Το μεγαλύτερο άνθος μέσα σε κεχριμπάρι διαψεύδει… τους επιστήμονες

Το λουλούδι, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά πριν από περισσότερα από 150 χρόνια, δίνει τώρα καινούργιες ενδείξεις για το είδος του, ανατρέποντας παγιωμένες απόψεις.

Το κεχριμπάρι παγιδεύει και διατηρεί τρισδιάστατα και με μεγάλη πιστότητα οργανισμούς, όπως αρθρόποδα, μύκητες, βρυόφυτα, λειχήνες, καθώς και μικρά δείγματα φυτών σπόρων, όπως φύλλα, άνθη, γύρη. Και ενώ τα εγκλείσματα αρθρόποδων είναι πιο άφθονα, τα εγκλείσματα φυτών είναι γενικά σπάνια και συνήθως δεν ξεπερνούν τα 10 mm σε μέγεθος.

Ωστόσο υπάρχει ένα εξαιρετικά μεγάλο λουλούδι εγκλωβισμένο σε κεχριμπάρι της Βαλτικής

του Ύστερου Ηώκαινου με διάμετρο 28 mm, το οποίο είναι περίπου τρεις φορές μεγαλύτερο από τα περισσότερα διατηρημένα λουλούδια.

Το κεχριμπάρι διατηρεί εξαιρετικά τα ευαίσθητα όργανα των εγκλωβισμένων λουλουδιών για εκατομμύρια χρόνια. Το διατηρημένο μέσα σε κεχριμπάρι από τα δάση της Βαλτικής της βόρειας Ευρώπης άνθος χρονολογείται πριν από σχεδόν 40 εκατομμύρια χρόνια και περιγράφηκε πριν από 150 χρόνια ως ένα αρχαίο ανθοφόρο αειθαλές φυτό που αρχικά ονομαζόταν Stewartia kowalewskii. Και αυτή εκτίμηση δεν αναθεωρήθηκε από τότε. Τώρα οι ερευνήτριες Eva-Maria Sadowski και η Christa-Charlotte Hofmann αποφάσισαν να του ξαναρίξουν μια πιο λεπτομερή ματιά χρησιμοποιώντας τη σύγχρονη τεχνολογία.

Η ανάλυση της γύρης που εξήχθη από τους ανθήρες του εγκλωβισμένου άνθους αποκάλυψε ισχυρές συγγένειες με τα ασιατικά είδη Symplocos (Symplocaceae), ανατρέποντας την αρχική εκτίμηση. Έτσι, οι συγγραφείς προτείνουν τώρα ένα νέο όνομα για το λουλούδι, το Symplocos kowalewskii, το οποίο αντιπροσωπεύει μάλιστα την πρώτη καταγραφή των Symplocaceae σε κεχριμπάρι της Βαλτικής. Σήμερα βρίσκουμε απόγονους του γένους στην Ασία, με λευκά ή κίτρινα άνθη.

Οι συγγραφείς προτείνουν ότι το σπάνιο μέγεθος του Symplocos kowalewskii οφείλεται σε μια μεγάλη έκχυση ρητίνης, οι ιδιότητες της οποίας απέτρεψαν την ανάπτυξη μικροοργανισμών στο λουλούδι και την πρόκληση ζημιάς.

Η αναγνώριση οδηγεί τους επιστήμονες σε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το είδος του τοπίου που ζούσε το φυτό και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η περιοχή προέλευσης του κεχριμπαριού της Βαλτικής «σχετιζόταν με αειθαλή πλατύφυλλα και μικτά μεσοφυτικά δάση της σημερινής Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας».

Το κεχριμπαρένιο δείγμα στεγάζεται επί του παρόντος σε μια ιστορική συλλογή κεχριμπαριού του Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Γεωεπιστημών και Φυσικών Πόρων (Bundesanstalt für Geowissenschaften und Rohstoffe, BGR) στο Βερολίνο-Spandau (Γερμανία). Η πλειοψηφία του κεχριμπαριού της Βαλτικής που φυλάσσεται σε τέτοιες ιστορικές συλλογές πιθανότατα προέρχεται από ανοιχτά ορυχεία της χερσονήσου Samland (Καλίνινγκραντ, Ρωσία).

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Scientific Reports

#ΑΝΘΟΣ #ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΙ #ΕΡΕΥΝΑ