Ακυκλοφόρητες μαρτυρίες για το Πολυτεχνείο στο Dnews: Τη μία μέρα διαδηλωτής την άλλη φρουρός

«Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού… Ποιος τη σταματάει, ποιος τη σταματάει». Ξημερώνει 16 Νοεμβρίου 1973. Η ώρα ζυγώνει, ο κόσμος κατακλύζει το Πολυτεχνείο.

Οι δρόμοι κλείνουν, οι πόρτες παραμένουν ανοιχτές μέχρι το βράδυ, ο Στρατός σε θέσεις μάχης απέναντι στους χιλιάδες άμαχους. Ένας έφεδρος ανθυπολοχαγός, ο ηθοποιός Αλέξης Μαρτζούκος την προηγούμενη μέρα ήταν μέσα ενώνοντας τη φωνή του με τους άλλους ενάντια στο καθεστώς. Την ιστορία του παρουσιάζουν σήμερα το Dnews.

Το χιούμορ, δηλωτικό της καλλιέργειας του, δεν έλειψε ποτέ από τον Αλ. Μαρτζούκο τον οποίο τα Dnews συνάντησαν στο περιθώριο συγκέντρωσης διαμαρτυρίας του ΣΕΗ (Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών) στο υπ. Πολιτισμού. Κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον Ηρακλή Λογοθέτη (σς τον οποία παρουσιάσαμε την Τρίτη) κι η κουβέντα ανάβει.

«Στις 15 Νοεμβρίου μπαίνουμε στο Πολυτεχνείο. Είχα πάρει άδεια μερικών 24ωρων από τη μονάδα μου στην Αυλώνα όπου υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και κατέβηκα κάτω για να συμμετάσχω ενεργά στο κίνημα. Φορούσα πολιτικά, κάποιοι φαντάροι όμως είχαν έλθει με τη στολή. Το ίδιο απόγευμα ακούμε στο ραδιόφωνο ότι μας ανακαλούν στην υπηρεσία. Δεν μπορούσα να μη γυρίσω αφού ούτως ή άλλως είχα δυσμενώς μετατεθεί εκεί από τα Γιάννενα. Φεύγουμε γρήγορα και όταν επιστρέφω στο στρατόπεδο με στέλνουν εκτάκτως πάλι πίσω, ως εξωτερική φρουρά στην Πατησίων. Πρωί – πρωί λοιπόν εμφανίζομαι στην κύρια είσοδο του Πολυτεχνείου ως στρατιωτικός! Φυσικά όσοι με είδαν με αναγνώρισαν και υποψιάστηκαν τα χειρότερα αφού ήδη – όπως φημολογούνταν – τα τανκς έπαιρναν θέσεις μυστικά εκεί κοντά». Το πρόσωπο του φωτίζει και το γέλιο του ετοιμάζεται να ξεχυθεί. «Ειδοποιούσα όσους περισσότερους μπορούσα. Κάποια στιγμή επιδίωξα να πλησιάσω μια φίλη που την προηγούμενη ήμασταν μαζί στη συνέλευση. Δεν με αναγνώρισε κι έτρεξε φοβούμενη μήπως τη συλλάβω.

Της φώναζα ενώπιον των αξιωματικών: «Αλίκη, Αλίκη, πού πας; Στάσου, ο Αλέξης είμαι…». Με τα πολλά γύρισε κι ενώ εμείς αστειευόμασταν, η Ασφάλεια..,. έγραφε». Ούτε συνελήφθη, ούτε φυλακίστηκε αλλά μέχρι να απολυθεί τράβηξε τα μύρια όσα. Κομπιάζει, δεν θέλει να τα μοιραστεί. Κι εκεί παρεμβαίνει ο Η. Λογοθέτης: « Επειδή ήξερε ότι όσο και να μας βασάνιζαν δεν θα μιλούσαμε, έτσι μπαινόβγαινε στα σπίτια μας χωρίς να τον παρακολουθούν, μετέφερε στις μανάδες μας όσα μάθαινε για μας κι άλλαζε επιδέξια τα εξώφυλλα των βιβλίων ώστε να περνούν από τη λογοκρισία στην πύλη και να τα διαβάζουμε».