Χρειαζόμαστε περισσότερους Κυμπουρόπουλους και λιγότερους Πολάκηδες

*Toυ Γιώργου Ευγενίδη

Ότι ο Παύλος Πολάκης είναι αναπόσπαστο στοιχείο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το έχουμε καταλάβει, δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση. Άλλωστε, όπως μας έχει εξηγήσει και ο Αλέξης Τσίπρας σε πρόσφατη συνέντευξή του, διαφορά ύφους έχει με τον Πολάκη, όχι ουσίας.

Ακόμα, όμως, και ο Πολάκης, με την αμετροέπεια

και την αλαζονεία που τον διέπει, ως γνωστόν, θα έπρεπε να καταλαβαίνει ότι υπάρχει ένα όριο. Το ξεπέρασε χθες το απόγευμα, όταν στοχοποίησε τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ και άτομο με αναπηρία, τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο. Τι το τρομερό είπε ο Κυμπουρόπουλος; Ότι, ως άτομο με αναπηρία, δεν θέλει χάρες, αλλά ίσες ευκαιρίες. Κάποιοι πιάστηκαν από τη λέξη «επιδόματα» που επίσης είπε ο Κυμπουρόπουλος, για να πουν ότι, τάχα, θέλει την κατάργηση του κομματικού κράτους και της μέριμνας υπέρ των αναπήρων. Και τι έκανε ο Πολάκης; Του έβγαλε, ως πολιτικός του προϊστάμενος κιόλας, το ΦΕΚ πρόσληψής του στο ΕΣΥ με τις ευεργετικές διατάξεις για τα ΑΜΕΑ, για να δείξει ότι ο Κυμπουρόπουλος είναι ανακόλουθος με αυτό που λέει: μιλά για ίσες ευκαιρίες, αλλά, στην ουσία, κάνει χρήση ευεργετικών διατάξεων.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν ο Πολάκης και οι όμοιοί του (διότι πρόκειται περί συνομοταξίας) είναι ότι, ίσες ευκαιρίες, π.χ. στην πρόσληψη στο ΕΣΥ, δεν σημαίνει να αντιμετωπίζονται ανόμοιες περιπτώσεις με όμοιο τρόπο. Για να το καταλάβουν ακόμα και οι ανόητοι, δεν μπορεί ο Κυμπουρόπουλος, ο οποίος δεν είναι σε θέση να κινήσει τα άκρα του και χρειάζεται βοήθεια από συνοδό σε κάθε στιγμή της ημέρας του, να αξιολογείται προς πρόσληψη με τα ίδια ακριβώς κριτήρια με έναν αρτιμελή γιατρό, ο οποίος αυτοεξυπηρετείται πλήρως.

Τι ζητά ο Κυμπουρόπουλος; Να έχει και, ως άτομο με αναπηρία, ίσες ευκαιρίες με ένα άτομο που είναι απολύτως υγιές. Να έχει πρόσβαση παντού, από το εκπαιδευτικό σύστημα ως τα πεζοδρόμια της χώρας, να μπορεί να δουλέψει και όχι να παραμένει έγκλειστος στο σπίτι του, όντας αντιπαραγωγικός. Να ζήσει, με άλλα λόγια, τη ζωή που ανθρώπινα δικαιούται. Και, ναι, να μην τον «ξεπετάει» η πολιτεία απλώς με ένα επίδομα, το οποίο αυτονόητα είναι απαραίτητο για τη στήριξη των ατόμων με αναπηρία και ευρύτερα των ασθενέστερων και πιο αδυνάμων, απλώς για να λέει ότι έκανε το χρέος της. Όχι. Το χρέος της πολιτείας ως νομοθέτη είναι να μην κάνει διακρίσεις ανάμεσα στους πολίτες με βάσει την αρτιμέλειά τους και να χορηγεί σε όλους, στην πράξη και όχι στα λόγια, ίσες ευκαιρίες να πετύχουν στη ζωή τους.

Ο Πολάκης στοχοποίησε σαφώς τον Κυμπουρόπουλο. Κακό δεν του κάνει, αντίθετα, μεγιστοποιεί το ήδη μεγάλο κύμα συμπάθειας στην κοινωνία γι’ αυτόν τον μαχητή, ο οποίος δεν το βάζει κάτω, δεν τα παρατάει και τολμά, σε πείσμα όσων τον θέλουν απλώς καθηλωμένο σε ένα καροτσάκι για να μπορούν να τον χτυπούν με συμπάθεια στην πλάτη, να ζητά να εκπροσωπήσει τους συμπολίτες του στην Ευρωβουλή.

Η ανοίκεια αυτή επίθεση, όμως, λέει πολλά για το ποιον του κ. Πολάκη, ο οποίος, τάχα, παριστάνει τον κοινωνικά ευαίσθητο. Και, βεβαίως, λέει πολλά και για το ποιον αυτών που τον ανέχονται επί τόσα χρόνια, έχοντας απλά μια ελαφρά διαφωνία ως προς το ύφος του. Στις εκλογές, ο κ. Πολάκης θα πάρει την απάντησή του. Αλλά, δεν αρκεί: ως κοινωνία, ως σύνολο, χρειαζόμαστε περισσότερους σαν τον Κυμπουρόπουλο και λιγότερους, πολύ λιγότερους, σαν τον Πολάκη.

Πηγή: reader.gr