω απωθημένα, γιατί δεν ξέρεις τι θα συμβεί αύριο. Εκείνη την εποχή, σταμάτησε να με ενοχλεί στο εκατό τοις εκατό τι λένε οι άλλοι που δεν με γνωρίζουν. Και με βοήθησε κι όταν ήμουν μέσα στο στούντιο και ηχογραφούσα ένα τραγούδι που μου άρεσε πάρα πολύ ήξερα ότι το έκανα γι’ αυτό, το έκανα και για τον άνθρωπο που «έφυγε», ήταν το εφαλτήριο ουσιαστικά για να το κάνω. Το τραγούδι μιλάει για μια σχέση που ο ένας θέλει από τον άλλον να τον κρατήσει με τον τρόπο του. Είναι κάτι που το έχω βιώσει στο παρελθόν.

Έχεις πάει σε ψυχολόγο;

Πήγα για πρώτη φορά στα 22 μου και συνέχισα για τρία χρόνια. Σταμάτησα για λίγο και μετά συνέχισα. Γενικά, η απώλεια ήταν ο μεγαλύτερός μου φόβος, όπως και αρκετών ανθρώπων από όσο γνωρίζω. Από μικρή κοιμόμουν και σκεφτόμουν τι θα κάνω αν πεθάνει ο μπαμπάς μου ή η μαμά μου. Αν εξαιρέσεις τη γιαγιά μου, δεν είχα βιώσει άλλη απώλεια τότε και έλεγα ότι είναι το τελευταίο πράγμα που μπορώ να διαχειριστώ… Και όντως, δικαιώθηκα. Ωστόσο, τη στιγμή που συμβαίνει, κάτι ξυπνάει μέσα σου και σε κάνει δυνατό. Τώρα που το έχω ζήσει, δεν μπορώ να το εξηγήσω, ίσως είναι το ένστικτο της επιβίωσης.

Ο άνθρωπος αυτός υπήρξε σύντροφός σου;

Ήταν ένας άνθρωπος που ήμασταν μαζί από παιδιά, είχαμε πολύ δυνατή σχέση, ήμασταν και μαζί… Ήταν η πρώτη μου αγάπη, ο πρώτος μου έρωτας στο σχολείο. Μετά χώρισαν οι δρόμοι μας, αλλά δεν χώρισαν ποτέ ουσιαστικά. Είναι αυτός ο έρωτας, ο αγνός, που ξέρεις ότι ένας άνθρωπος σε αγαπάει και θα είναι πάντα εκεί για σένα. Ήταν ένας άνθρωπος που πίστευε σε εμένα.

Διάσημος πατέρας, διάσημος σύντροφος

Ποιο είναι το πιο αρνητικό σχόλιο που έχεις διαβάσει και σε έχει στεναχωρήσει;

Δεν με έχει στεναχωρήσει κάτι πολύ, ίσως γιατί ήμουν πάντα προετοιμασμένη, αφού ο μπαμπάς μου ήταν μέσα σε αυτό. Μεγάλωσα –αν θέλεις– και με αυτό ως εμπειρία. Εκείνος δεν με προετοίμαζε καθόλου, ίσα ίσα που συμβαίνει το αντίθετο πια. Εγώ τον προετοιμάζω. Κάτι που με στεναχώρησε ήταν όταν είχαν κάνει μια συνέντευξη με τον μπαμπά μου, έναν άνθρωπο που είναι δεκαετίες στον χώρο, και έχει τόσα πράγματα να πει, και από όλα αυτά βάζεις τίτλο «Ο Ουίλιαμς μιλάει για τον Δημήτρη Ουγγαρέζο». Κι εκείνος έχει κάνει κατάθεση ψυχής… Αυτό ήταν κάτι που με θύμωσε, αυτό το κομμάτι δεν μου άρεσε και πιστεύω ότι δεν άρεσε ούτε σε εκείνον. Βέβαια, δεν θα μου το έλεγε.
Σου τα έχει φέρει έτσι η ζωή που έχεις γνωστό πατέρα και σύντροφο. Φοβάσαι μη σε ρωτάνε συνεχώς για εκείνους;

Έτσι τα έφερε η ζωή. (γέλια) Ξεκινώντας είχα κατά νου τη μία «σκιά», στην πορεία προέκυψε κι άλλη. Ο Δημήτρης έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στη ζωή και τη δουλειά μου. Αν δεν είχαμε γνωριστεί, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Η φίλη που σου ανέφερα πριν, που εξαιτίας προχώρησα με το τραγούδι, τη γνώρισα μέσω του Δημήτρη.

Ωστόσο, έχεις μια εσωτερική ανάγκη να δείχνεις ότι είσαι αυτόφωτη;

Τώρα δεν είναι θέμα ανάγκης, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να το κάνω αυτό. Στην αρχή ίσως την αισθανόμουν λίγο, αλλά την κατανοούσα. Ισχύει και το ξέρω ότι έχω καταφέρει πράγματα μόνη μου, έχει φύγει από την έννοια της ανάγκης να αποδείξω πράγματα.

Σε ρωτάνε σε κάθε συνέντευξη αν θα παντρευτείτε;

Ναι. Τους απαντάω πως όλα θα πάρουν τον δρόμο που πρέπει να πάρουν. Όταν είσαι σε μια σχέση πέντε ετών, δύο είναι οι δρόμοι… Δεν με έχω ονειρευτεί ποτέ νύφη και επίσης δεν θεωρώ ότι τη σχέση την ορίζει ο γάμος. Το επόμενο βήμα σε μια σχέση είναι το παιδί. Τον γάμο πάντα τον φοβόμουν, έχει περάσει μέσα μου ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα.

Άρα θεωρείς ότι είναι πιο μεγάλο βήμα το να συζείς με κάποιον…

Ναι! Είναι σαν ένας γάμος χωρίς την εκκλησία. Εκεί μαθαίνεις τον άλλον, εκεί τον βλέπεις στα κάτω του, εκεί μαθαίνεις τα χούγια του. Συμβιώνεις σε μια καθημερινότητα που έχει όλες τις εκφάνσεις της ζωής.

Το άκουσε από τους πρώτους το κομμάτι σου;

Ήταν ο πρώτος.

Είχες την αγωνία για την κρίση του κι αυτός, από την άλλη, τη δική του αγωνία;

Είχα αγωνία στο πώς θα του φανεί. Ο Δημήτρης κρατάει χαμηλά την μπάλα και δεν σου επιτρέπει να ενθουσιαστείς. Μου είπε πως είναι ένα πολύ ωραίο κομμάτι, έχει καλούς συντελεστές, που σημαίνει ότι είναι ένας δυνατός τρόπος για να ξεκινήσεις κάτι. Χαίρομαι που το μοιράστηκα μαζί του πρώτα. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Χρειάζεσαι να έχεις μία ψήφο εμπιστοσύνης, εκτός των δικών σου και των συνεργατών σου. Έτσι κι αλλιώς, σου τη δίνουν γιατί είτε σε πιστεύουν, σε εμπιστεύονται είτε είσαι το στοίχημά τους, αλλά από τον άνθρωπό σου είναι πολύ σημαντικό.

Ήσουν σε χώρο που έπαιξε το κομμάτι;

Δεν μου έχει συμβεί ακόμη. Μου έχει συμβεί να είμαι στον δρόμο και να κάνω zapping. Όταν το άκουσα, νόμιζα στην αρχή πως είχα βάλει το USB να παίζει. Μετά συνειδητοποίησα πως ένας ραδιοφωνικός σταθμός παίζει το κομμάτι μου. Ήταν υπέροχο! Τότε με πήρε η κολλητή μου και της είπα ότι έπεσα πάνω στο τραγούδι μου και μου είπε ότι το παίζουν πολύ συχνά! Ήταν μεγάλη η χαρά μου!

Ο μπαμπάς σου τι είπε;

Ο μπαμπάς μου είναι χαμηλών τόνων. Μου είπε «μπράβο». Θεωρώ ότι το έβλεπε πως ερχόταν… Όταν του έβαλα το κομμάτι, μου είπε «Ωραία, είσαι έτοιμη να το διαχειριστείς όλο αυτό;». Ήταν σαν να μου λέει «Είσαι έτοιμη να διαχειριστείς όλο αυτό για το οποίο σε προετοίμαζα τόσα χρόνια;». Του απάντησα «Ναι, τώρα θεωρώ ότι μπορώ να το κάνω» και με διαβεβαίωσε πως ό,τι χρειαστώ θα είναι δίπλα μου. Νομίζω πως μέσα του χαίρεται που ασχολήθηκα με τη μουσική και με τον τρόπο που έγινε.

Φωτογραφίες: Νίκος Μαλιάκος

Πηγή: People