Ιάσονας Μανδηλάς: Το όνειρό του να πάει στη Eurovision, η εμπειρία να μοιράζεσαι τη σκηνή με τον Robbie Williams και η συνεργασία που ξεχωρίζει

Το όνομά του δεν χωράει κάτω από την ταμπέλα του τραγουδιστή, του χορευτή ή του ηθοποιού και αυτό γιατί ο Ιάσονας Μανδηλάς είναι όλα αυτά. Από τον πρωταθλητισμό βρέθηκε να σπουδάζει Musical Theater στο Jacob’s Pillow της Μασαχουσέτης και στο Bird College του Λονδίνου και να χορεύει δίπλα στον Robbie Williams.

Στην Ελλάδα έχει παίξει σε μερικά από τα μεγαλύτερα musical, τον έχουμε δει να συμμετέχει

Όλα αυτά ίσως είναι αρκετά για ένα νέο και ομολογουμένως αρκετά ωραίο αγόρι μόλις 27 ετών για να καβαλήσει το καλάμι. Ο Ιάσονας, όμως, απέχει πολύ από αυτό.

Η συνάντησή μας έγινε κάπου ανάμεσα στις πρόβες του. Είναι ο άνθρωπος που θα ζητήσει συγγνώμη για μια καθυστέρηση δυο λεπτών και που όταν αρχίσετε να μιλάτε ο χρόνος θα περάσει χωρίς να το καταλάβεις. Το χιούμορ είναι σίγουρα ένα από τα δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα του αυτό όμως που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι η αλήθεια που κρύβουν τα μάτια του και γίνεται έκδηλη από τα πρώτα λέπτα.

Πώς μπήκαν οι Τέχνες στη ζωή σου; Ασχολούσουν από μικρός με τη μουσική, το θέατρο και τον χορό;

Οι γονείς μου ήταν προπονητές. Από πολύ νωρίς τόσο εμένα όσο και την αδερφή μου, μας είχαν βάλει στον κόσμο του αθλητισμού ενώ μας είχανε ξεκινήσει και μαθήματα πιάνου. Μας πήγαιναν σε παραστάσεις χορού, πηγαίναμε στο Μέγαρο… Αυτό μπορεί να μην είναι σύνηθες για δυο προπονητές που δεν έχουν καμία σχέση με τις Τέχνες αλλά οι γονείς μου φρόντιζαν να έχουμε τέτοια ερεθίσματα και εικόνες. Θυμάμαι μάλιστα και μια ιστορία που μου έχει πει η μητέρα μου. Ήμασταν στο Μέγαρο, εγώ τότε ήμουν 4-5 χρονών. Με είχε πάρει ο ύπνος και κάποια στιγμή άκουσα τα χειροκροτήματα, ξύπνησα και άρχισα και εγώ να χειροκροτώ.

Όπως σου είπα παίζαμε και πιάνο αλλά ασχολούμασταν πολύ και με τον αθλητισμό ο οποίος μας απορρόφησε αρκετά και μάλιστα είχαμε φτάσει και σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Κάποια στιγμή, όταν πλέον ήμουν 17 ετών, κάποιοι φίλοι των γονιών μου που ήταν καθηγητές μπαλέτου με σύστησαν σε μια μαθήτριά τους τη Βιβή Σταμούλη. Αυτή ήταν και η πρώτη μου καθηγήτρια. Η ίδια είχε κάνει κάποια σεμινάρια musical στην Αμερική και χάρη σε αυτή πήρα τη δική μου υποτροφία και πήγα στην Αμερική. Έτσι ξεκίνησε η όλη ιστορία γύρω από το musical.

Η ζωή στην Αμερική πως ήταν;

Mε την Αμερική έχω έρωτα. Έμεινα ένα μήνα στη Μασαχουσέτη και τρεις στο Λος Άντζελες. Πιστεύω πως αν δεν ήταν τόσο απαιτητική η διαδικασία που χρειάζεται να περάσεις για να πάρεις τη visa, ίσως να μπορούσα να μείνω και για πάντα. Πριν είχα ζήσει τρία χρόνια στο Λονδίνο και άλλα τρία στο Λουξεμβούργο. Στην Ευρώπη δεν είχα περάσει πολύ καλά και ακριβώς αυτό είναι που με μπλόκαρε συναισθηματικά το να πάρω την απόφαση να μείνω στην Αμερική. Βέβαια στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει πάντα το να γυρίσω στην Αμερική. Για την Ευρώπη δε μπορώ να πω το ίδιο. Θα πρέπει να συμβεί κάτι πάρα πολύ κακό στη χώρα μας για να πάρω την απόφαση να πάω σε άλλη χώρα στην Ευρώπη. Το ιδανικό θα ήταν να έχω έδρα την Ελλάδα και να πηγαίνω μόνο για κάποια project.

Στην Ευρώπη σε ποια ηλικία βρέθηκες;

Βρέθηκα για πρώτη φορά στο Λουξεμβούργο στην ηλικία των 12 μέχρι τα 15 μου, όταν μετακομίσαμε με τους γονείς μου. Εγώ ήξερα μόνο κάποια λίγα Αγγλικά και στο σχολείο μου τα Αγγλικά ήταν η δεύτερη γλώσσα. Όλο αυτό έγινε και στην εφηβεία μου, μια περίοδο που όλοι περνάμε κάπως δύσκολα. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν πως έψαχνα συνεχώς να βρω τις ισορροπίες μου. Μετά ξαναβρέθηκα από τα 18 μέχρι τα 21 μου σε μια επίσης περίεργη φάση ζωής. Είναι η περίοδος που μεγαλώνεις και προσπαθείς να καταλάβεις ποιος είσαι και προς τα πού πας. Βρέθηκα σε μια σχολή του Λονδίνου που η νοοτροπία τους είναι πολύ διαφορετική όπως άλλωστε και σε όλο το Λονδίνο. Πολλοί ήταν εκείνοι που εγκατέλειπαν τη σχολή από τον πρώτο χρόνο γιατί δε μπορούσαν να διαχειριστούν την κατάσταση παρόλο που ήταν Άγγλοι και ήξεραν τι πάει να πει μιούζικαλ. Εγώ έφυγα από εδώ ξέροντας λίγο χορό και λίγο τραγούδι και έμεινα τρία χρόνια.

Σε βοήθησε θεωρείς η πειθαρχία που είχες μάθει να έχεις στη ζωή σου λόγο του αθλητισμού στο να μείνεις εκεί αυτά τα τρία χρόνια;

Ναι. Είμαι άλλωστε ανταγωνιστικός. Δεν ξέρω βέβαια πόσο καλό είναι που το λέω (γέλια), αλλά είναι στη φύση μου να θέλω να είμαι μπροστά και να είμαι ο καλύτερος. Αυτό είναι κάτι που με δυσκόλεψε πολύ στον χώρο της Τέχνης. Στην Τέχνη δεν υπάρχει καλύτερος. Αυτό είναι κάτι που ακόμα και σήμερα το ξεχνάω καμιά φορά. Αισθανόμουν λοιπόν πως δεν έχω τι να κυνηγήσω. Από δυο χρονών μέχρι τα 18 μου πάντα έτρεχα να προλάβω κάποιον άλλο και ξαφνικά δεν είχα να κυνηγήσω κανέναν πέρα από μένα.

Και ξαφνικά βρίσκεσαι δίπλα στον Robbie Williams. Αυτό πως προέκυψε;

Έλα μου ντε, συνέβη κι αυτό, ναι (γέλια). Στην Αγγλία υπάρχει το Royal Variety που γίνεται κάθε χρόνο προς τιμήν της βασιλικής οικογένειας. Γίνεται σε ένα θέατρο όπου κάτω από τη σκηνή υπάρχει χιλιάδες κόσμος και ανάμεσά τους μέλη της βασιλικής οικογένειας, ενώ φανταστείτε ότι από το Royal Variety έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου όπως η Adele, οι Beatles, η Kylie Minogue και πολλοί άλλοι. Εκείνη τη χρονιά ήμουν στο πρώτο έτος. Ήταν η χρονιά που θα ενωνόντουσαν πάλι οι Take That με τον Robbie Williams και έψαχναν χορευτές. Ζήτησαν από κάποιες σχολές να στείλουν μερικούς σπουδαστές για audition. Αυτό σκέψου συνέβη τους πρώτους τρεις μήνες που ακόμη έψαχνα τα βασικά. Πήγα όμως στην audition και δυο ώρες μετά μου ανακοίνωσαν πως εγώ –όπως και αρκετά ακόμη άτομα- πήραμε τη δουλειά.

Μίλησε μου λίγο για αυτή την εμπειρία

Ας ξεκινήσουμε από το ότι ήμασταν γυμνοί πάνω στη σκηνή, φοράγαμε μόνο κάποια πολύ μικροσκοπικά μπεζ εσώρουχα. Γνωριστήκαμε πολύ καλά με τον Robbie Williams (γέλια). Η αλήθεια είναι ότι το θυμάμαι σαν όνειρο. Θυμάμαι που πήγαμε για πρόβες και που βλέπαμε τον Robbie Williams να κάνει πρόβες με εμένα από κάτω να βγάζω φωτογραφίες. Θυμάμαι να ετοιμαζόμαστε και μετά να είμαστε πάνω στη σκηνή με τους χιλιάδες θεατές από κάτω. Έχει συμβεί όλο αυτό το σουρεάλ λοιπόν στη ζωή μου (γέλια). Το ωραίο, όμως, είναι το πόσο οργανωμένα δουλεύουν είναι πολύ συγκεκριμένοι και ξεκάθαροι οι ρόλοι του καθενός. Ο επαγγελματισμός τους είναι φοβερός.

Όταν επέστρεψες στην Ελλάδα, και είδες πως δουλεύουν εδώ τα πράγματα πως σου φάνηκε;

Ακόμα και σήμερα δεν έχω αποδεχτεί τον τρόπο που δουλεύουν εδώ τα πράγματα. Πριν λίγο καιρό είχα ένα θέμα πάνω στη δουλειά μου και πολλοί ήταν εκείνοι που μου είπαν «Έλα μωρέ, αφού ξέρει έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα». Αυτή την ατάκα δε θέλω να μου την ξαναπεί κανείς. Είναι κάτι που δε θέλω να καταλάβω, δε θα καταλάβω και δεν θα το αποδεχτώ ποτέ. Εμένα τέτοιοι συνεργάτες δε μου ταιριάζουν. Εγώ θα βρω τη δική μου ομάδα, έστω και έναν άνθρωπο που θα δουλεύουν με τον τρόπο που θέλω. Με σοκάρει και με προβληματίζει ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα εδώ αλλά δε θέλω να το αποδεχτώ ποτέ. Τώρα που είμαι leader σε ορισμένες δουλειές μου προσπαθώ να γίνονται όλα πολύ οργανωμένα. Βέβαια δεν εξαρτώνται όλα από εμένα γιατί έχει τύχει να με στήσει άτομο 19 ώρες πριν το video clip με αποτέλεσμα να υπάρξει κίνδυνος να χαλάσει όλη η δουλειά αλλά σε ότι περνάει από το χέρι μου προσπαθώ να τα οργανώνω όλα έτσι όπως πρέπει.

Στην Ελλάδα σε έχουμε δει σε μιούζικαλ, σε τηλεοπτική σειρά, στο θέατρο, σε βλέπουμε να τραγουδάς.. Πως καταφέρνεις να τα συνδυάσεις όλα;

Μου φαίνεται πως είναι όλα το ίδιο πράγμα. Επειδή πέρασα από μια εκπαίδευση που τα συνδύαζε όλα και ήταν αυτό που με κέρδισε στον χώρο μου φαίνεται πως είναι ένα πράγμα. Ναι διαφέρουν μεταξύ τους αλλά έχω καταφέρει να τα συνδυάσω. Τώρα το πώς τα προλαβαίνω είναι μια άλλη υπόθεση, ούτε εγώ ξέρω πως ακριβώς. Μάλλον έχω πολύ καλό ένστικτό πάνω στο πως πρέπει να συνδυάζω τις δουλειές μου και που πρέπει να πω όχι. Πάντως δεν θα ήθελα ποτέ να διαλέξω ένα από όλα αυτά. Είμαι όλα αυτά. Τα έχω σπουδάσει και συνεχίζω μέχρι σήμερα να μελετώ πάνω σε αυτά. Ελπίζω να τα κάνω καλά, τουλάχιστον αυτό προσπαθώ.

Το γεγονός πως κάνεις τόσα πράγματα σου έχει στοιχήσει στιγμές από την προσωπική σου ζωή;

Ναι, σίγουρα. Μάλιστα με τη συγκάτοικό μου και κολλητή μου κάνουμε πολλές φορές πλάκα αλλά πάντα φροντίζω να βρω χρόνο. Και οι φίλοι βέβαια πάντα με στηρίζουν και με καταλαβαίνουν. Τρέχουν και εκείνοι κάποιες φορές μέσα στο δικό μου πρόγραμμα για να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι. Σαν ελεύθερος επαγγελματίας βέβαια έχω περάσει και φάσεις που για μήνες δεν είχα καθόλου δουλειά. Πέρυσι για παράδειγμα, δυο μήνες δεν είχα να κάνω τίποτα και ενώ όλα κυκλοφορούσαν και υπήρχα παντού με κάποιο τρόπο στον καλλιτεχνικό κόσμο, εγώ ήμουν σπίτι μου και κοίταζα το ταβάνι μου.

Πως ήταν εκείνη η περίοδος;

Πολύ δύσκολη. Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που το ζούσα, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν δύσκολα. Πέρυσι εκείνους τους δυο μήνες είχα μόνο δυο συναυλίες με την Έλενα Παπαρίζου και έτυχε να είναι και η περίοδος που οργάνωνα το video clip μου. Καθόμουν λοιπόν όλη μέρα στο σπίτι μου και έστελνα email. Αυτό είναι φρικτό για έναν καλλιτέχνη. Ήμουν πάρα πολύ στεναχωρημένος, πολύ προβληματισμένος. Πίστευα ότι ενδεχομένως να έχει τελειώσει η καριέρα μου, ότι το video clip δε θα βγει ποτέ γιατί δεν το είχα ξανακάνει. Αφού πέρασε όμως το πρώτο διάστημα της στεναχώριας και της μικρής κατάθλιψης συνειδητοποίησα πως έχω χρόνο να βγω και για έναν καφέ με τους φίλους μου.

Έχεις μετανιώσει ποτέ για δουλειά που είπες όχι;

Όχι, ευτυχώς. Το ταλέντο μου θεωρώ πως είναι το ένστικτό μου στη δουλειά. Ίσως μόνο πριν δυο χρόνια που πήγα στην Αμερική μπορώ να πω πως είχα έρθει σε κόντρα με τον εαυτό μου. Ήταν μια σεζόν που είχα δυο προτάσεις για θέατρο στην Ελλάδα και από την άλλη είχα το ταξίδι στην Αμερική. Ακόμη και τώρα, αν και λάτρεψα αυτό το ταξίδι, σκέφτομαι μήπως έπρεπε να το είχα αφήσει για κάποια άλλη στιγμή και να είχα μείνει πίσω για να δουλέψω.

Για τους καλλιτέχνες λένε συνήθως πως είναι πιο ευαίσθητοι, πιο εσωστρεφείς, πιο κυκλοθυμικοί.. Ο Ιάσονας πως είναι;

Είμαι πάρα πολύ ευαίσθητος. Έχω πολύ εθιστικές σχέσεις με τον κόσμο και τα πράγματα. Ίσως αυτό να οφείλεται και στο γεγονός πως μετακομίζαμε συχνά. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι κάθε φορά που τελειώνει μια παράσταση ή μια δουλειά εγώ πέφτω σε ένα μικρό πένθος. Νιώθω ότι κάτι έχει πεθάνει, ζω ένα μικρό δράμα αλλά το ξεπερνάω. Ιδιότροπος νομίζω ότι έχω αρχίσει να γίνομαι σε ορισμένα πράγματα που αφορούν τη δουλειά. Βέβαια δεν λέω ποτέ αυτά που με ενοχλούν αρά έχω μόνιμα εσωτερικευμένα νεύρα και εκνευρίζομαι μόνος μου. Αυτό φυσικά δεν ωφελεί πουθενά. Σχετικά με το αν είμαι εσωστρεφής, αυτό σίγουρα δεν είμαι. Θα έπρεπε, αλλά δεν είμαι. Νομίζω παραείμαι ανοιχτό βιβλίο για τους ανθρώπους. Θα καταλάβεις αμέσως αν είμαι στεναχωρημένος, θα γκρινιάξω άλλωστε σίγουρα, αν είμαι χαρούμενος δε θα το κρύψω λεπτό. Στην έκφραση των συναισθημάτων μου είμαι σαν ένα παιδάκι πέντε χρονών. Σίγουρα η ωριμότητά μου δεν εμφανίζεται σε αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα μου (γέλια).

Ο χώρος της τέχνης είναι αρκετά ανταγωνιστικός. Εσύ έχεις βιώσει ανταγωνισμό από συναδέλφους σου;

Ναι. Και είναι κάτι που έχω βιώσει και από μεγαλύτερους αλλά και από παιδιά της ηλικίας μου. Και στις δυο περιπτώσεις το φοβερό ήταν πως δεν υπήρχε κάτι από το οποίο θα μπορούσαμε να πιαστούμε και να υποπέσουμε σε σύγκριση. Το ένα άτομο ήταν πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία και με πολύ μεγαλύτερη καριέρα οπότε η όποια άσχημη συμπεριφορά ή ο ανταγωνισμός που έδειχνε ήταν άτοπος. Κατανοώ όμως ότι ίσως να είναι οι άμυνες που έχει αναπτύξει ο συγκεκριμένος άνθρωπος για να μπορέσει να επιβιώσει στον χώρο. Στη δεύτερη περίπτωση, τότε που ήμουν και στους «Συμμαθητές» και είχα κερδίσει μια κάποια αναγνωρισιμότητα, ένας συνάδελφος από το θέατρο ενοχλούνταν από αυτό. Σε γενικότερα πλαίσια έχω υπάρξει πολύ τυχερός με τις συνεργασίες μου και όλες τις έχω απολαύσει με τα καλά και τα άσχημα τους.

Μέσα από τη συμμετοχή σου στους «Συμμαθητές» σε έμαθε και περισσότερος κόσμος. Πόσο άλλαξε η ζωή σου μετά από αυτό και πόσο σε έχει επηρεάσει σε προσωπικό επίπεδο;

Eίναι φοβερό αυτό που συνέβη και συμβαίνει ακόμη με τους συμμαθητές. Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια και ακόμη υπάρχει κόσμος που με αναγνωρίζει κόσμος στον δρόμο. Το ότι περνούν τα χρόνια και με θυμούνται παρόλο που δεν είχαν έναν από τους μεγαλύτερους ρόλους είναι πολύ όμορφο. Θέλω εννοείται να είμαι αποδεκτός και αναγνωρίσιμος μέσα από τη δουλειά μου και να δέχομαι όλη αυτή την αγάπη. Βέβαια επειδή έχω και εγώ τα κόμπλεξ μου, και καμιά φορά υπάρχει κόσμος που θα έρθει να μου μιλήσει ή να ζητήσει να βγάλουμε φωτογραφίες, τις μέρες που θα σκέφτομαι ότι είμαι ο χειρότερος καλλιτέχνης που έχει υπάρξει πάνω στον κόσμο και ότι είμαι χάλια αυτό δεν είναι και ότι καλύτερο. Τις υπόλοιπες μέρες που θα βγω από το σπίτι μου και θα νιώθω πολύ καλά, το απολαμβάνω και σκέφτομαι μέσα μου «Μήπως να κάνουμε τους «Συμμαθητές» άλλη μια σεζόν;»

Ένιωσες ποτέ ότι ίσως και να έχεις καβαλήσει το καλάμι;

Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Έχω πάρα πολλές ανασφάλειες γύρω από το πώς μπορεί να είμαι πάνω στη σκηνή που δεν έχω φτάσει ποτέ στο επίπεδο να θεωρώ ότι είμαι τέλειος και ο καλύτερος όλων. Φοβάμαι βέβαια μήπως αυτό συμβεί κάποια στιγμή. Υπάρχουν στιγμές βέβαια που στη δουλειά χρειάζεται να μπεις και να απαιτήσεις πράγματα προκειμένου να κερδίσεις το χώρο σου. Όσες φορές έχει χρειαστεί να απαιτήσω κάτι μετά σκέφτομαι μήπως είμαι όντως ψώνιο αλλά νομίζω ότι απέχω πάρα πολύ από όλο αυτό. Στο μέλλον δεν ξέρω αν γίνω τόσο αναγνωρίσιμος και τόσο πετυχημένος τι θα γίνει αλλά ελπίζω πως δε θα φτάσω ποτέ σε τέτοιο επίπεδο. Δε μου αρέσει να θέτω τον εαυτό μου σε σύγκριση με τους άλλους , καθένας θα κάνει αυτό που πιστεύει και θα κριθεί από τους ειδικούς και το κοινό.

Πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την Τέχνη να μπαίνουν στη διαδικασία πειραματισμού με αυτή. Εσένα σαν Ιάσονα, που έχεις σπουδάσει την Τέχνη σε ενοχλεί αυτό;

Καθόλου. Δε με αφορά. Αν έχεις ταλέντο, το έχεις. Αν όχι, ο χώρος θα σε πετάξει έξω από μόνος τους. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις ανθρώπων που μπορεί να μην έχουν κάποιο ταλέντο αλλά να είναι τόσο έξυπνοι που να κυκλοφορούν σε αυτόν το χώρο με τέτοιο τρόπο που αυτός να σε κρατάει. Το αν κάποια στιγμή μου πάρει κάποιος έναν ρόλο αυτό θα γίνει γιατί εκείνη τη στιγμή είχε κάτι παραπάνω από εμένα. Αν δεν έχει τίποτα μπορεί και να εκνευριστώ αλλά όχι με το άτομο που πήρε τη δουλειά αλλά με εκείνο που του την έδωσε. Ας μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι Χολιγουντιανοί σταρ δεν έχουν σπουδάσει σε κάποιο αντίστοιχο πανεπιστήμιο για να γίνουν αυτό που είναι σήμερα.

Εσύ τον εαυτό σου τον προσδιορίζεις ως performer;

Ναι. Πάντα συνδύαζα το τραγούδι με το χορό και το θέατρο. Δεν έχω δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα σε κάτι ώστε να με προσδιορίσεις ως τραγουδιστή, ηθοποιό ή χορευτή. Είμαι performer και πάνω σε αυτό προσπαθώ να εξελίσσομαι. Στα ελληνικά ξέρω πως δεν υπάρχει αυτή η έννοια. Πολλοί σκηνοθέτες με ρωτάνε τι είναι το πτυχίο που έχω, πολλές φορές και μάλιστα πρόσφατα με ρωτάνε υποτιμητικά πως πήρα την υποτροφία. Είναι περίεργο, το ξέρω αλλά δε θέλω να το αλλάξω.

Ποια είναι η συνεργασία που ξεχωρίζεις;

Έλενα Παπαρίζου. Τελεία.

Αν δεν κάνω λάθος η Έλενα είναι αυτή που σε πήγε και στη δισκογραφική σου

Η Έλενα είναι αυτή που αγαπώ 20 χρόνια. Είναι αυτή που ενώ δεν είχα κάνει κάποιο tour σαν χορευτής με πήρε μαζί της τρεις μήνες. Είναι αυτή που μετά με πήρε να της κάνω φωνητικά και μετά όταν τη ρώτησα αν μπορεί να μου δώσει το τηλέφωνο της δισκογραφικής μου της Minos EMI / Universal, μου απάντησε «Όχι, θα σε πάω εγώ». Είναι αυτή που με συμβούλεψε για το τραγούδι μου, είναι αυτή που είπε πως θέλει να κάνει μαζί μου ντουέτο στα MAD, είναι αυτή που είπε ότι θέλει να είμαι μαζί της στις εμφανίσεις της στο Estate. Είναι αυτός ο απίστευτος άνθρωπος που δε θέλω να σκέφτομαι πως κάποια στιγμή μπορεί να βγει από την καθημερινότητά μου.

Τους προηγούμενους μήνες είδαμε να γράφεται το όνομά σου ανάμεσα σε εκείνα που μπορεί να δούμε στη Eurovision.

Ναι έχει γραφτεί και αυτό και ελπίζω να συνεχίσει να γράφεται μέχρι να πάω. Είναι κάτι που θέλω πολύ να δοκιμάσω. Για μένα η Eurovision είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι. Από το 2001 με την τρίτη θέση των Antique κόλλησα. Το 2017 που βρέθηκα στη σκηνή της Eurovision είδα να πραγματοποιείται ένα από τα όνειρά μου. Ανυπομονώ να έρθει μια μέρα που θα έχω το κατάλληλο τραγούδι και να είμαι πραγματικά έτοιμος για να πάω. Αν πάω όμως σίγουρα δε θα πάω για τα λίγα, είναι όλα ή τίποτα. Δεν θα πάω για την εμπειρία, ο στόχος μου θα είναι συγκεκριμένος.

Αυτή την περίοδο ο Ιάσονας εμφανίζεται στο Estate δίπλα στον Σάκη Ρουβά, την Έλενα Παπαρίζου και τον Στέλιο Ρόκκο ενώ από τς 2 Νοεμβρίου θα βρίσκεται και στην θεατρική παράσταση «Ψαρόσουπα» στο Παλλάς δίπλα στον Φώτη Σεργουλόπουλο, τη Μαριέλλα Σαββίδου και τον Μέμο Μπεγνή.