Το όνειδος της κολακείας

Έλεγε ο φιλόσοφος: «Ένα ποτάμι βρώμικο είναι ο άνθρωπος. Μα πρέπει να γίνει θάλασσα, για να μπορεί να δέχεται ένα βρώμικο ποτάμι χωρίς να βρωμίζεται». Και να, να! Προβάλλει ο ξακουστός Ζαν Μπατίστ Πουλέν (Jean Baptiste Poquelin) γνωστός ως Μολιέρος (1622-1673). Ανήκε στο κίνημα του κλασικισμού και υπήρξε ο σημαντικότερος δάσκαλος της κωμωδίας στη δυτική λογοτεχνία. Ιδού, λοιπόν, διάβασε μεγάλες αλήθειες, αγαπητέ αναγνώστη, από έναν θιασώτη της κωμωδίας, του οποίου ο θίασος έφθασε τιμητικά να ονομαστεί «βασιλικός

θεατρικός θίασος»: «Εμπρός, χτυπάτε, φίλοι μου, αυλικοί μου, όλους αράδα να τους γλωσσοφάτε. Αλλά μόλις φανεί απ᾿ αυτούς κανένας, τρέχετε όλοι να τον καλοδεχθείτε, τού σφίγγετε το χέρι, τον φιλάτε και αιώνια τού ορκιζόσαστε φιλία!». Αλήθεια, μόνο η προσωπική μου ουθένεια έχει την αίσθηση ότι τα ως άνω λόγια θυμίζουν γεροντικό των Πατέρων και ρήσεις των Οσίων της Ερήμου;

Και σ᾿ ένα άλλο έργο του με τίτλο «Μισάνθρωπος», ο Μολιέρος τονίζει: «Εσείς…που έχετε την τέχνη πολλά να λέτε, χωρίς να λέτε τίποτε! Όπως εκείνος που στις ζωγραφιές σκεπάζει τα γυμνά, μα στην πράξη πολύ τ᾿ αποζητάει!». Η υστεροφημία που προσδοκάς να έχεις επί της γης, αν το επιθυμείς αυτό, είναι η κοσμική μνήμη και ανάμνηση και πόρρω διαφέρει από την πνευματική και ευχετική-προσευχητική «αιωνία μνήμη», που αναφέρεται στη μνήμη του Θεού και ουχί του ανθρώπου, αν μπορούμε, βέβαια, να γράψουμε τη φράση «μνήμη Θεού». Έχει να κάνει, δηλαδή, με την προαίρεσή σου, με όσα προσδοκάς και ορέγεσαι και κυρίως, με όσα διαπράττεις επί της γης, ώστε η Ιστορία να σε κατατάξει στη χορεία των ανθρώπων που δεν ελοιδόρησαν Θεό και ανθρώπους και δεν έφυγαν υπερκορεσμένοι από φίλαυτες και μιαρές σκέψεις, λογισμούς και επαίσχυντα δήθεν «ανδραγαθήματα».

The post Το όνειδος της κολακείας appeared first on Dogma.