Είμαι μια γυναίκα 45 ετών… Ε, και;

Τέλος καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου. Τάση και αίσθηση αλλαγής.

ανάσες και άντε πάλι από την αρχή…

Με ένα παγωμένο κουτάκι μπύρας ανά χείρας και μισοχαλαρή – μισοπαραπονιάρικη διάθεση, που δεν πέρασε το καλοκαίρι από πάνω μου με μπανάκια και παρέα όπως εγώ τη φαντάστηκα, κάνω μια μικρή αναδρομή στους περασμένους μήνες και τα χρόνια μου. Λίγο το καλοκαιράκι που σιγομουρμουρίζει το Κύκνειο Άσμα του, λίγο κάτι κειμενάκια περί γυναικείας ωριμότητας και χαμένης νιότης, λίγο που πλησιάζουν τα γενέθλιά μου

Λίγο που μου’ ρχονται στο μυαλό κάποιες συζητήσεις μας, μεταξύ σοβαρού και αστείου, που τότε που τις κάναμε εγώ έπαιρνα πολύ σοβαρά την ατάκα σου:

“οι γυναίκες μετά τα 30, είναι ληγμένες”…

Πολύ με θύμωνε και ακόμα με θυμώνει, τι πάει να πει “ληγμένες”, σιρόπι για το βήχα είμαι ή κρέας σε καταψύκτη στρατιωτικής Μονάδας; Χα! Όχι, πρώην δικέ μου άνθρωπε…

Οι σημερινές γυναίκες, δεν είναι οι “Δεσποινίδες ετών 39” του Σακελλάριου. Δεν είναι αφημένες στο ράφι και στη μοίρα τους, είναι ανεξάρτητες, δημιουργικές, αγαπάνε, νιώθουν και φροντίζουν τον εαυτό τους. Ναι, σαρανταπέντε Μαϊων, θα δείξει το ημερολόγιο σε λίγες μέρες για μένα και καθόλου δε με νοιάζει, όχι απλώς επειδή ο χρόνος ήταν σχετικά φιλικός μαζί μου – και τον ευχαριστώ, – αλλά, επειδή πραγματικά, δε με νοιάζει. Σημασία έχει πώς νιώθω εγώ.

Κι εγώ νιώθω καλά. Νιώθω πολύ καλά! ΝΑΙ… Μετά από καιρό, αφού ξεπέρασα τα “πρέπει” και τα “δεν πρέπει”, βγαίνοντας από το στενό κλοιό της ασφυκτικής μου ζωής, έβαλα τα δικά μου “πρέπει” ή “δεν πρέπει”, θέτω – κατά το ανθρώπινο- , τους δικούς μου κανόνες, τα δικά μου “θέλω”, τις επιθυμίες, τα όνειρά μου. Και ας μη γίνουν, φτάνει που ξανάρχισα να νιώθω, έστω και τώρα… Ένας Βραζιλιάνος τραγουδιστής, ο Roberto Carlos, σε ένα τραγούδι – ύμνο για την ώριμη γυναίκα, που ονομάζεται “γυναίκα των 40”, λέει ότι:

“η γυναίκα των 40, γνωρίζει τη διαφορά του έρωτα από το πάθος,
τι είναι αληθινό, περαστικό ή καθαρή ψευδαίσθηση.

Είναι μια γυναίκα που ξέρει τι θέλει και που πιστεύει στον έρωτα”.

Το ημερολόγιο θα δείξει 45…κι ο χρόνος που πέρασε με τα εξίτηλα ή τα ανεξίτηλα σημάδια του, με έφτασε ως εδώ, με σφυριλάτησε κι αυτό εγώ δεν το λέω κακό…

Είμαι μια γυναίκα 45 ετών… Ε, και;

Πηγή: anapnoes.gr