Πολιτική Αμυνα άνευ διδασκάλου

Χθες ήχησαν σε όλη τη χώρα οι σειρήνες συναγερμού της Πολιτικής Αμυνας αλλά και καμπάνες εκκλησιών. Αυτό έγινε στο πλαίσιο της στρατιωτικής άσκησης «Παρμενίων». Οι ήχοι από τις σειρήνες που άκουσαν οι πολίτες δεν ήταν ίσης διάρκειας. Αλλοι σήμαιναν για έναρξη ή λήξη αεροπορικής επίθεσης, άλλοι για ΧΒΡΠ (Χημικά, Βιολογικά, Ραδιολογικά και Πυρηνικά Περιστατικά), άλλοι ήταν για την έναρξη και άλλοι για τη λήξη εκάστου συναγερμού.

Οσοι άκουσαν τους ήχους των σειρήνων και των καμπανών δεν γνώριζαν τι αφορούσε καθένας. Δεν έχει γίνει ενημέρωση των πολιτών για όσα πρέπει να κάνουν σε περιπτώσεις

έκτακτης ανάγκης. Δεν έχουν επισκεφτεί κλιμάκια της Πολιτικής Προστασίας τα σχολεία για να δείξουν στους μαθητές πώς πρέπει να αντιδράσουν όταν ηχήσουν οι σειρήνες. Δεν έγινε κάποια ενημέρωση από τα ΜΜΕ για τούτα τα αυτονόητα. Και οι δήμοι και οι Περιφέρειες συμμετέχουν με την αδράνειά τους σε αυτό το σκηνικό του παραλόγου.

Το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο. Εκείνοι που ακούνε τις σειρήνες ή τις καμπάνες των εκκλησιών να προειδοποιούν για κάποιον επερχόμενο κίνδυνο δεν ξέρουν πού να πάνε, σε ποιο σημείο συγκέντρωσης, τι να πάρουν μαζί τους και όλα όσα αφορούν τις περιπτώσεις κατά τις οποίες συμβαίνει κάτι απευκταίο. Απλώς ηχούν σειρήνες και καμπάνες… Μέχρι εκεί θεωρούν οι επικεφαλής των υπηρεσιών και των θεσμών του κράτους ότι φτάνουν οι αρμοδιότητές τους.

Οπως συνήθως, στην Ελλάδα ακολουθείται η οδός των προσχημάτων, όχι της ουσίας. Υστερα από τόσες καταστροφές που έχουν βρει τη χώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η Τοπική Αυτοδιοίκηση επιδιώκουν να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για την προστασία του κοινού με την κρούση καμπανών και την ενεργοποίηση των σειρήνων Πολιτικής Αμυνας. Το ενδιαφέρον αυτό, αν δεν μάθει ο λαός τι ακολουθεί κάθε σήμα κινδύνου, είναι κενό περιεχομένου.

Κι αν το κράτος αστοχεί σε αυτά τα θέματα σε περιόδους ηρεμίας, όλοι αναρωτιούνται τι πρόκειται να συμβεί αν -ο μη γένοιτο- προκύψει ένας αληθινός κίνδυνος, μια πραγματική, μεγάλη απειλή…