Λάτρεψα τη συλλογή της Phoebe Philo, μέχρι που είδα τις τιμές (και την έλλειψη συμπερίληψης)

Είμαι άνθρωπος που μεγάλωσε στα 2000s και η μόδα με τράβηξε από μικρή ηλικία. Το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να είναι η καλύτερη εκδοχή του μέσα από τα ρούχα που φοράει, ήταν πάντα ένα από τα πράγματα που με έλκυαν στη μόδα. Ο θαυμάσιος χώρος της μόδας, αυτός ο άθραυστος, που δεν τον αγγίζει τίποτα και που κάνει τη ζωή να δείχνει τέλεια, ήταν το μήνυμα που για πολλά χρόνια υπήρχε, δημιουργώντας τελικά ένα σωρό κακά πρότυπα. Η έλλειψη ευαισθησίας που δεν σου επέτρεπε να συνδεθείς και κυρίως, να «τσαλακωθείς», είναι ένας από τους λόγους που πολλές γυναίκες, ακόμα και σήμερα, αντιμετωπίζουν τόσο αυστηρά τον εαυτό τους, ακόμα και για τα αυτονόητα. Ακόμα κι αν γερνάς ή αν το σώμα σου (φυσιολογικά) αλλάζει, ανά τα χρόνια. Όλα αυτά δεν επιτρέπονταν τότε στον χώρο της μόδας, ένα «μοτίβο» το οποίο συνεχίζει να ακολουθεί και ένα μήνυμα που δεν σταματάει να προμοτάρει.