Καψώνια

«Τελειώσαμε με το γόπινγκ; Πάρε τώρα και 30 κάμψεις!». Το. ανατριχιαστικό παράγγελμα-κογιονάρισμα κάθε καθωσπρέπει επιλοχία είναι βέβαιο ότι θα σ' το διηγηθεί πάνω-κάτω με τον ίδιο τρόπο όποιος έχει υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Την κανονική εννοώ, όχι εκείνη για την οποία μιλούν ορισμένοι φυγόστρατοι χρυσαυγίτες, που αποφάσισαν στα γεράματα να φορέσουν τα παντελόνια παραλλαγής στα τάγματα εφόδου.

Ασχημο πράγμα το καψώνι. Ιδιαίτερα όταν νομίζεις ότι «καθάρισες» με την αποστολή σου. Στο οικονομικό επιτελείο το βιώνουν καλά τις τελευταίες μέρες. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο Ολι Ρεν

και ο Ασμουσεν αποφάσισαν να υποδυθούν τον ρόλο του επιλοχία. Αν στο προαναφερθέν παράγγελμα όπου «γόπινγκ» (σαρωτικός καθαρισμός στρατοπέδου από αποτσίγαρα και λοιπά μικροαπορρίμματα) βάλετε «δημοσιονομική προσαρμογή» (ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων και υπερφορολόγηση) κι όπου «κάμψεις» βάλετε «νέα μέτρα», αυτομάτως έχουμε συνεννοηθεί.

Μεγάλο πρόβλημα τα καψώνια. Είναι γεγονός. Αν, μάλιστα, πέσεις πάνω σε στραβόξυλα, προκαλούν και αυτοκαταστροφικές επιπτώσεις. Στον Στρατό, για παράδειγμα, βαριέσαι να πλύνεις τα ρούχα σου και αρπάζεις κάθε λογής μικρόβιο. Στην πολιτική βαριέσαι να ασχοληθείς με την καθημερινότητα των ανθρώπων και αρπάζεις κάθε λογής αγανάκτηση.

Τελευταίο παράδειγμα; Οι μνημειώδεις επεξεργασίες για την καταβολή του επιδόματος θέρμανσης. Και η ακόμα πιο μνημειώδης απόφαση για τα υλικά που πρέπει να καίμε σε σόμπες, τζάκια και καυστήρες. Στην πρώτη περίπτωση: Δεν αρκούσε που έφθασαν να οριστικοποιήσουν τις αποφάσεις τους στο «και πέντε» της έναρξης διάθεσης του πετρελαίου, ύστερα μάλιστα από ασφυκτικές πιέσεις των βουλευτών της συμπολίτευσης. Δεν αρκούσε που για άλλη μία φορά έκαναν τα εύκολα-δύσκολα με την ηλεκτρονική διαδικασία χορήγησης του επιδόματος. Δεν σχεδίασαν καν την πλατφόρμα εφαρμογής του όλου εγχειρήματος στο Διαδίκτυο, με αποτέλεσμα τώρα να τρέχουν και να μη φτάνουν. Και ταυτόχρονα να παραπέμπουν τις προκαταβολές για το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου και βλέπουμε.

Στη δεύτερη περίπτωση δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά πράγματα. Αρκεί που αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν το νέφος της αιθαλομίχλης και την περσινή εφιαλτική εμπειρία με μια υπουργική απόφαση. Λες κι αυτός που δεν έχει χρήματα να κάψει στο τζάκι και τη σόμπα τα. νόμιμα υλικά δεν θα ξαναρίξει τις μελαμίνες, τα χαλασμένα έπιπλα και ό,τι άλλο καίγεται. Μάλλον κάτι δεν έχουν καταλάβει καλά στο οικονομικό επιτελείο, ζαλισμένοι από τα καψώνια της τρόικας.

Κυρίως, φαίνεται ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι, εν αντιθέσει με τον Στρατό, το καψώνι στην κοινωνία δεν μπορεί να είναι μεταδοτικό. Ιδιαίτερα όταν έχεις την εμπειρία μιας βραχύβιας έστω, αλλά δύσκολης θητείας. Τον περασμένο χειμώνα το θέμα της θέρμανσης προκάλεσε αναρίθμητους καθημερινούς μικρούς «εμφύλιους» σε πολυκατοικίες και οικογένειες. Το χειρότερο, όμως, ήταν ότι κόσμος πολύς ξεπάγιασε λόγω κακού σχεδιασμού. Το τελευταίο που χρειάζεται η κοινωνία είναι ακόμα ένα ίδιο καψώνι. Γιατί τότε θα αναλάβει εκείνη τον ρόλο του επιλοχία. Και οι Ρεν-Ασμουσεν θα μοιάζουν μπροστά της με φοβισμένους νεοσύλλεκτους.