Στο τραπέζι η αναβίωση της ιταλικής πυρηνικής βιομηχανίας

Μια ομάδα εργασίας που θα εξετάσει την επανεκκίνηση ενός πυρηνικού προγράμματος θα συνεδριάσει μέσα στον Σεπτέμβριο.

Η ιταλική κυβέρνηση θέλει να επαναφέρει την πυρηνική ενέργεια στη χώρα, σύμφωνα με ένα σχέδιο που ανακοίνωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος, Gilberto Pichetto Fratin, ο οποίος θα συναντηθεί με τους ενεργειακούς φορείς στις 21 Σεπτεμβρίου, γράφει το Nature.

Το ιταλικό πυρηνικό πρόγραμμα ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960 και σταμάτησε ξαφνικά στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μετά την έκρηξη

του αντιδραστήρα του Τσερνομπίλ. Το 1987 οι Ιταλοί ψήφισαν σε δημοψήφισμα συντριπτικά κατά της περαιτέρω ανάπτυξης πυρηνικών, ενώ οι όποιες κινήσεις για την επανεκκίνηση του προγράμματος σταμάτησαν από ένα άλλο δημοψήφισμα το 2011.

Ο Pichetto Fratin δεν ήταν σαφής σχετικά με τους στόχους και τη χρηματοδότηση της νέας «Εθνικής Πλατφόρμας για Βιώσιμα Πυρηνικά», εκτός από το ότι θα «συντονίσει όλους τους εθνικούς παράγοντες που εργάζονται για την πυρηνική ενέργεια» και ότι το εγχείρημα θα υποστηριχτεί από το υπουργείο του, από την ιταλική Εθνική Υπηρεσία για τις Νέες Τεχνολογίες, την Ενέργεια και τη Βιώσιμη Οικονομική Ανάπτυξη (ΕΝΕΑ) και από την Έρευνα για το Ενεργειακό Σύστημα (RSE), μια ερευνητική υπηρεσία που ελέγχεται από το Υπουργείο Οικονομικών.

Ο Matteo Salvini, υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, δήλωσε ότι ελπίζει ότι η πρώτη παραγωγή πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε μια δεκαετία. Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι ο χρόνος που απαιτείται για την επαναφορά ενός πυρηνικού προγράμματος θα είναι μεγαλύτερος και ορισμένοι από αυτούς αμφισβητούν εάν είναι εφικτό ή επιθυμητό.

«Η κατασκευή ενός υπερσύγχρονου πυρηνικού εργοστασίου απαιτεί 7 έως 10 χρόνια», λέει ο Alessandro Dodaro, διευθυντής του πυρηνικού τμήματος της ENEA. «Αλλά σε μια χώρα χωρίς παρουσία και αποδοχή της πυρηνικής ενέργειας, χρειάζεστε τουλάχιστον 5 χρόνια ακόμη για να ενημερώσετε τους ανθρώπους και να τους κάνετε να κατανοήσουν τα πλεονεκτήματα».

Η εύρεση χώρων για την κατασκευή νέων αντιδραστήρων θα είναι δύσκολη. Όταν προτάθηκε μια λίστα με πιθανές τοποθεσίες για μια ενοποιημένη αποθήκη πυρηνικών αποβλήτων το 2021, κανένας από τους 67 δήμους που συμμετείχαν δεν δέχτηκε να τη φιλοξενήσει. Τα απόβλητα της Ιταλίας από πυρηνικά εργοστάσια και ιατρικές εφαρμογές αποθηκεύονται επί του παρόντος σε διάφορες τοποθεσίες.

Η νέα πλατφόρμα θα πρέπει επίσης να αποφασίσει εάν θα υιοθετήσει την υπάρχουσα τεχνολογία (τους λεγόμενους πυρηνικούς αντιδραστήρες 3ης γενιάς) ή θα ποντάρει σε μελλοντικούς (4ης γενιάς), επισημαίνει ο Dodaro.

Η εταιρεία Newcleo με έδρα το Τορίνο, για παράδειγμα, αναπτύσσει μια νέα ιδέα για αντιδραστήρα που χρησιμοποιεί μόλυβδο αντί για νερό, ως συντονιστή νετρονίων και για την ψύξη των φυτών. Οι αντιδραστήρες τέταρτης γενιάς θα βασίζονται στο πιο κοινό ισότοπο ουρανίου (U238) και θα ανακυκλώνουν τα περισσότερα απόβλητά τους.

Ο Dodaro λέει ότι η ENEA συνεργάζεται με την εταιρεία και ότι το πρώτο πρωτότυπο λειτουργίας του εργοστασίου του Newcleo αναμένεται όχι νωρίτερα από 12 χρόνια από τώρα και πιστεύει ότι η Ιταλία πρέπει να προχωρήσει σε αυτό. «Ένα πλαίσιο 15 ετών θα μας επέτρεπε να κάνουμε το άλμα απευθείας σε πρωτοπόρους αντιδραστήρες», λέει.

Η Ιταλία διαθέτει ακόμα πυρηνικές γνώσεις, σύμφωνα με τον Ezio Previtali, διευθυντή των Εθνικών Εργαστηρίων Gran Sasso, ο οποίος έχει προσκληθεί στη συνάντηση του Σεπτεμβρίου για να εκπροσωπήσει το Εθνικό Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής (INFN). «Πολλές εταιρείες συνέχισαν να εργάζονται για ξένους πελάτες μετά την αποχώρηση της Ιταλίας από το πρόγραμμά της και τα τεχνολογικά πανεπιστήμια συνέχισαν να εκπαιδεύουν πυρηνικούς μηχανικούς», λέει.

Οι Previtali και Dodaro συμφωνούν ότι η πυρηνική ενέργεια πρέπει να παράγεται στην Ιταλία για να καλύψει το ποσοστό της ζήτησης και ότι η χώρα δεν μπορεί να εξαρτάται από τις διακυμάνσεις στις τιμές των ανανεώσιμων πηγών.

Αλλά άλλοι αμφισβητούν εντελώς τη στρατηγική. «Ο χρόνος είναι βασικός παράγοντας στην ενεργειακή μετάβαση», λέει ο Nicola Armaroli, ενεργειακός αναλυτής στο Ιταλικό Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας (CNR). «Δεν έχουμε χρόνο να περιμένουμε την πυρηνική ενέργεια σε 20 χρόνια από τώρα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, πρέπει να ολοκληρώσουμε τη μετάβαση από τον άνθρακα στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, και η ανανεώσιμη ενέργεια είναι λιγότερο δαπανηρή, πιο κοινωνικά αποδεκτή και πιο εφικτή».

#ΙΤΑΛΙΑ #ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ