Δύο μνημόσυνα και μια Κηδεία για το Πολιτικό κατεστημένο-Νίκος Στραβελάκης

Γράφει ο

ΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗΣΔιδάσκων του  Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΕΚΠΑ

Την περασμένη εβδομάδα έγιναν τρεις εκδηλώσεις ενδεικτικές των εξελίξεων στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Οι δύο πρώτες είχαν χαρακτήρα πολιτικού μνημόσυνου για τον πρώην πρωθυπουργό κ. Σημίτη και την μεταστάσα Μαριέττα Γιαννάκου. Η τρίτη εκδήλωση μάλλον προς κηδεία πήγαινε αφού αφορούσε τις εξελίξεις στο δεύτερο σε εκλογική δύναμη κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ.

Την

εκδήλωση προς τιμή του κ. Σημίτη τη διοργάνωσε το Ίδρυμα Ντελόρ, το Νταβός από τα Lidl ή Forum των Δελφών και το περιοδικό Μεταρρύθμιση (ομολογώ ότι δεν το έχω διαβάσει ποτέ). Νομίζω ότι όλα γίνονται απλούστερα αναφορικά με τους διοργανωτές από τη δήλωση της συντονίστριας της εκδήλωσης ότι «η ιδέα και υλοποίηση … προήλθαν από την Άννα Διαμαντοπούλου».

Όσον αφορά τις ομιλίες και παρεμβάσεις που διήρκεσαν κάπου δύο ώρες ελάχιστα ειπώθηκαν πλην κοινοτυπιών. Το κεντρικό νόημα ήταν ότι η εκσυγχρονιστική ατζέντα του κ. Σημίτη ήταν καλώς σχεδιασμένη και υλοποιημένη και  αποτελεί και σήμερα πυξίδα για την πορεία της χώρας στο μέλλον. Αυτό μάλιστα μοιάζει να το συμμερίζεται και η ΝΔ αφού στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Γεωργιάδης καθώς και άλλα σημαίνοντα στελέχη της συντηρητικής παράταξης τόσο φιλελεύθερης όσο και ακροδεξιάς έκφανσης.

Περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν παραλείπει να αναφέρεται «στις διαχρονικές παθογένειες» του Ελληνικού κράτους κάθε φορά που θρηνούμε νεκρούς και απώλειες από δυστυχήματα, φωτιές και πλημμύρες. Για να μην θυμηθούμε άλλους βαρύτερους χαρακτηρισμούς για τον κ. Σημίτη από τη ΝΔ όπως το «Αρχιερέας της Διαπλοκής».

Όλοι γνωρίζουμε ότι η κριτική στην περίοδο Σημίτη είναι αναγκαία. Η οικονομία κατασκευών και υπηρεσιών που θέριεψε επί των ημερών του είναι εν πολλοίς υπεύθυνη για την ένταση και τη διάρκεια της κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Όμως κανείς εκ των παρευρισκόμενων δεν θυμήθηκε ούτε αυτό ούτε και ιδιαίτερες στιγμές εκείνης της εποχής. Παραδείγματος χάριν, την υποτίμηση της δραχμής το 1998 και την ιδιαίτερη πληροφόρηση που είχε για το θέμα η JP Morgan Λονδίνου ή ακόμη για το παράγωγο που σύνηψε το ελληνικό δημόσιο με τη Τράπεζα Goldman Sacs για να φτιασιδώσει τα δημόσια οικονομικά ώστε να μπούμε στο ευρώ. Θέματα για τα οποία η κοινωνία δικαιούται έστω και καθυστερημένα απαντήσεις. Πάντως η πλειοψηφία του πολιτικού κατεστημένου μοιάζει να συμφωνεί ότι για τη κρίση δε φταίει ο κ. Σημίτης.

Μήπως έφταιγε ο διάδοχός του ο κ. Καρμανλής; Ο τελευταίος έδωσε τις δικές του έμμεσες απαντήσεις την ίδια μέρα (Τρίτη 7/11) λίγα χιλιόμετρα ποιο πέρα στο Μέγαρο Μουσικής (η εκδήλωση για τον κ. Σημίτη έγινε στο ίδρυμα μείζονος Ελληνισμού). Ο πρώην πρωθυπουργός εκμυστηρεύθηκε στο ακροατήριό του ότι η επίθεση που δέχθηκε η Μαριέττα Γιαννάκου το 2007 για το περιεχόμενο του βιβλίου της ιστορίας της Στ’ Δημοτικού οφειλόταν σε πιέσεις που ασκούσε ομάδα επιχειρηματιών για την ευνοϊκή μεταχείριση ομάδας καθηγητών ΑΕΙ. Για να συμπληρώσει με νόημα ότι «Μαριέττα Γιαννάκου … δεν είχε χορηγούς ή προστάτες». Ίσως αυτός αν ήταν και ο λόγο που ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης, μέγας επικριτής της Μαριέττας Γιαννάκου ως στέλεχος του ΛΑΟΣ, απουσίασε από αυτή την εκδήλωση.

Για τον κ, Καραμανλή λοιπόν οι «χορηγοί και οι προστάτες» πρέπει να έφταιξαν για την κρίση. Στο επίπεδο της πολιτικής ατζέντας όμως δεν διαφέρει από εκείνους που ήταν μαζεμένοι στο Ίδρυμα μείζονος Ελληνισμού για τον κ. Σημίτη. Ο τέως πρωθυπουργός έκανε ρητή αναφορά στην προσπάθειά του να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια και στην απροθυμία του ΠΑΣΟΚ να τον συνδράμει, σχετικά, στη συνταγματική αναθεώρηση. Τώρα πώς τα συμφέροντα τον εμπόδισαν να εφαρμόσει όλα αυτά που διακαώς επιδιώκουν διαχρονικά (όπως π.χ. τα ιδιωτικά πανεπιστήμια) είναι μια αντίφαση που πρέπει να μας την εξηγήσει ο κ. Καραμανλής.

Το θέμα είναι. όσο και αν δε θέλει να το παραδεχτεί το πολιτικό κατεστημένο, ότι τόσο η ατζέντα του «εκσυγχρονισμού του κ. Σημίτη» όσο και η «τριγωνική» υπερκομματική ατζέντα του κ. Καραμανλή έχουν σαρωθεί από τη κρίση και η όποια αναφορά σε αυτές αποτελεί πολιτικό μνημόσυνο.

Αλλά τα αδιέξοδα δεν σταματούν εδώ. Την ίδια μέρα (7/11) ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ήταν ο κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση της ομάδας Ομπρέλα στο κινηματογράφο Τριανόν. Το βασικό ερώτημα που τον απασχόλησε ήταν αν «μπορούμε να παραμείνουμε σε αυτό το κόμμα». Παρόλο που δεν έδωσε κάποια σαφή απάντηση, ο κ. Τσακαλώτος, δεν αναρωτήθηκε πώς το κόμμα του έχασε τη μισή του δύναμη και εξέλεξε πρόεδρο τον κ. Κασσελάκη. Με την ίδια ευκολία που ο κ. Σημίτης και ο κ. Καραμανλής  δεν διερωτήθηκαν μήπως φέρουν κάποια ευθύνη που η χώρα είναι σε κρίση κοντά 14 χρόνια.

Το γεγονός ότι το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος δεν διερωτάται για τις ευθύνες του  για την κατάσταση του κόσμου και της κοινωνίας βρίσκεται στη καρδιά της πολιτικής κρίσης που βιώνουμε. Η ποιο τραγική εκδοχή είναι η υποτιθέμενη αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα και τώρα δεν βλέπει τις ευθύνες της αλλά το πώς θα διαχειριστεί τη κατάσταση για τον εαυτό της.     

              

The post Δύο μνημόσυνα και μια Κηδεία για το Πολιτικό κατεστημένο-Νίκος Στραβελάκης appeared first on Militaire.gr.