H Ευρώπη και οι «πονηρές» κινήσεις Ερντογάν στις διεθνείς εξελίξεις

Αν και ένα μεγάλο μέρος των κρατών-μελών της Ε.Ε τάσσονται κατά της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρώπη, εντούτοις αναγνωρίζουν το ρόλο που επιχειρεί ο κ. Ερντογάν να διαδραματίσει στις διεθνείς εξελίξεις.

«Die Türkei ist für Europa zentral», (H Τουρκία είναι κεντρικής σημασίας χώρα για την Ευρώπη) έγραψε πρόσφατα η αυστριακή Der Standard, περιγράφοντας το πως βλέπει η ηγεσία της χώρας τις διμερείς, αλλά και τις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Άγκυρα.

Η τουρκική διπλωματία συνηθίζει εδώ και χρόνια να πατάει σε δύο βάρκες. Από τη μία πλευρά συντάσσεται με τη Δύση και το ΝΑΤΟ γιατί αυτό την συμφέρει γεωστρατηγικά, ενώ από την άλλη, διατηρεί ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τον Πούτιν και εμφανίζεται ως η προστάτιδα δύναμη των απανταχού μουσουλμάνων.

Η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει στην παρούσα φάση δύο μεγάλες πολεμικές κρίσεις. Την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και πλέον την ανάφλεξη της σύγκρουσης στο Ισραήλ και πιθανόν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Αμφότερες οι περιπτώσεις προκαλούν ανασφάλεια, ανησυχία, ενώ στις ΗΠΑ, στον ΟΗΕ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σημάνει συναγερμός.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και οι σύμμαχοι βρίσκονται πλέον σε εγρήγορση και ετοιμότητα για παν ενδεχόμενο, εμφανίζεται εκ νέου ο κ. Ερντογάν, επιχειρώντας να διαδραματίσει ένα διαμεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη, είτε να ασκήσει την επιρροή του στους αδερφούς μουσουλμάνους, εν προκειμένω στους Παλαιστίνιους.

Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, ο Τούρκος Προέδρος υποδέχτηκε στην Άγκυρα τον Αυστριακό Καγκελάριο Καρλ Νεχάμερ, με τον οποίο είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει για όλες τις τρέχουσες εξελίξεις στη Λωρίδα της Γάζας και στην Ουκρανία.

Η αυστριακή πλευρά αναγνωρίζει τη δυνατότητα που έχει η Τουρκία να παίζει έναν πολυσχιδή διπλωματικό ρόλο ως διαμεσολαβητής μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών, δηλαδή της Ρωσίας και της Ουκρανίας, ενώ εκτιμά πως μπορεί να μεσολαβήσει, προκειμένου να απελευθερωθούν οι όμηροι που κρατά η Χαμάς.

Η ιστορία έχει αποδείξει πως η Άγκυρα ξέρει να ελίσσεται στη διπλωματική σκακιέρα και να διεκδικεί στο μέγιστο βαθμό το καλύτερο για τα συμφέροντα της. Όπως συμβαίνει επί χρόνια στο μεταναστευτικό, όπου η τουρκική πολιτική φροντίζει να το εργαλειοποιεί, προκειμένου να έχει οφέλη σε άλλα πεδία της εφαρμοσμένης πολιτικής. Έχει και ακόμη ένα πλεονέκτημα για να επηρεάζει τις εξελίξεις, αλλά και τις εκλογικές διαδικασίες, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή τις πολυάριθμες τουρκικές κοινότητες στη Γερμανία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία και αλλού.

Μπορεί η Τουρκία να βρίσκεται μακριά από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά κανείς στις Βρυξέλλες δεν δείχνει διατεθειμένος να την αγνοήσει ως παίκτη που μπορεί να αφήσει το αποτύπωμα του στο διεθνές status quo.

Αν και σε επίπεδο εξοπλισμών βρίσκεται πίσω, εντούτοις στη διπλωματία παραμένει υπολογίσιμη δύναμη κι αυτό αφορά όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά πολύ περισσότερο την Ελλάδα που έχει επενδύσει σε στρατηγικές συμμαχίες το τελευταίο διάστημα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κοντολογίς, κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τον κ. Ερντογάν, ο οποίος βγήκε πανίσχυρος από την τελευταία εκλογική μάχη στη χώρα του και συνεχίζει στη βάση ενός ξεκάθαρου πολιτικού αφηγήματος για ισχυρή Τουρκία.