Πώς αντιμετωπίζονται οι όζοι θυρεοειδούς;

Γράφει η Προκοπίου Μαρία, Ενδοκρινολόγος και συνεργάτιδα του doctoranytime.gr

Οι όζοι του θυρεοειδούς είναι ένα κοινό κλινικό πρόβλημα. Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συχνότητα εμφάνισης ενός ψηλαφητού όζου του θυρεοειδούς είναι περίπου 5% στις γυναίκες και 1% σε άνδρες που ζουν σε ιώδιο-επαρκή μέρη του κόσμου, ενώ υπερηχογραφικά όζοι διαγιγνώσκονται σε ποσοστά από 19-68% με μεγαλύτερη συχνότητα σε γυναίκες και ηλικιωμένους. Η κλινική σημασία των όζων έγκειται στον αποκλεισμό μιας

κακοήθειας, που μπορεί να εμφανίζεται σε ποσοστό 7-15% ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, το ιστορικό έκθεσης σε ακτινοβολία, το οικογενειακό ιστορικό και άλλους παράγοντες.

Πώς θα καταλάβω αν έχω όζους;

Οι όζοι του θυρεοειδούς αποτελούν τυχαίο εύρημα συνήθως μετά από κάποιο υπέρηχο ή αξονική. Αποτελούν διογκώσεις του αδένα, συμπαγείς, κυστικές ή μικτές. Το 50% των ενηλίκων μπορεί να έχει όζους. Η πιθανότητα εμφάνισης όζων αυξάνεται σε ασθενείς που έλαβαν ακτινοβολία για θεραπευτικούς λόγους στον λαιμό και τον τράχηλο. Ο ασθενής ο ίδιος μπορεί να πιάσει ή να δει στον καθρέφτη μια διόγκωση στον λαιμό του. Ο όζος είναι συνήθως ασυμπτωματικός, ενώ αν είναι μεγάλος μπορεί να προκαλέσει αίσθημα πίεσης στο λαιμό. Συμπτώματα που θα πρέπει να μας ανησυχήσουν αποτελεί μια γρήγορη αύξηση στο μέγεθος του όζου, αλλαγή στη φωνή ή δυσκολία στην κατάποση, πρησμένοι λεμφαδένες στο λαιμό.

Η αρχική αξιολόγηση ενός ασθενούς με όζο περιλαμβάνει τη λήψη ενός καλού ιστορικού, την ψηλάφηση του ασθενούς, ένα πλήρη ορμονικό και υπερηχογραφικό έλεγχο. Ανάλογα με τα αποτελέσματα του εργαστηριακού ελέγχου ο ασθενής πιθανά να είναι υποθυρεοειδικός, υπερθυρεοειδικός ή ευθυρεοειδικός.

Στον ευθυρεοειδικό ασθενή, η παρακολούθηση των όζων γίνεται με υπέρηχο. Ο ενδοκρινολόγος σας ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του όζου στον υπέρηχο και το μέγεθός του, πιθανά να σας συστήσει τον περαιτέρω έλεγχο με βιοψία δια λεπτής βελόνης υπό υπερηχογραφικό έλεγχο. Αν η βιοψία είναι ενδεικτική κακοήθειας, τότε συστήνεται αφαίρεση του θυροειδούς. Αφαίρεση μπορεί επίσης να συστηθεί όταν ένας όζος είναι μεγάλος (>3εκ), όταν προκαλεί πιεστικά συμπτώματα, όταν μεγαλώνει πολύ γρήγορα, όταν ένας κυστικός όζος μαζεύει συνέχεια υγρό και χρειάζεται επανειλημμένα παρακέντηση και όταν υπάρχουν πολλαπλοί μεγάλοι όζοι. Ο ευθυρεοειδικός ασθενής δε χρειάζεται να λάβει αγωγή.

Ο υποθυρεοειδικός ασθενής εκτός από την παρακολούθηση των όζων που θα γίνει όπως περιγράφεται παραπάνω, θα πρέπει να λάβει αγωγή, ώστε να γίνει ευθυρεοειδικός.

Ο ασθενής που διαγιγνώσκεται με υπερθυρεοειδισμό, θα πρέπει να αξιολογηθεί περαιτέρω και με σπινθηρογράφημα. Ανάλογα με τα ευρήματα της εξέτασης (ψυχρός ή θερμός όζος) ο ασθενής θα πρέπει να λάβει αντιθυρεοειδική θεραπεία και να πραγματοποιηθεί ή όχι παρακέντηση δια λεπτής βελόνης, αντίστοιχα.

Η παρακολούθηση σε κάθε περίπτωση ενός μονήρους όζου ή μιας πολυοζώδους βρογχοκήλης θα πρέπει να γίνεται ανάλογα με την ηλικία, την υπερηχογραφική μορφολογία και το μέγεθος των όζων, το αποτέλεσμα των λοιπών εξετάσεων και της παρακέντησης του θυρεοειδούς.

The post Πώς αντιμετωπίζονται οι όζοι θυρεοειδούς; appeared first on Doctoranytime Blog.