Τέλειωσε το παραμύθι Αθηναίοι. Καλή επιστροφή στα πάτρια…

«Νιώθω ένα χέρι να με τραβά», έγραφε κάποτε ο Καμπανέλης στις αναμνήσεις του από τις πρώτες παραστάσεις του «Μεγάλου μας τσίρκου» και εγώ σαράντα, περίπου, χρόνια μετά νιώθω ακριβώς το ίδιο. Ένα χέρι να με τραβά, όχι φυσικά για να μου χαρίσει δυό λέξεις ουσίας- αυτές τις έχω ξεχάσει προ πολλού- αλλά για να επιδοθεί στο γνωστό και μη εξαιρετέο άθλημα της αιρετής Δημοκρατίας. Το αλληλοσφίξιμο των ενήλικων χεριών. Αυτήν την ανθρώπινη επαφή της ανοίκειας οικειότητας, όταν προέρχεται από δαύτους!
Keywords
Τυχαία Θέματα