Έκπληξη τα αποτελέσματα των εκλογών ή το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου;

Φωτογραφία ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI

Γράφει ο

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

Το πόσο απροετοίμαστος πιάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές δεν φάνηκε μόνο στον τρόπο που αντέδρασε στο διασυρμό του αποτελέσματος. Φάνηκε και από τον τρόπο που κινήθηκε προεκλογικά.

Από τη «διάλυση» του «παλαιού ΠΑΣΟΚ που άφησε

κυριολεκτικά ορφανό τον κεντροαριστερό χώρο, μόνο κάποιες προσπάθειες έχουν γίνει για να καλυφθεί το κενό. Και έχουν μείνει στις προσπάθειες. Παρόλο που έχει μεταγγιστεί μεγάλο μέρος του κεντροαριστερού ΠΑΣΟΚ προς το ΣΥΡΙΖΑ (μετά την αποδοκιμασία του Γ. Παπανδρέου και τη σύμπραξη με τον Α. Σαμαρά), ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να ψάχνεται. Έχουν περάσει πολλά χρόνια όμως.

Το 2015 η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν συνειδητή: ήταν κυρίως περισσότερο ψήφος αντίδρασης (σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και δευτερευόντως ψήφος ελπίδας (ότι θα προκύψει σαν το παλαιό ΠΑΣΟΚ). Όλες οι προσδοκίες διαψεύστηκαν, αν και η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αρνητική (είχε όμως μεγάλα λάθη και κακή επικοινωνιακή τακτική).

Ο κύριος λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πείσει τους ψηφοφόρους είναι ότι εξακολουθεί να παραμένει ένα κόμμα χωρίς σαφή πολιτική ταυτότητα (κάτι που έχει η ΝΔ). Είναι ένα κόμμα «ναι μεν αλλά»: να ικανοποιήσουμε την «ομπρέλα», να ικανοποιήσουμε το «Πράττω», να ικανοποιήσουμε τις μικρότερες «συνιστώσες», να ικανοποιήσουμε τους «πασοκογενείς». Για να ληφθεί μια απόφαση (εσωτερικά) ως προς μια σαφή πορεία που πρέπει να ακολουθήσει το κόμμα, πρέπει πρώτα να συμφωνήσουν όλοι οι «φορείς». Μόλις ο αρχηγός του κόμματος πάει να πάρει μια απόφαση, βγαίνουν οι διαφωνούντες να την επικρίνουν. Δεν γίνεται δουλειά έτσι και αυτό αποδείχτηκε με οδυνηρό τρόπο.

Οι πολίτες δεινοπαθούν, αυτό δεν αμφισβητείται. Από χθες γίνεται λόγος για σύνδρομα Στοκχόλμης, άγνοια κλπ. Δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Ο λαός απλά δεν έχει αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις και αναγκάζεται να επιλέξει τους μόνους που έχουν μια σαφή ιδεολογική ταυτότητα. Η Νέα Δημοκρατία δεν θέτει δίλημμα ότι «μπορεί να ιδιωτικοποιήσει το νερό». Ξεκαθαρίζει ότι ΘΑ το ιδιωτικοποιήσει και το περιβάλλει με την ιδεολογία ότι θα είναι πιο φτηνό έτσι. Άραγε φτήθηνε το ρεύμα; Όχι, όμως και αυτό έτσι είχε παρουσιαστεί (πάλι επί ΝΔ). Οι πολίτες το ξέρουν, το πληρώνουν αλλά δεν βλέπουν εναλλακτική για να επιλέξουν. Διότι η εναλλακτική δεν είναι ότι κάτι θα παραμείνει δημόσιο, αλλά το γιατί θα παραμείνει δημόσιο (δηλαδή για να υπερασπιστεί το εισόδημα των πολιτών που ήδη πλήττεται).

Όλοι πληρώνουν 2€ το λίτρο τη βενζίνη, όλοι πληρώνουν +40% στο super market, όλοι έχουν περικόψει είδη πρώτης ανάγκης, όλοι βιώνουν την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, την έλλειψη Δημοκρατίας, τη διαφθορά κλπ. Όλοι ξέρουν. Στην ίδια κοινωνία ζουν όλοι. Ζητείται λύση όμως. Ποιες είναι οι προτάσεις;

Από τη μία μεριά όμως υπάρχει ένα κόμμα «μπετόν αρμέ», που ελέγχει τα πάντα, που μερίμνησε να αποκλειστεί ένα κόμμα που αποτελούσε ευθείας απειλή (και επί τη ευκαιρία, για να μην κατηγορηθεί απέκλεισε και 3-4 ακόμα να μην φανεί η στοχευμένη ενέργεια). Από το κόμμα αυτό δεν υπάρχουν διαρροές, όσο κι αν πολλοί πιστεύουν το αντίθετο: το 1989 υπήρχε η Δημοκρατική Ανανέωση, το 1993 η Πολιτική Άνοιξη, μετά ήρθε ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, ο Ανεξάρτητοι Έλληνες κλπ. Από το 2019 είναι η Ελληνική Λύση. Απλώς το όνομα αλλάζει, όχι οι διαρροές. Η «μάνα» παραμένει αλώβητη και απερίσπαστη στο έργο της κι έχει μάθει ότι δίπλα της έχει μια μικρή δεξαμενή. Ανεξέλεγκτη εξαίρεση αποτέλεσε η Χρυσή Αυγή, με την οποία δεν έχουμε τελειώσει ακόμα. Απόδειξη, ο πανικός που προκάλεσε το κόμμα Κασιδιάρη.

Στην Αριστερά όμως, είναι άλλο το καπέλο: ο κατακερματισμός είναι παλαιός, διαρκής και αυξανόμενος. Τα αριστερά κόμματα αδυνατούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, πόσο μάλλον να συνεργαστούν. Απαράβατος όρος της επικοινωνίας είναι η διατήρηση των θέσεων του καθενός. Όμως έτσι απορρίπτεται εξ αρχής ο διάλογος άρα και η συνεργασία. Η πολυφωνία είναι θεμιτή: η υπερβολική πολυφωνία, καταστροφική. Η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα ακόμα χειρότερη.

Αξίζει να κρατήσουμε την εξήγηση για το αποτέλεσμα όπως την έγραψε ο Θ. Τζήμερος, διότι αποκάλυψε το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος: «Οι πολίτες δεν θέλουν εξάλειψη της διαφθοράς, θέλουν περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχουν σ’ αυτή. Δεν θέλουν ευνομία, θέλουν ανοχή της δικής τους ανομίας.»

Δεν έχουν σημασία οι πεποιθήσεις του κ. Τζήμερου. Το συμπέρασμά του αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων αληθές. Ο λόγος είναι ότι οι πολίτες βλέπουν πως μόνο εάν συνταχθούν με το σαφές πολιτικό πρόγραμμα είναι πιθανό να ευημερήσουν. Εδώ ακριβώς φαίνεται η απουσία μιας πειστικής εναλλακτικής πρότασης. Εδώ ακριβώς είναι το σημείο που απέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι δεδομένο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πάει «άμεσα» σε νέες εκλογές.

Προλαβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει προς τα έξω μια αντίστοιχη ταυτότητα που να είναι επίσης «μπετόν αρμέ»;

Προλαβαίνει να κάνει την αυτοκριτική του ή θα φταίει κάποιος άλλος; Ούτε το 2015 είχε τα ΜΜΕ μαζί του αλλά κέρδισε. Τα ΜΜΕ έχουν ως κύριο στόχο να μετατρέψουν σε πολτό τα μυαλά των πολιτών, ώστε να περνάνε πιο εύκολα τα κυβερνητικά μέτρα. Προλαβαίνει να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης στο οποίο θα πειθαρχήσουν όλες οι «τάσεις», αντί για ταυτόχρονες εναλλακτικές προτάσεις για να ικανοποιήσει το εσωτερικό του; Προλαβαίνει να συσπειρώσει τα μικρότερα κόμματα για να υπάρξει συνεργασία; Προλαβαίνει να κατανοήσει ότι ο χώρος στον οποίον έπρεπε να είχε προ ετών στραφεί διαλύεται συστηματικά και βίαια και σε λίγα χρόνια μπορεί να μην υπάρχει; Προλαβαίνει να συνειδητοποιήσει τι πρέπει να κάνει για να καλύψει το κενό που άφησε το παλαιό ΠΑΣΟΚ και γιατί αυτό το κενό μέχρι σήμερα δεν μπορεί να καλυφθεί; Προλαβαίνει να πείσει για όσα δεν έπεισε επί 4 χρόνια, παρά τις δεκάδες σκάνδαλα και την αποδεδειγμένη διαφθορά;

Οι 20 μονάδες δεν είναι διαφορά. Οι 20 μονάδες τρομάζουν. Κυρίως όμως, οι 20 μονάδες είναι συγχωροχάρτι για όσα έγιναν.

Ταυτόχρονα είναι και λευκή επιταγή για όλα τα μελλούμενα.

Αυτό που λείπει είναι ένα ΠΑΣΟΚ του Αντρέα της τετραετίας 81-85. Καλή η αλλαγή στα λόγια αλλά τότε υπήρχε και σαφής ταυτότητα και συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Με τη μοιρασιά του Αιγαίου να έχει ήδη ανακοινωθεί, είναι δεδομένο ότι χρόνος δεν υπάρχει.

Ο Πολιτικός Σχολιαστής

The post Έκπληξη τα αποτελέσματα των εκλογών ή το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου; appeared first on Militaire.gr.