Δυο βραδιές «πιο όμορφες απ' όλες»

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ thanos.jpg Έντεκα ερμηνευτές και χιλιάδες κόσμου ένωσαν τις φωνές τους υπό τις μελωδίες του | Panorama Press 09.06.2018, 16:30 | Ετικέτες: συναυλίες, μουσικοί, τραγουδιστές Συντάκτης: Λένα Κυριακίδη

Απέραντη αγάπη και αποθέωση για τον μεγάλο Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος μας συγκλόνισε και μας μάγεψε με τα διαχρονικά τραγούδια του και την παθιασμένη παρουσία του χθες και προχθές στο κατάμεστο θέατρο Βράχων.

Ακόμα

και το μποτιλιάρισμα για να φτάσουμε στα νταμάρια του Βύρωνα ήταν ωραίο, γιατί ήταν για εκείνον. Εκείνον που με τα παλαιότερα και νεότερα διαμάντια του έχει σημαδέψει ανεξίτηλα την ελληνική μουσική, έχει περιγράψει το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, έχει βάλει στο στόμα μας την ποίηση κι έχει μιλήσει στις ψυχές μας.

Όλα αυτά διαδραματίστηκαν και σε αυτές τις δύο sold out βραδιές, διαποτισμένες από τις μελωδίες φυσικά αλλά και τα λόγια του σπουδαίου συνθέτη, αφού καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν ο αφηγητής που για τρεις ώρες δημιούργησε μια αξέχαστη γιορτή.

Ο γενναιόδωρος οικοδεσπότης καλωσόριζε τους έντεκα τραγουδιστές, που «περπάτησαν μαζί του», που «μεγάλωσαν την εμβέλεια των τραγουδιών του», όχι τυπικά, αλλά με θερμά λόγια και ιστορίες από τη σχέση του μαζί τους.

Μας ευχαρίστησε όλους από καρδιάς για τα κύματα αγάπης που του στέλνουμε, επιβεβαιώνοντας αυτή την περίοδο τη σχέση τόσων χρόνων, και τη νέα γενιά (έγνοια του πάντα) για το εκπληκτικό μείγμα οικειότητας και σεβασμού στο πρόσωπό του.

Ζούμε σε μια εποχή βαρβαρότητας. Όμως παρόλο το σκοτάδι πρέπει να αφήσουμε το παράθυρο ανοιχτό στο όνειρο. Εγώ έτσι πορεύτηκα στη ζωή μου. Ακολουθώντας πάντα κατά γράμμα τις οδηγίες ενός πολύ σοφού παραμυθά του προηγούμενου αιώνα, του γερο-Κάρολου, που είπε ότι αφήνοντας ένα παράθυρο στο όνειρο τότε μόνο θα φτιάξουμε εκείνη την κοινωνία που μπορεί να αυτοπραγματωθεί ο άνθρωπος, την κοινωνία που ο ποιητής θα ψαρεύει και ο ψαράς θα γράφει ποιήματα.

↳ «Αυτό που θέλω να σου πω το πιο όμορφο από όλα δεν στο χω πει ακόμα» τραγούδησε ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Κώστας Θωμαϊδης στην έναρξη.

Είχα την απορία γιατί κάποιος συνθέτης να διευθύνει μια λαϊκή ορχήστρα. Αλλά το καταλαβαίνω κάθε φορά που βλέπω τον μοναδικό τρόπο του Θάνου, τη σύνδεση με τους δεξιοτέχνες μουσικούς του, το ταμπεραμέντο και την ενέργεια του. «Διεύθυνε» μέχρι και… το κοινό και όλους όσοι ξεσηκώθηκαν είτε είναι «στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι πάντα γελαστοί και γελασμένοι», είτε όχι.

Η πιο ανατριχιαστική στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ερμήνευσε, όπως μόνο αυτός μπορεί, το «Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia» και όλο το θέατρο σηκώθηκε όρθιο και τον χειροκροτούσε.

Κορυφαία στιγμή, όταν κάλεσε στη σκηνή τη Χαρούλα Αλεξίου, την αδυναμία του, την πριγκίπισσά του, αυτού και εκατομμυρίων Ελλήνων όπως είπε. Η μεγαλύτερη Ελληνίδα τραγουδίστρια συνέπραξε με τον Κώστα Θωμαΐδη και τον Γιάννη Κότσιρα στην «Ελένη» και ερμήνευσε το «Φεύγω και μη με περιμένεις» περιγράφοντας μέσα στο κομμάτι σκηνές από την πορεία της με τον συνθέτη. «Καλώς σε ξαναβρήκα, αγάπη μου» του είπε και αγκαλιάστηκαν κι οι δυο συγκινημένοι.

↳ Από την εμφάνιση της Χαρούλας Αλέξιου, που περιμέναμε με ανυπομονησία.

Άλλες από τις πολλές έντονες στιγμές ήταν η δυνατή ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα στο ιστορικό «Ανεμολόγιο» και στο «Καραντί», η εκρηκτική του Κώστα Θωμαϊδη στο «Μαχαίρι» και στο «Άννα μην κλαις», η ανεπανάληπτη του Γιώργου Μεράντζα στη «Δίκοπη Ζωή» και στο ηπειρώτικο «Τα ξεχωρίσματα» (ενάντια στην κρητικομανία, όπως είπε ο Θάνος), η μεγαλειώδης του Γιάννη Κότσιρα στον «Τυμβωρύχο» και η αφιέρωση του «Σαν πλανόδιο τσίρκο» από τον Μίλτο Πασχαλίδη στον Δημήτρη Μητροπάνο.

Ξεχώρισαν επίσης οι αγαπημένοι τραγουδοποιοί του συνθέτη Xρήστος Θηβαίος και Μίλτος Πασχαλίδης με -μεταξύ άλλων- τα «Θέλω τη μέρα που θα φύγεις» και «Federico Garcia Lorca» αντίστοιχα, το έφηβο γεράκι Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τον «Θερμαστή», και ο τραγουδιστής, που κατά Αλκαίο «αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε», Μανώλης Μητσιάς με το «Ερωτικό». Άλλη πνοή στη βραδιά έδωσαν οι τραγουδίστριες και ηθοποιοί, «ανακαλύψεις» του Μικρούτσικου, Ρίτα Αντωνοπούλου και Μαριάννα Πολυχρονίδη.

[slideshow]

Η συναυλία είχε επίσης και μοναδικά ντουέτα. Του Νταλάρα με τον Θηβαίο στη «Θεσσαλονίκη», της Αλεξίου με τον Κότσιρα στο «Η αγάπη είναι ζάλη», του Μητσιά με την Πολυχρονίδη στο «Ατομική μου ενέργεια».

Χιλιάδες άνθρωποι ένωσαν τις φωνές τους για να πουν ότι «η πόλη μοιάζει γενικώς τάφος οικογενειακός» και ότι «έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές», για να μιλήσουν «για τον άνθρωπο που τον αλυσοδένουν» και τη «μοναξιά που πουλάει χιλιάδες φύλλα», να ζητήσουν να «μου το πεις το σ’ αγαπώ και πάλι», να αναρωτηθούν «τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες» και να φωνάξουν «κράτα, ρε φίλε, γερά». Η αυλαία έπεσε τραγουδώντας όλοι μαζί, καλλιτέχνες και κοινό, την αθάνατη «Ρόζα» με γνήσια συγκίνηση, ευγνωμοσύνη και πληρότητα για την εμπειρία που ζήσαμε.

↳ Η υπέροχη βραδιά έκλεισε με καλλιτέχνες και κοινό να τραγουδούν την αθάνατη «Ρόζα»

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Με ενδιαφέρει να ξεπερνάω τα μουσικά μου όρια Αγνωστες ιστορίες πίσω από πέντε γνωστά τραγούδια του «Καρκίνε, τα έβαλες με λάθος άνθρωπο. Θα σε ταλαιπωρήσω φρικτά» SLIDESHOW «Όσοι περπάτησαν μαζί του»