Λόρα Τζέιν Γκρέις: Η κορυφαία μορφή της αμερικανικής ροκ για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μουσικός, υποψήφια για Εmmy, συγγραφέας, ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβίστρια, η Laura Jane Grace έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον νέο της δίσκο «Dysphoria Hoodie» στο -1 της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για μια ανατρεπτική συναυλία με πανκ πολιτικό λόγο και απελευθερωτική ροκ. To Σάββατο 13 Ιανουαρίου, το STAGES A/LIVE μας προσκαλεί σε μια μοναδική live

Ηγετική φυσιογνωμία της σύγχρονης ροκ σκηνής, τόσο με την προσωπική της καριέρα όσο και ως επικεφαλής της μπάντας Against Me! την οποία ίδρυσε στην πόλη Νέιπλς της Φλόριντα στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η Laura Jane Grace συνεργάζεται και πάλι με τη Στέγη. Πριν λίγους μήνες την ακούσαμε στα «Τείχη» του Χρήστου Σαρρή, την ταινία μικρού μήκους που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο φεστιβάλ “Archive of Desire” στη Νέα Υόρκη, να τραγουδά συγκλονιστικά, εμπνευσμένη από το ομότιτλο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη.

Δύο χρόνια μετά το “At War With the Silverfish”, το νέο της άλμπουμ, είναι μια ωδή για τη δυσφορία φύλου και τα φούτερ. To νέο single της αποτελεί έναν φόρο τιμής στη βαμβακερή πανοπλία που την προστατεύει από τον έξω κόσμο: τα oversized φούτερ με κουκούλα. 

Η Laura Jane Grace εξηγεί: «Πρόκειται για ένα τραγούδι σχετικά με τη δυσφορία φύλου και το αγαπημένο σου φούτερ με κουκούλα. Είναι το φούτερ που φοράς όταν αισθάνεσαι άσχημα και σε καταλαμβάνει η δυσφορία και δεν θέλεις οι άλλοι να μαντέψουν το φύλο σου. Θέλεις να κρύψεις τον σωματότυπό σου, να κρύψεις το κεφάλι σου, να εξαφανιστείς, όσο αυτό είναι δυνατόν. Να τυλίξεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό, όπου κι αν πηγαίνεις, σαν να χώνεσαι σε μια κουβέρτα. Να κάνεις τη σάρκα σου να γίνει βαμβάκι. Αστραπιαία προστασία από τον έξω κόσμο. Το δικό μου φούτερ δυσφορίας τυχαίνει να είναι ένα Adidas, οπότε, πράγματι, αυτό το τραγούδι είναι απλώς ένας φόρος τιμής στο αγαπημένο μου φούτερ Adidas».

Το 2012, η αποκάλυψη της φυλομετάβασής της στο περιοδικό «Rolling Stone» ήταν μια καθοριστική στιγμή στην πορεία της, καθώς έφερε ένα σημαντικό θέμα στο προσκήνιο, συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση για τα ζητήματα του φύλου και της ταυτότητας στον κόσμο της μουσικής. Δύο χρόνια μετά κυκλοφόρησε ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της, το «Transgender Dysphoria Blues», μια δημιουργική κατάθεση με μεγάλη σημασία, καθοριστική για μια ολόκληρη γενιά, αλλά και ο πιο καταξιωμένος δίσκος των Against Me! μέχρι σήμερα.

Όσο για την μπάντα της, έχει δημιουργήσει μια πολύ ιδιαίτερη και πολιτικοποιημένη μουσική, που ενσωματώνει διάφορες επιρροές και στοιχεία από ποικίλα μουσικά είδη. Η σκληρή κριτική που ασκούν μέσω των στίχων τους αντικατοπτρίζει τον αγώνα τους για την ατομική και κοινωνική ελευθερία και την αντίστασή τους απέναντι στην κοινωνική αδικία.

Η μουσική της Λόρα Τζέιν Γκρέις είναι αναμφίβολα πολιτική. «Αρχικά με τράβηξαν το πανκ και ο αναρχισμός, γιατί τα έβλεπα ως μέσα για να κάνω μια θετική αλλαγή, όπου όλοι θα ήταν ίσοι μεταξύ τους. Ενώ υπήρχαν άνθρωποι της συγκεκριμένης σκηνής που υποστήριζαν αυτές τις αξίες, όσο περισσότερους πανκ καλλιτέχνες συναναστρεφόμουν, τόσο παραπάνω συνειδητοποιούσα ότι οι πιο πολλοί από αυτούς ήταν προνομιούχα λευκά παιδιά που εκμεταλλεύονταν αυτόν τον ιδεαλισμό».

Το 2016 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «TRANNY: Confessions of Punk Rock’s Most Infamous Anarchist Sellout» (Εξομολογήσεις της πιο περιβόητης αναρχικής ξεπουλημένης του πανκ ροκ).

Το βιβλίο, γραμμένο από κοινού με τον δημοσιογράφο Dan Ozzi, ανακηρύχτηκε ανάμεσα στα «100 κορυφαία μουσικά βιβλία όλων των εποχών» από το περιοδικό Billboard, ενώ το Harper’s Bazaar έγραψε ότι «καθιερώνει την Γκρέις ως τρανς σύμβολο και ηρωίδα της σύγχρονης λογοτεχνίας». Επίσης, παρουσιάστηκε σε μεγάλης θεαματικότητας αμερικανικές τηλεοπτικές εκπομπές, όπως στο Late Night με τον Seth Meyers ή στο The Daily Show με τον Trevor Noah, ο οποίος το αποκάλεσε «μια πραγματικά συναρπαστική αφήγηση και μια όμορφη εξερεύνηση του τι είναι ένα ανθρώπινο ον».

Τα τελευταία χρόνια, η Λόρα Τζέιν Γκρέις κυκλοφορεί σόλο άλμπουμ, ενίοτε με το νέο σχήμα της, Laura Jane Grace & the Devouring Mothers, το οποίο περιλαμβάνει επίσης τον Atom Willard, ντράμερ των Against Me!, και τον μηχανικό ήχου Marc Hudson. Στους δίσκους της, “Bought to Rot” (2018), “Stay Alive” (2020) και “At War with the Silverfish” (2021), συνεχίζει να συγκεντρώνει όλους τους μύχιους φόβους, την οργή και την αγωνία της και να τους απελευθερώνει, σαν μια βόμβα μολότοφ που εκσφενδονίζεται στην άβυσσο.

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024

Στο -1 της Στέγης, 21:00

Η προπώληση έχει αρχίσει. 

Εισιτήρια

Κανονικό: 20 €

Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 16 €

Παρέα 10+ άτομα: 14 €

Κάτοικος Γειτονιάς*: 7 €

Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 €

Συνοδός ΑμεA: 10 €. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Τίλντα Σουίντον: Ο Παζολίνι ήταν ένα ανελέητα ζωντανό και μοντέρνο πνεύμα, ένας ποιητής

Νέες ταινίες: Από τον παραμυθένιο «Γουόνκα» στη συγκλονιστική «Ζώνη Ενδιαφέροντος»

Χαιρώνεια, 2 Αυγούστου 338 π.Χ: Μια έκθεση για τη μέρα που έφερε στο προσκήνιο τον Μ. Αλέξανδρο