Ρίτα Αντωνοπούλου: «Δεν είμαι το αγαπημένο παιδί κανενός»!

Έτος 2006. Η Ρίτα Αντωνοπούλου μόλις έχει τελειώσει τη δίχρονη συνεργασία της με τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Σπείρα Σπείρα. «Και τι θα κάνεις τον χειμώνα, Ρίτα;» τη ρωτάει καλός της φίλος. Εκείνη ενθουσιασμένη απαντά: «Θα συνεργαστώ με τον Θάνο Μικρούτσικο». Το παράδοξο είναι ότι μέχρι τότε δεν είχε ανταλλάξει ούτε χειραψία με τον σημαντικό μουσικοσυνθέτη. «Ούτε τη φωνή του στο τηλέφωνο δεν είχα ακούσει. Δεν ξέρω γιατί το είπα. Ίσως για να το πιστέψω κι εγώ βαθιά μέσα μου» λέει στο ραντεβού μας κάπως εξουθενωμένη, αφού

«Φέτος κλείνουμε 13 χρόνια συνεργασίας. Χαίρομαι που το όνομά μου έχει συνδεθεί με αυτόν τον άνθρωπο και το έργο του. Είναι τεράστια τιμή για μένα. Ανέκαθεν ήταν τέτοια η πίστη μου ότι ταιριάζω στη μουσική του που έλεγα “Δεν μπορεί, αν με ακούσει θα το καταλάβει”. Τελικά, εκείνο το καλοκαίρι μάζεψα ό,τι θάρρος είχα και ύστερα από τη διαμεσολάβηση του κοινού μας φίλου Γιάννη Κούτρα τον κάλεσα στο τηλέφωνο και του ζήτησα να γνωριστούμε.

Στην αρχή προσπάθησε να με αποφύγει και μου είπε “Στείλε μου κάτι”. Επέμενα να με ακούσει από κοντά. Μου έδωσε περιθώριο δύο εβδομάδων και η αλήθεια είναι πως με άγχωσε τρομερά, γιατί πριν κλείσει το τηλέφωνο μου είπε “Θέλω να μου ετοιμάσεις τέσσερα τραγούδια με το σκεπτικό ότι με αυτά θα σε διάλεγα ανάμεσα σε 200 άλλους”. Φυσικά, διάλεξα τέσσερα δικά του αλλά όταν βρεθήκαμε στο στούντιο ακούω τo εξής: “Αν σου έλεγα να μην πεις τίποτα από αυτά που έχεις ετοιμάσει, τι θα έλεγες;”».

Τελικά, ποιο τραγούδι είπες εκείνο το απόγευμα;

Εκείνη την ώρα μου ήρθε αυθόρμητα το «Αυτή η νύχτα μένει». Κάθισε στο πιάνο, με άφησε να τραγουδήσω το μισό και ύστερα με σταμάτησε, έπιασε την πίπα του και με αυστηρός ύφος είπε: «Εντάξει, κορίτσι μου, θα συνεργαστούμε».

Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;

Πάγωσα ολόκληρη. Νομίζω δεν είχα συνειδητοποιήσει εκείνη την ώρα ακριβώς τι σήμαινε όλο αυτό για μένα. Έφυγα από το σπίτι του και στον δρόμο δεν μπορούσα να περπατήσω, μου είχαν κοπεί τα πόδια. Σκεφτόμουν «Τώρα άκουσα καλά ή το φαντάστηκα;». Ύστερα φοβόμουν μην αλλάξει γνώμη. Ευτυχώς, πήγαν όλα καλά! Νομίζω ότι αυτό που μας ενώνει περισσότερο μέσα στα χρόνια είναι η κοινή αισθητική, με κάποιον τρόπο «κουμπώνω» σε αυτό που έχει στο μυαλό του. Σίγουρα, υπάρχει χημεία σε αυτή τη συνεργασία.

Είναι καλά στην υγεία του;

Όχι, δεν είναι. Τον καρκίνο δεν τον νικάς εύκολα, στο μόνο που ελπίζεις είναι σε μια σταθερή κατάσταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε φορά περιμένεις τις επόμενες εξετάσεις… Το παλεύει όμως, δεν το βάζει κάτω ψυχολογικά. Έχει αυτή τη δύναμη ως άνθρωπος, από τους πιο δυνατούς χαρακτήρες που έχω γνωρίσει. Ανέκαθεν τον θαύμαζα πολύ. Μετά την περιπέτεια αυτή, ακόμη περισσότερο. Βέβαια, η ψυχούλα του ξέρει τι περνά. Σε εμάς λέει «Τον έχω ήδη νικήσει. Δεν με νοιάζει τι κάνει στο σώμα μου, εγώ δεν τον φοβάμαι».

Με το τραγούδι πώς ασχολήθηκες; Υπήρχε καλλιτεχνική φλέβα στην οικογένεια;

Πλάκα κάνεις; Δεν αντέχεις ούτε λεπτό να τους ακούς να τραγουδάνε, είναι βάρβαρο. Και ακριβώς επειδή δεν είχαν καμιά σχέση με τη μουσική, άργησαν να αντιληφθούν την κλίση μου. Από τα 18, μόλις τελείωσα το σχολείο, τραγουδούσα σε μικρά μαγαζιά. Παράλληλα, σπούδαζα γραφιστική.

Έχεις εργαστεί ως γραφίστρια;

Έκανα την πρακτική μου ως γραφίστρια σε τράπεζα. Περνούσα πολύ δημιουργικά εκεί, από τη βαρεμάρα έμαθα μέχρι τυφλό σύστημα. Δοκιμάστηκα, βέβαια, και σε άλλες δουλειές. Μια περίοδο εργαζόμουν σε site με πωλήσεις.

Αν μιλήσουμε με όρους μάρκετινγκ, θα έλεγες πως τον εαυτό σου, με τα χρόνια, έμαθες να τον «πουλάς»;

Δεν νομίζω! Αν ήξερα να το κάνω αυτό, θα είχα κι άλλες δημόσιες σχέσεις. Δεν θα ήμουν εκτός συστήματος. Εντελώς, όμως. Δεν είμαι το αγαπημένο παιδί κανενός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει κανένας κάτι εναντίον μου.

Τι κόστος έχει αυτό;

Στο τέλος της ημέρας, δεν είμαι τόσο σίγουρη ότι στοιχίζει τελικά. Ίσως μόνο σε πρακτικό επίπεδο. Σε αυτό που λέμε «Να βγάλω περισσότερα χρήματα», «Να παίζω στα ραδιόφωνα», «Να έχω τις γνωριμίες». Από την άλλη, δεν ξέρω αν θα ήθελα να είμαι μέσα σε όλο αυτό. Δεν μου ταιριάζει ως ιδιοσυγκρασία. Δεν είμαι, για παράδειγμα, ο άνθρωπος που θα τρέξει στις πρεμιέρες. Θα προτιμήσω να μείνω στο σπίτι με το παιδί μου.

Παρότι αυτό, ενδεχομένως, μεταφραστεί ως υπεροψία;

Πολύ πιθανό! Το έχω ακούσει δηλαδή: «Η Ρίτα είναι σνομπ; Γιατί δεν μας καταδέχεται;». Αλλά δεν μπορώ να λειτουργήσω με αυτόν τον τρόπο. Να φανταστείς με τον Θάνο Μικρούτσικο γνωριζόμαστε 13 χρόνια και του μιλάω ακόμη στον πληθυντικό. Πρέπει να είμαι η μοναδική συνεργάτης του που το κάνω αυτό. Επίσης, δεν τον έχω πάρει ποτέ στο τηλέφωνο να του πω «Ελάτε σπίτι για φαγητό», σε σημείο που θα είναι λογικό να σκεφτεί ο άνθρωπος «Καλά, αυτή η κοπέλα μια φορά δεν έχει σκεφτεί να μου κάνει το τραπέζι;». Δεν το επιχειρώ, γιατί πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω τον φόβο μην το παρεξηγήσει ο άλλος και νομίσει ότι προσπαθώ να εκμεταλλευτώ τη σχέση μας.

Πιστεύεις ότι το επάγγελμά σου είναι ακόμη αρκετά παρεξηγημένο;

Σίγουρα, και το αντιλαμβάνομαι αυτό όταν πάω σε δημόσιες υπηρεσίες και με ρωτάνε «Επάγγελμα;» και μόλις απαντώ «Τραγουδίστρια», σηκώνουν το κεφάλι με ύφος «Είσαι γνωστή; Σε ξέρω;». Παλιά απέφευγα να το λέω, αισθανόμουν άσχημα. Θυμάμαι μια περίοδο, μόλις είχα ξεκινήσει τη συνεργασία μου με τον Θάνο Μικρούτσικο και έψαχνα για σπίτι. Συνειδητοποίησα, λοιπόν, πως κάθε φορά που δήλωνα στο τηλέφωνο «Τραγουδίστρια», μου απαντούσαν ότι «Το σπίτι έχει ήδη νοικιαστεί, λυπόμαστε». Όταν σταμάτησα να το λέω, βρήκα και σπίτι (γέλια).

Τι άλλα αστεία στιγμιότυπα θυμάσαι;

Προχθές, έπαθα κάτι παρόμοιο σε μια εταιρεία. Μου ζητάει ο υπάλληλος «Όνομα, επώνυμο, επάγγελμα». Τα λέω και ύστερα με κοιτά από πάνω μέχρι κάτω και με ρωτάει «Είστε η γνωστή Ρίτα Αντωνοπούλου; Δεν της μοιάζετε καθόλου». Ή στο σούπερ μάρκετ με πλησιάζει τις προάλλες μια κυρία ενθουσιασμένη και μου λέει «Μοιάζετε πάρα πολύ με τη Ρίτα Αντωνοπούλου, σας το έχουν ξαναπεί;». «Το ξέρω, εγώ είμαι», απάντησα γελώντας.

Η αλήθεια είναι πως λόγω του ρεπερτορίου και των πολιτικών τραγουδιών, όποιος δεν ξέρει πώς είσαι εμφανισιακά νομίζει ότι έχει να κάνει με…

…Κυρία 60 ετών με ταγέρ; (γέλια) Θέλω να σου πω πως το 2007 όταν είδα το εξώφυλλο του δίσκου μας με τον Θάνο Μικρούτσικο με έπιασαν τα κλάματα, γιατί έδειχνα τόσο μεγάλη και σοβαρή που η μαμά μου με παρηγορούσε «Μη στενοχωριέσαι, αγάπη μου, θα πας 45 χρόνων και θα λένε πως δεν άλλαξες καθόλου». Και στην τηλεόραση όποτε εμφανίζομαι οι φίλοι μου μου λένε «Ρίτα, άσ’ το μην ξαναπάς. Σε μεγαλώνει ο φακός». Ύστερα είναι και το ρεπερτόριο. Κουβαλάει από μόνο του μια σοβαρότητα που χρειάζεται να την έχεις για να το υποστηρίξεις. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι στην καθημερινότητά μου δεν είμαι ένας χαλαρός άνθρωπος που πάω από το Μέγαρο Μουσικής μέχρι τα νυχτερινά clubs. Ακούωακαι χορεύω τραγούδια των 80s και τραγουδάω Ρακιντζή!

Στο σπίτι τι μουσική ακούς;

Μόνο ξένο ρεπερτόριο, γιατί αυτό προτιμά η κόρη μου. Είναι 8 χρόνων σήμερα. Επίσης, δεν σου κρύβω ότι με έχουν κουράσει οι «playlist» των ελληνικών ραδιοφώνων.

Τι σε έχει κουράσει;

Παίζουν τα ίδια τραγούδια και πέντε ανθρώπους συνολικά. Από ένα σημείο και μετά, αυτό κουράζει. Θέλεις να ακούσεις κάτι διαφορετικό…

Στα live σου κλαίει περισσότερο το κοινό ή εσύ;

Ο κόσμος… Αλλά δεν είναι κλάμα στεναχώριας, είναι κάτι λυτρωτικό. Είναι τρομερή η σύνδεση. Πολλές φορές κατεβαίνω κάτω για να πούμε παρέα ένα τραγούδι από το μικρόφωνο. Και το κλάμα τρέχει. Γιατί είναι η ανθρώπινη επαφή, τα μάτια που θα κοιτάξω και θα με κοιτάξουν, ο τρόπος που εκείνη την ώρα θα επικοινωνήσουμε…

Είσαι περήφανη για ό,τι έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής;

Είμαι περήφανη γιατί δεν έκανα εκπτώσεις. Όταν αγαπάς κάτι, δεν μπορείς να το φτύσεις ή να το προδώσεις. Αν έκανα οτιδήποτε που δεν εξέφραζε την ψυχή μου, θα πρόδιδα εμένα. Έτσι το αισθάνομαι. Νιώθω ότι κέρδισα τον κόσμο, αλλά, πρωτίστως, κέρδισα εμένα. Έμεινα πιστή σε αυτό που νιώθω μέσα μου. Σε αυτό που ακόμη με καίει…

Και φαντάζομαι ότι δεν έχεις λύσει το βιοποριστικό σου πρόβλημα από αυτή τη δουλειά…

Όχι, αλλά καταφέρνω να ζω αξιοπρεπώς και αποκλειστικά από αυτή. Δηλαδή, και κάποια μαθήματα που κάνω στο ωδείο έχουν πάλι σχέση με το τραγούδι. Από αυτό ζούμε εγώ και το παιδί μου. Και ξέρω ότι δεν θα γίνω πλούσια από αυτή τη δουλειά –εδώ κυνηγούν να μας πάρουν κι αυτά τα λίγα που έχουμε–, αλλά το κάνω με την ψυχή μου. Και στο τέλος της μέρας αυτό έχει σημασία!

Η επόμενη μεγάλη προσωπική της συναυλία θα είναι στις 9 Ιουλίου στον Κήπο του Μεγάρου. Στο πιάνο ο Θοδωρής Οικονόμου. Ύστερα θα συνεχίσει τις καλοκαιρινές της εμφανίσεις ανά την Ελλάδα.