Ευσεβείς πόθοι το...μέτωπο εναντίον του Ολυμπιακού

Σε επίπεδο ευσεβών πόθων κινείται η προβαλλόμενη από χθες στον Τύπο ( ή μάλλον σε συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου ) πρόθεση δημιουργίας «συμμαχίας» ή … «συνασπισμού» των ηγετών του Παναθηναϊκού ( Γιάννης Αλαφούζος ) ΑΕΚ ( Δημ. Μελισσανίδης ) και ΠΑΟΚ ( Ιβάν Σαββίδης ) σε κοινό μέτωπο εναντίον του Ολυμπιακού.

Τέτοιο

πράγμα δεν υπήρξε, δεν υπάρχει, αλλά και δεν μπορεί να υπάρξει, λόγω προφανών ανισοτήτων μεταξύ προσώπων και καταστάσεων.

Πρώτη ανισότητα, η μεταξύ Σαββίδη και Αλαφούζου : Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, έχει ήδη δηλώσει κατηγορηματικά ότι «είμαι επενδυτής πού βάζει λεφτά και όχι λόγια, άρα δεν έχω καμία δουλειά και σχέση με τους κατά φαντασίαν επενδυτές». Την δήλωση αυτή, είχε κάνει σε πρόσωπα του στενού του περιβάλλοντος, ενοχλημένος σφόδρα με την πολιτική του ΣΚΑΪ, καναλιού του κ. Αλαφούζου, πού θεωρούσε εναντίον των συμφερόντων της ομάδας του.

Αλλωστε, παρόμοια συνάντηση μεταξύ των δύο, στη Θεσσαλονίκη, είχε γίνει και πέρυσι, χωρίς να υπάρξει καμία συνέχεια στις επαφές τους. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί, αν ληφθεί υπ’ όψιν το … «αποτέλεσμα» της χθεσινής συνάντησής τους στη σουϊτα του γηπέδου Τούμπας : «Θα … υπάρξει συνέχεια των επαφών», ήταν το γενικό και αόριστο επιστέγασμα της συναντήσεως των δύο.

Δεύτερη ανισότητα, η θέση της ΑΕΚ σήμερα και η θέση του κ. Μελισσανίδη σ’ αυτή. Η ΑΕΚ είναι ομάδα Γ’ Εθνικής, πού αγωνίζεται στο οικείο πρωτάθλημα. Με όλους τους οιωνούς άριστους, η επιστροφή της στη Σούπερ λίγκα αναμένεται για την αγωνιστική περίοδο 2015 – 2016, δηλαδή μετά από δύο χρόνια. Μέχρι τότε, η ΑΕΚ ( και φυσικά μαζί της ο κ. Μελισσανίδης, πού ακόμα δεν έχει ούτε ο ίδιος ξεκαθαρίσει ποιος ακριβώς είναι ο διοικητικός του ρόλος ) δεν θα βρίσκεται μαζί με τις άλλες δύο ΠΑΕ στο ίδιο κέντρο αποφάσεων, δλδ. στη Σούπερ Λίγκα. Θα ανήκει στην ΕΠΟ φέτος και στην Φούτμπολ Λίγκ του χρόνου.

Βεβαίως, δεν αμφιβάλλει κανείς ότι στόχος και σκοπός του μικρομέτοχου του ΟΠΑΠ είναι να αποδομήσει τον Ολυμπιακό ακριβώς στη διοικητική του ισχύ. Ξέρει όμως καλά, ότι η χειρότερη μέθοδος για να επιτύχει κάτι τέτοιο, είναι να … συμμαχήσει με τον Αλαφούζο ! Και είναι αρκετά έξυπνος, για να μην πέσει σε τέτοια παγίδα.

Η συνάντηση Μελισσανίδη – Ιβάν Σαββίδη, πού έγινε την περασμένη εβδομάδα, δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο και τα μελλούμενα, λόγω ακριβώς των δύο κατηγοριών πού χωρίζουν τις ομάδες τους. Ηταν ία συνάντηση στο πλαίσιο και κατά τη διάρκεια του 9ου Φεστιβάλ … Ποντιακού χορού ! Και θα ήταν βεβαίως τουλάχιστον ασόβαρο να υποστηρίξει κανείς ότι κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου «χάπενινγκ», συζητήθηκαν θέματα «πρωτοβουλιών» πού «πρέπει να αναληφθούν» για την … «ανταγωνιστικότητα, ισονομία και αναβάθμιση του πρωταθλήματος» .

Δεν υπάρχει λοιπόν καμία απολύτως συμφωνία, ούτε και σύμπτωση απόψεων μεταξύ των τριών, ή έστω των δύο εξ αυτών, κάτι πού θα οδηγούσε στο συμπέρασμα το οποίο άστοχα και λανθασμένα προβάλλεται, ότι αποφασίστηκε η δημιουργία μετώπου πού θα σταθεί απέναντι από τον Ολυμπιακό.

Αν συνέβαινε βεβαίως κάτι τέτοιο, δεν θα φαινόταν από τις συναντήσεις των μεγαλομετόχων και ιδιοκτητών, αλλά από τις ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ στη Σούπερ Λίγκα, όπου κατά κανόνα, ο Παναθηναϊκός μένει μόνος του απέναντι στους υπόλοιπους ΔΕΚΑΕΠΤΑ.

Φυσικά, για επικοινωνιακούς κυρίως λόγους αντίδρασης, μπορεί ο ΠΑΟΚ διά των εκπροσώπων του ενίοτε να παίρνει και θέσεις διαφορετικές από αυτές πού υποστηρίζει ο Ολυμπιακός. Ατό όλμως επ’ ουδενί σημαίνει ότι … «συμβαδίζει» ( ή … «συμπάσχει» ) με τον Παναθηναϊκό.

Τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών στη Σούπερ Λίγκα, όπου και λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις, μπορεί να είναι και 16 – 2. Πολύ σπάνια και σε εξαιρετικές περιπτώσεις, άντε να γίνουν και 15-3, όπου ο τρίτος της «παρέας» ΠΑΟ – ΠΑΟΚ θα είναι ο κ. Βελής του Απόλλωνα Αθηνών. Παραπέρα όμως, απλά, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να πάει και αυτό, θα αποδειχθεί περίτρανα στη συνεδρίαση του ΔΣ της Σούπερ Λίγκας της ερχόμενης Παρασκευής, όπου θα συζητηθούν πολύ σοβαρά θέματα, μεταξύ των οποίων και αυτό της ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΟΥΣ χρηματοδότησης του Παναθηναϊκού από την Περιφέρεια του κ. Σγουρού, «για τα … έργα ανάπλασης της Λεωφόρου». Αλλά αυτή είναι μία πολύ «πονεμένη» ιστορία για την οποία θα πρέπει να επανέλθουμε.