Λίγα λόγια από καρδιάς: Παρατήρησε τη ζωή σου

Λίγα λόγια από καρδιάς: Παρατήρησε τη ζωή σου18.12.2018Πρόσωπα

Οι εφιάλτες σου θα εξαφανιστούν όταν καταφέρεις να ξεφύγεις από τον πόνο που βιώνεις

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Αισθάνεσαι ερείπιο, διότι βούλιαξες στη θλιβερή ιστορία που ζεις. Και εμπλέκεσαι πολύ στενά μαζί της. Ομως, έπειτα από αρκετό χρόνο, τότε που πλέον θα έχει ατονήσει αυτή η κατάσταση, θα τα βλέπεις όλα αλλιώς. Διότι τότε πλέον θα τα κοιτάς όλα από μακριά. Και όλα θα έχουν περάσει. Θα κοιτάς και θα λες: «Θυμάσαι τότε; Το 2017, το 2020, το 2022, που ήμουν χάλια; Πώς ήμουν τότε;

Υπέφερα τόσο πολύ τότε! Πώς κατέρρευσα εκείνο τον καιρό έτσι! Πώς έκλαιγα! Απελπίστηκα και απογοητεύτηκα τόσο πολύ και όλα τα έβλεπα μαύρα!»

Τότε, όμως, δεν θα τα βλέπεις πια μαύρα. Θα έχεις ηρεμήσει. Και θα κοιτάς όλη αυτή τη θλίψη από μακριά. Αν θες μπορείς, όμως, από τώρα να το κάνεις! Σου το λέω πολύ φιλικά, σαν μια πρόταση ζωής. Ολα μου τα λόγια σήμερα έτσι να τα δεις: μια φιλική πρόταση και προτροπή. Ούτε σε μαλώνω ούτε επιβάλλω κάτι ούτε και ξέρω τι ακριβώς να πω στον μεγάλο σου πόνο. Απλά λέω ότι, αν θες και αν αντέχεις, αυτό που θα κάνεις τότε έτσι κι αλλιώς, κάν' το από τώρα. Δηλαδή ποιο; Βγες από αυτή τη μεγάλη εμπλοκή και παρατήρησε τη ζωή σου σαν να είσαι ένας ξένος. Παρατήρησε τη ζωή σου από απόσταση. Οταν λέει η Αγία Γραφή «Ο χριστιανός είναι σαν νεκρός», νομίζω εννοεί και αυτό. Ο νεκρός δεν εμπλέκεται. Είναι αποστασιοποιημένος. Τίποτα δεν τον αγγίζει. Είναι αλλού.

Αν μπορείς να πάρεις κι εσύ μια τέτοια εσωτερική απόσταση, να μην αφήνεις τα γεγονότα να σε αγγίζουν τόσο πολύ, τόσο προσωπικά, σε σημείο που να βουλιάζεις, θα περάσεις πιο ήπια τη θλίψη σου. Να γίνω λίγο σαν νεκρός, δηλαδή απαθής, θεατής, αμέτοχος, χωρίς εμπλοκή στο δράμα που έρχεται να με διαλύσει, όσο το σκέφτομαι και ταυτίζομαι μαζί του. Εντάξει. Συνέβη. Τώρα πονώ, ok. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι χάθηκαν όλα! Η ψυχή μου, η ύπαρξή μου, η ομορφιά μου, η αξία μου, η ποιότητα του εαυτού μου, της καρδιάς μου, όλα αυτά δεν χάθηκαν. Δεν χάθηκε τίποτε από αυτά που είμαι στον πυρήνα μου. Πίστεψέ με, έχεις ακόμα πολλά να δώσεις. Εχεις ακόμα πολλά να πάρεις. Εχεις ακόμα πολλά να χαρείς.

Ο πόνος, όμως, τώρα σε τυφλώνει, σε ακινητοποιεί και σε πανικοβάλλει. Εχεις πάθει αυτό που παθαίνουν τα παιδιά μερικές φορές στο κρεβάτι τους: Βλέπουν έναν εφιάλτη και τα τυλίγει ένας φόβος, και σφίγγονται και κοκαλώνουν. Και μένουν ακίνητα χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα. Κάτι τέτοιο έχεις πάθει. Νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Παρέλυσες. Πάγωσες από τον φόβο, τον πόνο και τον πανικό.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως